Καθόλου καλά δεν τα είπαν οι Μητσοτάκης – Χαρδαλιάς, σχετικά με την δυνατότητα αποτροπής και περιορισμού των πρόσφατων καταστροφικών πυρκαγιών στην χώρα μας, που έπληξαν αρχικά την βόρεια Αττική και στην συνέχεια την βόρεια Εύβοια, Ηλεία, Μεσσηνία και Αρκαδία.
Πρώτα- πρώτα αμφισβητώ την δήλωση ότι «κάναμε ότι ήταν ανθρωπίνως δυνατό», διότι στην εποχή μας, το δέον με το δυνατόν συνδέονται όλο και στενότερα λόγω των κατακτήσεων στο πεδίο της τεχνολογίας. Επιπλέον, το «ανθρωπίνως δυνατό» μεγεθύνεται ή μειώνεται, ανάλογα με τον σχεδιασμό, τόσο της πρόληψης όσο και της αντιμετώπισης.
Στην πρόσφατη περίπτωσή μας, παρά τις διαβεβαιώσεις, η πρόληψη δεν υπήρξε, η δε κατάσβεση σε πολλές των περιπτώσεων πέτυχε με την λαϊκή συμμετοχή και τον εθελοντισμό, ενώ καθοριστική αποδείχθηκε και η διεθνής κρατική αλληλεγγύη, κυρίως από γειτονικές χώρες και την Ρωσία.
Θεωρώ τραγικό λάθος και τις άρον –άρον εκκενώσεις χωριών, με το επιχείρημα «να μη χαθούν ανθρώπινες ζωές», αφού κύριος στόχος του αντιπυρικού σχεδιασμού δεν μπορεί να είναι άλλος από την πρόληψη και την ταχύτερη δυνατή κατάσβεσή τους, που όταν επιτυγχάνεται, σώζονται και ανθρώπινες ζωές.
Πράγματι, από τις πρόσφατες πυρκαγιές, δεν χάθηκαν ανθρώπινες ζωές, όμως, όλα σχεδόν τα άλλα ανθρώπινα δικαιώματα παραβιάστηκαν βάναυσα, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος στην ζωή, που είναι συνυφασμένο με την στέγη, το εισόδημα, το περιβάλλον, την ελπίδα για το αύριο. Για να σωθεί ο άνθρωπος, όλη η ζωή στην γη πρέπει να σωθεί!
Επισημαίνω ότι αλληλεγγύη είναι η λέξη που σπανίζει στο λεξιλόγιο της κυβερνώσας Δεξιάς, ίσως διότι δεν αντιλαμβάνεται τον σημερινό ορισμό της αξίας αυτής, που είναι ανθρώπινη, κοινωνική και διεθνής αλληλεγγύη και επιπλέον αλληλεγγύη με την φύση και τις επόμενες γενιές. Μόνο η Αριστερά του 21ου αιώνα, με ισχυρότατη την οικολογική διάσταση, ασπάζεται και ακολουθεί τον ορισμό αυτό.
Τώρα, το ζητούμενο είναι η επόμενη μέρα, με μεγάλο στοίχημα να μείνουν οι άνθρωποι στις περιοχές τους, ιδιαίτερα οι νέοι. Αυτό θα εξαρτηθεί και από το τι είδους ανασυγκρότηση θα επιλεγεί. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη με τις νεοφιλελεύθερες εμμονές της, δεν μπορεί να εγγυηθεί μια ανασυγκρότηση με κέντρο τον άνθρωπο και σεβασμό στην φύση.
Η αλήθεια αυτή προκύπτει και από την εμπειρία του ολοκαυτώματος της Ηλείας, το 2007, όταν στους πυρόπληκτους έταξαν λαγούς με πετραχήλια, μιλώντας για πραγματική αναγέννηση, αλλά ούτε το ταμείο Μολυβιάτη αξιοποίησαν σωστά, του οποίου το υπόλοιπο, το 2010, «φαγώθηκε» από το πρώτο μνημόνιο.
*Ο Πάνος Τριγάζης, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία είναι συγγραφέας του βιβλίου «Ογδόντα Ώρες σε πύρινο κλοιό- Οδοιπορικό στις φλόγες της Ηλείας»
