Πώς πιστεύετε ότι το φεστιβάλ μπορεί να βοηθήσει έναν νέο άνθρωπο που θέλει να ασχοληθεί επαγγελματικά με τον χώρο του κινηματογράφου; Ποια είναι η γενικότερη γνώμη σας για το φεστιβάλ μας;

Πιστεύω πως αυτό το φεστιβάλ που γίνεται εδώ είναι απ’ τα καλύτερα φεστιβάλ που γίνονται στην Ελλάδα αλλά και σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Εδώ, με τα εργαστήρια, με τα masterclass που μιλάνε επαγγελματίες, με τα φιλμ τα πολλά που βλέπετε, με τους ξένους που έρχονται, για μένα καλλιεργείται η κινηματογραφική σας παιδεία. Αυτό που έλεγα και στο φεστιβάλ της Δράμας, είναι ότι παρατηρώ πως έρχονταν και πολλοί Έλληνες που έχουν σπουδάσει στο εξωτερικό, στο London School, στην Τσεχία κλπ. Έβλεπες μια διαφορά επιπέδου ποιότητας των ταινιών των σπουδαστών στο εξωτερικό και των Ελλήνων που είχαν μείνει εδώ. Σιγά σιγά, αυτή η ψαλίδα μίκρυνε όμως, γιατί σιγά σιγά άρχισαν οι σχολές που ιδρύθηκαν εδώ να διδάσκουν όχι μόνο θεωρητικά, αλλά και πρακτικά. Εδώ λοιπόν γίνεται ένα πρακτικό σχολείο, με την έννοια ότι έρχεστε σε επαφή και βλέπετε και τις δουλειές των ξένων. Βλέπουν οι ξένοι τις δουλειές τις δικές σας, γίνονται σεμινάρια, εργαστήρια. Ξεκινάτε να φτιάχνετε τα σενάρια, παίζετε οι ίδιοι, σκηνοθετείτε οι ίδιοι. Από τη στιγμή που γίνονται εργαστήρια εδώ, θα πρέπει οι επώνυμοι κινηματογραφιστές να μην προωθούν τη δικιά τους ποιότητα για να σας βοηθήσουν. Πρέπει να σας βοηθήσουν ακούγοντας αυτά που θέλετε να κάνετε εσείς. Να σας βοηθήσουν αλλά όχι να είναι εκείνοι η αιχμή του δόρατος, να είστε εσείς, το δικό σας το πιστεύω.  Σημασία έχει να σας βοηθάνε να κάνετε πιο επαγγελματικά τα πράγματα. Για μένα όμως το πιο σημαντικό στον κινηματογράφο, πριν απ’ τα γυρίσματα είναι η προεργασία. Ξεκινάς με το σενάριο, ύστερα η διάρκεια που θέλεις έχει πολύ μεγάλη σημασία. Να βρίσκετε τους χώρους, τους ανθρώπους που θέλετε. Να έχει ένας το όραμα και δίπλα, οι συντελεστές να βοηθάνε. Να δουλεύετε συλλογικά, με προεργασία σωστή. Τώρα υπάρχει η δυνατότητα να επαναλαμβάνετε κάτι που δε σας αρέσει με την τεχνολογία. Έχετε τη δυνατότητα να βλέπετε αυτό που τραβάτε την ίδια στιγμή. Αυτά είναι προτερήματα για σας. Αλλά παράλληλα, να μη λέτε ποτέ ότι τα μάθατε όλα. Να διαβάζετε, υπάρχουν πολλά κινηματογραφικά βιβλία. Βιβλία για τη σκηνοθεσία, για το μοντάζ, για τη φωτογραφία. Ύστερα, να μην τα κάνετε όλα στο μοντάζ, να κοιτάτε πάντα να τα κάνετε στο master, στο γύρισμα, να εφευρίσκετε τρόπους να κάνετε μόνοι σας τα εφέ. Μπορείτε να δημιουργείτε ατμόσφαιρες με διάφορα φίλτρα. Ποτέ να μην το βάζετε κάτω και ποτέ να μην απογοητεύεστε. Αυτό που σε ανεβάζει ψυχολογικά δεν είναι τα βραβεία, είναι η ανταπόκριση που έχει αυτό που παρουσιάζεις απ’ τον θεατή. Αυτό μετράει. Η κριτική για εσάς θα είναι η αντίδραση του κοινού.

(Μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρη τη συνέντευξη του Νίκου Καβουκίδη στις Ελένη Αντωνοπούλου & Μαριάννα Μενύχτα στο zizanionews.wordpress.com )