Γράφει η Γιαγιά με το ένα Δόντι.
Στην περιτειχισμένη πολιτεία ένα χειμωνιάτικο δειλινό μια κόκκινη λάμψη διαπέρασε τη μόνιμη καταχνιά και ήχοι από κρουστά και έγχορδα κάλυψαν τον ήχο της βροχής. Ο Jazzoo αναστατώθηκε έτσι κουρνιασμένος που ήταν στο παραγώνι και -ξεχνώντας ότι ο Οντ είναι αυγό– ικέτευσε να του διαβάσει την συνέχεια από την Καβουροϊστορία. Ηρέμησε όμως όταν η πεταλούδα χάιδεψε το μουσούδι του και ξαφνιασμένος αναρωτήθηκε που είχε χαθεί η μικρή του φίλη.
Έτσι η πεταλούδα άρχισε τη διήγηση της. Την έφερε στην πόλη η κομπανία των φεστιβαλιστών, που μόλις εισέβαλαν με τραγούδια, χαρές και χρωματιστά λάβαρα στην γκρίζα πόλη, να γιορτάσουν για 20η χρονιά το πανηγύρι τους- του σινεμά και των παιδιών. Την είχαν ανταμώσει στα Δίδυμα νησιά όπου έκανε διακοπές με τον κολλητό της το ζιζάνιο-λουλουδάκι και είχαν κλείσει ραντεβού το Δεκέμβρη. Πέρασε όμως από κει να δανειστεί το Brazuca, που ήταν η επιθυμία ενός πιτσιρικά και έκανε διαρκώς τάματα αλλά ο Άγιος Έλιοτ δεν του έκανε ποτέ τη χάρη. Όμως το υπόγειο δίκτυο των ζιζανιόπαιδων, που είχε γίνει πια παγκόσμιο, αεικίνητο και αειθαλές ικανοποιούσε τις παιδικές επιθυμίες. Θα έφευγε όμως γρήγορα να περάσει κι από το Wallay, να πάρει τα πεσκέσια για το καλωσόρισμα των κριτών και των επισήμων και να πάει στον «Απόλλωνα». Θα την περίμεναν εκεί τα ζιζάνια και αδημονούσε να τα ανταμώσει.
Βγαίνοντας από την χαραμάδα χαρωπή, και αφού η βροχή είχε πια σταματήσει- το δώρο του καιρού στο Φεστιβάλ, ένιωσε μια κρύα ανάσα πίσω της και πετάρισε ψηλά ενώ κάποιος ούρλιαζε ότι «Ο κακότυχος τράγος» ……..
Συνεχίζεται.
