«Αν έχουν και κορίτσι περίπου στην ηλικία της κόρης μου, θα ξεχαστεί το παιδί με τα παιχνίδια και τη θάλασσα. Το σπίτι είναι διώροφο, θα διαμορφώσω τον κάτω όροφο ώστε να είναι αυτόνομοι. Η περιοχή είναι ασφαλής, αν θέλουν τους πληρώνουμε και τα εισιτήρια. Έχουμε πολλά παιχνίδια και αυλή, ίσως να μπορέσουν να κάνουν κι ένα νέο ξεκίνημα εδώ. Θα προσπαθήσουμε. Αν δεν βρεθεί οικογένεια και υπάρχει άλλος άνθρωπος που ‘χει ανάγκη, ευχαρίστως να ‘ρθει».
Είναι το μήνυμα μιας γυναίκας, το οποίο έχει σταλεί ανάμεσα σε εκατοντάδες προσφορές για φιλοξενία σε πυρόπληκτους και τα ζώα τους, στην ιστοσελίδα filoksenies.gr. Η τελευταία δημιουργήθηκε με σκοπό να βρουν προσωρινή κατοικία όσοι έχασαν το σπίτι τους από τις πυρκαγιές. Ήδη, μέσα σε λίγες μόνο μέρες λειτουργίας, πάνω από 500 άτομα έχουν δηλώσει ότι επιθυμούν να φιλοξενήσουν στο σπίτι τους όποιους χρειάζονται στέγαση. Μάλιστα, οι περισσότεροι εξ αυτών, στο πεδίο όπου συμπληρώνουν το χρονικό διάστημα γράφουν «για όσο χρειαστεί».
Ωστόσο, το εντυπωσιακό στοιχείο είναι πως όλο αυτό γεννήθηκε και προσφέρει κάτι ασύγκριτα σημαντικό στους άτυχους συμπολίτες μας, από την πρωτοβουλία ενός μόνο ανθρώπου. Ο Θανάσης είναι προγραμματιστής στο επάγγελμα. Παρακολουθούσε τις τελευταίες μέρες έναν μεγάλο αριθμό αναρτήσεων να δημοσιεύονται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για φιλοξενία, αλλά όπως επισημαίνει ο ίδιος στο thepressproject.gr, οι προσφορές για φιλοξενία τελικά χάνονταν στην αχανή σφαίρα του διαδικτύου. Έτσι πήρε την απόφαση να δημιουργήσει την πλατφόρμα. Την έφτιαξε, την βελτίωσε, ζήτησε από τον εργοδότη του να συμβάλλει στην κατοχύρωση του domain, ενώ στην πορεία βρήκε συνοδοιπόρο την Κική, η οποία εργάζεται στο χώρο του digital marketing και τον βοήθησε με τα κείμενα και στις επαφές με ανθρώπους, είτε δημοσιογράφους, είτε άτομα με κάποια επιρροή στα κοινωνικά δίκτυα.
Αυτό ήταν. Τόσο απλό, κι όμως τόσο περίπλοκο. Ο Γάλλος φιλόσοφος Alain Badiou έχει πει, με άλλη αφορμή, μία πολύ μεγάλη κουβέντα: Είναι το πιο απλό πράγμα στον κόσμο, που είναι τόσο, μα τόσο δύσκολο να πραγματοποιηθεί. Κι όμως αυτοί οι δύο άνθρωποι τα κατάφεραν. Μόνοι τους, χωρίς στήριξη, χωρίς χρηματοδότηση, χωρίς καμία βοήθεια από την πολιτεία. Βρήκαν τρόπο να βοηθήσουν, να προσφέρουν κάτι σημαντικό στους συνανθρώπους τους, εδώ και τώρα. Αμέσως. Χωρίς καθυστερήσεις, χωρίς δικαιολογίες και υπεκφυγές, χωρίς ανταλλάγματα κι οφέλη. Σε έναν κόσμο όπου τα πάντα ή σχεδόν τα πάντα μετρούνται με βάση το ανταποδοτικό όφελος, αυτοί πέτυχαν να τετραγωνίσουν τον μάταιο όσο και αδυσώπητο κύκλο της ελληνικής πραγματικότητας.
Ο χρόνος μετράει αλλιώς για εκείνους που δεν έχουν χρόνο. Ο χρόνος δεν περιμένει καθόλου εκείνους που δεν έχουν χρόνο. Χθες έβρεξε στην Ανατολική Αττική, ενδεχομένως και στη γειτονική Εύβοια. Έβρεξε λίγα μόλις εικοσιτετράωρα «μετά» την καταστροφή που ακόμα μαίνεται. Άραγε σκέφτεται κανείς αυτούς τους ανθρώπους; Πέρα από τον Θανάση και την Κική; Άραγε ανησυχεί κανείς πως περνούν τα βράδια, τις μέρες τους, πως τρώνε, τι κάνουν; Κάποιοι υψηλά ιστάμενοι είναι σίγουρα πολύ απασχολημένοι με την επόμενη μέρα του επικοινωνιακού πολιτικαντισμού για να μπορέσουν να διανοηθούν κάτι τέτοιο.
Ο χρόνος μετράει αλλιώς για εκείνους που δεν έχουν χρόνο. Ευτυχώς ο Θανάσης και η Κική το αντιλήφθηκαν εγκαίρως. Κατάλαβαν ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν τίποτα να περιμένουν. Κατάλαβαν ότι τελικά το μόνο που έχουμε είναι ο ένας τον άλλον.
