Κανόνας, με ελάχιστες εξαιρέσεις, για τη μεταπολιτευτική πολιτική ζωή της χώρας παραμένει η πρακτική των κυβερνήσεων να αξιοποιούν το καλοκαίρι για να «περνούν» από τη Βουλή τα νομοσχέδια που προκαλούν τις μεγαλύτερες λαϊκές αντιδράσεις. Την ίδια πρακτική υιοθετεί και η κυβέρνηση του Κυρ. Μητσοτάκη, λίγες ημέρες μετά την εκλογή της.
Η κυβέρνηση σπεύδει ώστε μέχρι τις 8 Αυγούστου να έχουν προωθηθεί και ψηφιστεί μια σειρά νομοθετήματα με τα οποία, πέραν των άλλων, θεσμοθετείται η κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, η παράκαμψη της απλής αναλογικής στη λειτουργία των νέων διοικήσεων των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης, αλλά και η τροποποίηση των Ποινικών Κωδίκων, ώστε να προσαρμοστούν στην αντίληψη που έχει η Ν.Δ. περί νόμου, τάξης και ασφάλειας.
Αναμφίβολα είναι δικαίωμα της νέας κυβέρνησης να έχει τις θέσεις της και τις αντιλήψεις της για τα θέματα αυτά και να επιδιώκει -από τη στιγμή που ψηφίστηκε από το εκλογικό σώμα- τις θεσμικές αλλαγές που θα καταστήσουν τις απόψεις της νόμο του κράτους. Δεν βρίσκεται εκεί το πρόβλημα, μολονότι η επιχειρηματολογία της αντιπολίτευσης -όπως φάνηκε και κατά τη συζήτηση των προγραμματικών δηλώσεων στη Βουλή- έχει αποδομήσει πλήρως την κυβερνητική θέση για τα συγκεκριμένα επίμαχα ζητήματα.
Το πρόβλημα βρίσκεται στην κυβερνητική βιασύνη. Τι θα συνέβαινε, άραγε, αν αυτά τα μέτρα τα έφερνε η κυβέρνηση με τη νέα κοινοβουλευτική περίοδο, δηλαδή μετά το καλοκαίρι; Τα πανεπιστήμια είναι κλειστά, τα νέα διοικητικά όργανα των ΟΤΑ δεν έχουν ακόμα αναλάβει τα καθήκοντά τους και οι Κώδικες δεν έχουν δοκιμαστεί στην πράξη. Προς τι επομένως τόση βιασύνη;
Είναι φανερό πως η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν ενδιαφέρεται να δει στην πράξη την εφαρμογή των Κωδίκων και της απλής αναλογικής. Είναι δογματικά προσηλωμένη σε μια διαφορετική αντίληψη γι’ αυτά τα θέματα. Όπως δογματική είναι και η αντίληψη που έχει για το άσυλο.
Και επειδή ξέρει πως οι αντιλήψεις της συναντούν σοβαρές αντιδράσεις στην κοινωνία, τρέχει να δημιουργήσει τετελεσμένα κατακαλόκαιρο, λίγο πριν τον Δεκαπενταύγουστο, εν μέσω διακοπών.
