FOLLOW US: facebook twitter

Zizanio News – Νίκος Καβουκίδης: «Το Φεστιβάλ Κιν/φου Ολυμπίας και η Camera Zizanio είναι καλύτερη σχολή από τη Φίνος Films»

Ημερομηνία: 09-12-2022 | Συντάκτης:

Ο σπουδαίος κινηματογραφιστής Νίκος Καβουκίδης παραδίδει συνέντευξη στο Ζιζάνιο Ζωή Μπέκιου μετά το masterclass που πραγματοποιήθηκε στο Συνεδριακό Κέντρο της ΠΕ Ηλείας, σχετικά με τις τεχνικές φωτισμού και τη χρήση της κάμερας.

Πώς γίνεται ένας 15χρονος (αυτή ήταν η ηλικία σας όταν αφήσατε το σχολείο και πήγατε στη Φίνος Films) να συνδυάζει εργασία και σχολείο και πώς τα καταφέρατε εσείς; 

Κοίταξε να δεις…πρέπει να είσαι και λίγο τυχερός, γιατί και ο πατέρας μου ήταν από τους πρωτεργάτες του ελληνικού κινηματογράφου. Από μικρό μου είχε φέρει μια μηχανή προβολής δεκαεξάρα, έβλεπα film και από δέκα χρονών πήγαινα στα γυρίσματα. Η Φίνος Films ήταν σχολή πρακτική, και για μένα τα θεωρητικά πιο πολύ πρέπει να πηγαίνουν με τα πρακτικά, δηλαδή οι σχολές πρέπει να έχουν και στούντιο και μηχανές, να τραβούν πλάνα τα παιδιά, να μοντάρουν. Εγώ λοιπόν ευτύχησα και είχα δάσκαλο τον Ντίνο Κατσουρίδη. Ήταν πολύ καλός φωτογράφος και πολύ καλός μοντέρ. Αυτό που θέλω να πω στα παιδιά είναι ότι πέρα από την πράξη είναι επίσης και η θεωρία. Σημαντικό είναι να γίνονται ομάδες, να μην είναι one man show. Καλό είναι να γίνεστε ομάδες και να δουλεύετε ομαδικά, άλλος να κάνει φωτογραφία, άλλος σκηνοθεσία, άλλοι να παίζουν. Ούτως ή άλλως με τις ψηφιακές κάμερες μπορείτε να κάνετε ό,τι θέλετε. Για εκείνο που πρέπει να είστε ευτυχείς είναι το Φεστιβάλ Κιν/φου Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους και η Camera Zizanio, η οποία είναι καλύτερη σχολή από τη Φίνος Films, έρχονται άνθρωποι κινηματογραφιστές και σας βοηθούν.

Τι συμβουλή θα δίνατε σε έναν νέο κινηματογραφιστή ή σε κάποιον που θέλει να ασχοληθεί με τη φωτογραφία;

Καταρχάς να πάει σε μια σχολή. Η αλήθεια είναι ότι εγώ φωνάζω χρόνια να έχουμε μια Ακαδημία Κινηματογράφου και μια Ακαδημία Τεχνών. Τέτοιες Ακαδημίες υπάρχουν σε όλη την Ευρώπη, η Τουρκία έχει δύο ακαδημίες και η Αλβανία μία. Αυτές οι ακαδημίες είναι δηλαδή σχολές για φωτογράφους, σκηνοθέτες, ηθοποιούς, τεχνικούς,μοντέρ. Έτσι μέσα στις σχολές γίνονται και ομάδες και ο ένας βοηθάει τον άλλον σε αυτές τις σχολές. Υπάρχουν και οι καθηγητές που τους κάνουν μαθήματα. Κι εδώ θα μπορούσαμε, αλλά δυστυχώς οι θεωρητικοί των καλών τεχνών ήθελαν οι δάσκαλοι να είναι πανεπιστήμιακοι. Ωστόσο πέρα από τη θεωρία, θα μπορούσαν να είναι δάσκαλοι και οι επαγγελματίες κινηματογραφιστές που δεν είναι ακαδημαϊκοί. Δηλαδή σιγά σιγά να φτιαχτούν χώροι. Εδώ τώρα αν φτιαχτεί το εργοστάσιο και το κάνουμε χώρο καταπληκτικό, θα έχουμε και ένα στούντιο με φώτα θα έχουμε και ένα πλατό, θα έχουμε και ένα δύο οθόνες.

