Συνέντευξη από τους: Ιωάννα Βιέρη & Ιωάννη Καραγκούνη
H Valerie Kontakos είναι σκηνοθέτης και παραγωγός του ντοκιμαντέρ “Girls make films” που προβλήθηκε το Σάββατο στο πλαίσιο του αφιερώματος «Ταινίες Προσφύγων». Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Νέα Υόρκη αλλά τα τελευταία δέκα χρόνια ζει και εργάζεται στην Ελλάδα. Το 2009 ξεκίνησε το Exile Room, μια Μ.Κ.Ο. για media arts, η οποία διοργανώνει workshops και δωρεάν προβολές ταινιών.
Πόσα χρόνια ασχολείστε με τον κινηματογράφο;
Ούτε που θυμάμαι! Πρέπει να ήμουν γύρω στα 19 όταν ξεκίνησα, αλλά ήθελα να γίνω ηθοποιός από όταν ήμουν μικρή. Είχα παίξει και σε μία ταινία εδώ στην Ελλάδα, όμως επειδή τα ελληνικά μου δεν ήταν καλά, ντούμπλαραν τα λόγια μου. Αυτή ήταν και η πρώτη μου εμπειρία στο filmmaking.
Ποιοι ήταν οι στόχοι που είχατε όταν ξεκινήσατε;
Όταν ξεκίνησα επαγγελματικά τον κινηματογράφο, δεν είχα συγκεκριμένους στόχους. Ήταν περισσότερο αυτό που αισθανόμουν! Ο χώρος του κινηματογράφου μου έδινε την ευκαιρία να εκφραστώ. Αγαπούσα τις ταινίες, τον τρόπο με τον οποίο μπορούσες να αφηγηθείς μια ιστορία. Αγαπούσα τον τρόπο με τον οποίο φτιάχνεται μια ταινία, δεν χρειάζονταν μόνο εικόνες αλλά μουσική, ήχος, φώτα κ.λ.π.
Ποιο είδος προτιμάτε; Ντοκιμαντέρ ή μυθοπλασία; Γιατί;
Το να αποφασίσεις να μπεις στον χώρο του κινηματογράφου είναι αρχικά το πρώτο βήμα. Ο κινηματογράφος σου δίνει πολλές κατευθύνσεις, εσύ επιλέγεις το είδος που θες να αφοσιωθείς, αλλά δεν είναι απαραίτητο να μείνεις μόνο σε αυτό. Επειδή εκτιμούσα τους ανθρώπους με τους οποίους συνεργαζόμουν και φυσικά το έργο τους, αποφάσισα ότι ήθελα να ασχοληθώ με το ντοκιμαντέρ κυρίως. Ο λόγος είναι ότι σου δίνει την ευκαιρία να συναναστρέφεσαι με αληθινούς ανθρώπους. Μέσα από τις δικές τους ιστορίες παρουσιάζονται πράγματα που είναι σημαντικά για ένα ευρύ κοινό.
Για ποιο λόγο το Exile Room παρέχει τις υπηρεσίες του αφιλοκερδώς;
Καταρχάς, ο αφιλοκερδής χαρακτήρας προκύπτει μέσα από χορηγίες πρεσβειών και ιδρυμάτων. Έτσι καλύπτονται τα λειτουργικά έξοδα, οπότε οι συμμετέχοντες παρακολουθούν δωρεάν εργαστήρια και ταινίες. Θέλουμε το Exile Room να είναι προσιτό σε όλους.
Στο ντοκιμαντέρ «Girls make films» βασικό ρόλο παίζει η εφηβεία αλλά είναι εμφανές ότι υπάρχουν πολιτισμικές διαφορές μεταξύ των κοριτσιών. Πιστεύετε ότι ο τρόπος σκέψης τους αλλάζει σύμφωνα με τις διαφορές αυτές;
Νομίζω ότι εκ των πραγμάτων διαφέρουν. Οι κοπέλες από το Αφγανιστάν είχαν βιώσει πολύ διαφορετικά πράγματα από ότι οι ελληνίδες, είχαν ζήσει έναν πόλεμο, μια τελείως διαφορετική πραγματικότητα. Ουσιαστικά δεν διέφεραν τόσο καθώς είχαν κοινές ανησυχίες. Όλες ήθελαν να σπουδάσουν, να προχωρήσουν τη ζωή τους και να είναι ανεξάρτητες και ισότιμες μέσα σε μία κοινωνία.
Πώς θα κρίνατε την μεταξύ τους συνεργασία;
Ήταν πάρα πολύ όμορφη και την χάρηκαν πραγματικά. Δημιούργησαν φιλίες και μοιράστηκαν όνειρα και ανησυχίες. Όταν τελείωσε η ταινία, ήταν πολλές κοπέλες που δάκρυσαν από χαρά και συγκίνηση.
Υπάρχει κάτι που αποκομίσατε από αυτή τη συνεργασία; Ίσως ένα μάθημα ζωής…
Προσωπικά η συνεργασία με τα κορίτσια ήταν η πιο εποικοδομητική που έχω κάνει στο Exile Room τα τελευταία χρόνια. Τα κορίτσια αυτά σε μερικά χρόνια θα γίνουν δυναμικές και έξυπνες γυναίκες με αυτοεκτίμηση και αυτοσεβασμό. Αυτή η συνεργασία μου έδωσε μεγάλη χαρά και ειδικά επειδή έλαβε χώρα στην Ελλάδα ενόψει της δύσκολης αυτής εποχής. Μάλιστα μου έδωσε την αίσθηση ότι σύντομα τα πράγματα θα είναι καλύτερα με την συμβολή των νέων, αφού αυτοί είναι σήμερα η ελπίδα μας. Νομίζω ειλικρινά ότι εσείς είστε το μέλλον μας!
Συνεπώς αυτοί είναι και οι λόγοι που σας αρέσει να συνεργάζεστε με νέους ανθρώπους;
Ασφαλώς! Η φρεσκάδα, οι ιδέες και ο τρόπος σκέψης των νέων σου δίνουν ενέργεια ώστε να δημιουργείς και να σκέφτεσαι. Για μένα οι νέοι προσφέρουν νέες προοπτικές!
Πώς θα χαρακτηρίζατε την οπτικοακουστική παιδεία της χώρας μας σε σύγκριση με αυτή των άλλων χωρών;
Η οπτικοακουστική παιδεία στην Ελλάδα είναι φοβερά ελλιπής. Βέβαια αυτό αποτελεί μέρος ενός γενικότερου προβλήματος της ελληνικής παιδείας.
Πιστεύετε ότι υπάρχουν οι βάσεις ώστε αυτό να αλλάξει;
Φυσικά! Ο κόσμος και κυρίως οι νέοι δείχνουν μεγάλο ενδιαφέρον για τον κινηματογράφο καθώς έχουν μία περιέργεια η οποία τους ωθεί στην δημιουργία και στην γνώση. Ωστόσο το εκπαιδευτικό προσωπικό δεν δίνει συχνά στα παιδιά το κίνητρο να δραστηριοποιηθούν και να μετατρέψουν την περιέργεια αυτή σε δημιουργική δράση.
Έχετε κάποια σχέδια για το μέλλον; Κάποιο νέο project;
Αυτή την χρονιά μας απασχολούν ιδιαίτερα οικολογικά θέματα. Μάλιστα έχουμε μία πρωτότυπη ιδέα σχετικά με τα πλαστικά υλικά.
