Συνέντευξη στην Τζένη Βαλκανά

Πώς αποφασίσατε να συνεργαστήτε με το φεστιβάλ;

Καταρχήν είμαι πολύ παλιός φίλος με τον Δημήτρη Σπύρου, τον Νίκο Θεοδοσίου και όλα τα παιδιά και με είχε καλέσει σε ένα από τα πρώτα  φεστιβάλ που είχα παρακολουθήσει. Εγώ πιστεύω ότι το να κάνουν νέοι άνθρωποι καινούριες εκδηλώσεις σαν το φεστιβάλ, ανεξάρτητα από την επιθυμία των πολιτικών και των κρατούντων, είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να κάνει κάποιος σε αυτή την κοινωνία η οποία πλέει μέσα σε σύγχυση. Αύριο φεύγω για την Κύπρο για ένα άλλο φεστιβάλ ένα πανόραμα ελληνικού κινηματογράφου  που γίνεται και αυτό με ιδιωτική πρωτοβουλία και πάω να το υποστηρίξω με τρία σεμινάρια και προβολή της ταινίας. Όπως λέγαμε κάποτε και δύο και τρία και χίλια Βιετνάμ, τώρα μπορούμε άνετα να πούμε και δύο και τρία και χίλια φεστιβάλ.

Θα μας πείτε λίγα λόγια για το βιβλίο σας; Τι θέλετε να εκφράσετε μέσα από αυτό και για τον εκκεντρικό του τίτλο; 

Η αλχημεία λαμβάνεται ως τρόπος σκέψης, δηλαδή δεν θέλουμε να δημιουργήσουμε χρυσάφι από το μολύβι. Αυτό αφορούσε περισσότερο τους τσαρλατάνους αλχημιστές. Οι αλχημιστές οι πραγματικοί λειτουργούν με την αλχημική σκέψη, η οποία ταυτίζεται απόλυτα με την οπτικοακουστική έκφραση και τον κινηματογράφο, δηλαδή μια κινηματογραφική ταινία είναι ένα αλχημικό έργο, με την έννοια ότι γίνεται λύση-σύνθεση της αλχημείας, γίνεται συστηματικά στον κινηματογράφο. Το βιβλίο, που είναι προϊόν έρευνας σαράντα χρόνων, είναι μία σύνθεση όλων των θεωριών σε μία γενική που εκ πρώτης όψεως φαίνονται να μην είναι συμβατές μεταξύ τους, στην πραγματικότητα όμως, όπως έχει αποδειχθεί από τις ταινίες, όλες οι θεωρίες είναι συμβατές και όλες καλές γι’ αυτό που προσφέρει η κάθε μία.

Ο κινηματογράφος όμως πρέπει να αποκτήσει το εγχειρίδιο του για να διδάσκεται στα σχολεία αν είναι δυνατόν και από το δημοτικό, γιατί όπως είπα και προηγουμένως δεν μπορεί να υπάρξει δημοκρατία αν όλοι οι πολίτες δεν ομιλούν την καθομιλουμένη και η καθομιλουμένη σήμερα είναι το οπτικοακουστικό. Για να απελευθερωθεί ο άνθρωπος από τα δεσμά της τηλεοπτικής προπαγάνδας, της διαφήμισης και της διαστρέβλωσης της αλήθειας πρέπει να μάθει πώς γίνεται το σινεμά, ποια είναι η γραμματική του, ποιο είναι το συντακτικό του κ.λ.π. Από εκεί και πέρα το βιβλίο δεν αφορά μόνο αυτούς που θέλουν να κάνουν σινεμά, αφορά οποιοδήποτε θέμα με το οποίο θέλεις να ασχοληθείς. Είναι δηλαδή μία γλώσσα που μπορεί να βρει την εφαρμογή της σε οποιοδήποτε τομέα θέλει ο μαθητής να διαλέξει. Ο οπτικοακουστικός λόγος είναι η καλύτερη γλώσσα για να συνδέει πληροφορίες σε λίγες ενότητες.

Μια συμβουλή που θα δίνατε στα παιδιά που συμμετέχουν στο φεστιβάλ;

Πρώτα απ΄ όλα να συνειδητοποιήσουν ότι πρέπει να εκμεταλλευτούν την ευκολία που μας δίνουν τα νέα μέσα τεχνολογίας. Κάθε πλάνο στον κινηματογράφο πρέπει να έχει ένα νόημα και πολλά πλάνα μαζί κάνουν ένα άλλο νόημα. Δηλαδή πρέπει να μάθουν την τεχνική του κινηματογράφου, να μάθουν την γλώσσα του κινηματογράφου και από εκεί και πέρα να μάθουν ότι ο κινηματογράφος δεν γίνεται μόνος του, δεν είναι ένα κουτί που αρχίζει και περπατάει μόνο του, αλλά είναι ένα μέσο στο οποίο πρέπει να επενδύσεις τη σκέψη του δημιουργού και η σκέψη είναι αυτή που δίνει νοήματα στις εικόνες και νοήματα στο συνδυασμό των εικόνων.

Επισκεφτείτε το blog των παιδιών zizanionews.wordpress.com για να διαβάσετε περισσότερα άρθρα