Θέλω να σας ρωτήσω τι επιρροή είχε πάνω σας ο πατέρας σας, ο Γιώργος Καβουκίδης;

Ο Γιώργος Καβουκίδης, ο πατέρας μου, ήρθε από την Μικρά Ασία από 14 ετών. Το ‘36, που ήταν γύρω στα 27 – 28, ήταν ένας σκηνοθέτης, ο Στέλιος Τατασόπουλος, και έγινε το πρώτο προοδευτικό συνεργείο, αριστερό, γυρίζανε τότε την “Κοινωνική Σαπίλα”. Είναι το πρώτο ελληνικό φιλμ που είχε προδιαγραφές προοδευτικές. Ο πατέρας μου λοιπόν ήταν η αιτία που τελικά πήγα, γιατί ήταν σαν αδέλφια με τον Φίνο. Είχα πει στην αρχή ότι δεν ήθελα να γίνω κινηματογραφιστής, γιατί δεν τον έβλεπα τον πατέρα μου. Ξενύχτια, πράγματα με τον Φίνο, με τον Τσαβέλα, με τον Σπένζο, με τους ηθοποιούς και τα λοιπά. Έτσι, ο Φίνος με ήξερε από μωρό, με αγαπούσε σαν παιδί του και με βοήθησε. Στα είκοσί μου ήμουν μοντερ, στα εικοσιένα μου διευθυντής φωτογραφίας. Οι πρωταγωνίστριες Καρέζη, Βουγιουκλάκη, Λάσκαρη, Βλαχοπούλου, οι ηθοποιοί Καζάκος, Κούρκουλος, Κατράκης, όλοι περάσανε από τα χέρια μου. Επίσης, έκανα από τις τελευταίες δουλειές της Κατίνας Παξινού, “Το Νησί Της Αφροδίτης”, αλλά και με την Έλλη Λαμπέτη. Τι ευτυχία ένιωσα να δουλεύω μαζί τους! Τους αγαπώ τους ηθοποιούς! Τα αγαπημένα μου πρόσωπα πρώτα είναι ηθοποιοί, γιατί στον κινηματογράφο σου παραδίδονται, σου δίνονται χωρίς να είναι θέατρο που ξέρουνε την αρχή και το τέλος, πότε τους δίνουμε την αρχή, πότε τους δίνουμε το τέλος, πότε την μέση. Μου έλεγε η Λαμπέτη και η Παξινού, «Νίκο μου εγώ στο θέατρο καταλαβαίνω αν οι ηθοποιοί είναι κακοί και τα λοιπά,αλλά σε εσάς δεν καταλαβαίνω τι γίνεται. Εσύ για παράδειγμα είσαι ο πρώτος θεατής, να βλέπεις από την κάμερα και τους φακούς και τέτοια και όταν μπορεί να λέει ο σκηνοθέτης, ας πούμε ο Σκαλενάκης αν έλεγε  «καλό καλό» και σένα μέσα από τη μηχανή δεν σου άρεσε, θα με έβλεπες και θα σου έλεγα άλλη μία. Και θα μου έλεγες οκ καλό».  Και η Κατίνα όταν γυρίζαμε ήταν 70 και έπρεπε να φανεί γύρω στα 60 και είχε πρόβλημα εκεί με την αναπνοή της. Όταν την πρωτοείδα λέω ωχ πως θα γίνει 60αρα, αλλά σε πληροφορώ με το μακιγιάζ και όταν μπήκε στο πλάνο ήταν καταπληκτική! Το ίδιο και με τη Λαμπέτη, ήθελε και εκείνη να της λέω πώς είναι το πλάνο. Αυτά. Να είστε καλά να προσφέρετε ότι θέλετε εδώ στο Φεστιβάλ Κιν/φου Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους και να τα πούμε πάλι. Εγώ ελπίζω να ζήσω δύο-τρία χρόνια ακόμα να σας βλέπω! Να είστε καλά!

Και περισσότερα θα ζείτε πάντα στις καρδιές μας και στην καρδιά του Φεστιβάλ! Σας ευχαριστούμε πολύ!


Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Καιρός Πύργος