Γράφει η Μαριάννα Μενύχτα, 19 ετών, φοιτήτρια στο Τμήμα Χημικών Μηχανικών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου
Το τελευταίο διάστημα διανύουμε το δεύτερο κύμα της πανδημίας του περιβόητου φονικού ιού COVID-19. Η υποδειγματική μας κυβέρνηση, απ’ την αρχή της έξαρσης του ιού στη χώρα μας τον περασμένο Μάρτιο, αφού εξάντλησε τις προσπάθειες για περιορισμό της εξάπλωσής του με κάθε δυνατό μέσο, βασιζόμενη στην ευθύνη του κράτους απέναντι στους πολίτες, όπως υποχρεούται να κάνει κάθε σοβαρή κυβέρνηση, επέβαλε και δεύτερο lockdown. Αυτή τη φορά σαφώς πιο ενισχυμένο, για σίγουρη επιτυχία.
Πιο ενισχυμένο εννοώντας πως το πρόστιμο για τους ανυπόταχτους διπλασιάστηκε και η κυκλοφορία μετά τις 9μμ έως τις 5πμ απαγορεύτηκε, κάτι απολύτως εύλογο καθώς ένας ιός έχει συγκεκριμένες ώρες που μεταδίδεται εκθετικά. Αν κάνω λάθος διορθώστε με…
Κάποιος κακοπροαίρετος θα συνέκρινε την τωρινή πραγματικότητα που ζούμε με ένα κάπως αυταρχικό καθεστώς που είχε επιβληθεί στη χώρα μας μόλις μισό αιώνα πριν. Και μιας και έγινε η αναφορά, ας θίξουμε τη νέα λαμπρή πρωτοβουλία για γενική απαγόρευση συγκεντρώσεων το τρέχον τετραήμερο που αναμφίβολα στόχο έχει την αποτροπή εορτασμού της 47ης επετείου της εξέγερσης των φοιτητών στο Πολυτεχνείο τον Νοέμβριο του 1973 ενάντια στη Χούντα των Συνταγματαρχών. Στις δύσκολες μέρες που διανύουμε αυτής της υγειονομικής -αλλά και γενικευμένης- κρίσης η απάντηση της πολιτικής ηγεσίας της χώρας προς τις αναμενόμενες διαμαρτυρίες των πολιτών και κυρίως των νέων, είναι η επίθεση των ΜΑΤ και των ΟΠΚΕ στον ιστορικό χώρο-μνημείο του Πολυτεχνείου και η τρομοκρατία συνοδευόμενη από βιαιοπραγίες εφήβων σε πλατείες.
Ερωτηματικά γεννά αυτή τους η αντισυνταγματική απαγόρευση των συναθροίσεων και σε πολλούς δημιουργείται η ανάγκη να υπενθυμίσουμε πως ακόμα πολίτευμα της χώρας μας παραμένει η Δημοκρατία, ακόμα και αν μια σειρά ενεργειών του «καλύτερου» πρωθυπουργού της Ελλάδας προσπαθεί να διαστρεβλώσει αυτό το γεγονός. Πώς λοιπόν είναι δυνατόν να φιμώσουν τη φωνή των νέων ανθρώπων, των βαθιά δημοκρατικών και αγωνιστών που αντιμετωπίζουν τη 17η Νοέμβρη κάθε χρόνο με ειλικρινή και αγνά αισθήματα φέροντας τη βαθιά υποχρέωση να αποτίνουν φόρο τιμής στους νεκρούς της εξέγερσης – ναι, σε αυτούς που σύμφωνα με τον «κύριο» Άδωνι δεν υπήρξαν- και να γιορτάσουν την αυθόρμητη νίκη των καταπιεσμένων ενάντια στην καταστολή, την τρομοκρατία, τη βία των δικτατόρων και όλα αυτά να εκφραστούν περιορισμένα σε μια μικρή τελετή κατάθεσης στεφάνου; Κι εγώ ερωτώ. Αυτή η κατάθεση στεφάνου θα πραγματοποιηθεί απ’ τους Δεξιούς που υπήρξαν στο Πολυτεχνείο; Και αν ναι, ας απαντήσουν οι αναίσχυντοι αν βρίσκονταν μέσα ή έξω.
Η περασμένη πρωτομαγιά ήταν δείγμα πως τρόπος για διεξαγωγή μιας έννομης, τηρώντας όλα τα απαραίτητα μέτρα υγιεινής που επιτάσσει ο καιρός, διαδήλωσης υπάρχει. Όταν όλα επαφίονται στην ατομική ευθύνη, υπήρξαν άτομα που απέδειξαν πως κάθε άλλο παρά ανεύθυνα είναι, και παραμένουν πιστά στα ιδανικά τους χωρίς να διακινδυνεύουν τη δημόσια υγεία. Το ποιος θα πρέπει να ντρέπεται θα κριθεί εκ του αποτελέσματος. Καλή λευτεριά.
