του Πάνου Τριγάζη
Η ευρύτερη κοινή γνώμη αγνοεί ότι στις ΗΠΑ υπάρχει πολύμορφη Αριστερά, ακόμα και κομμουνιστικό κόμμα, το οποίο στις προεδρικές εκλογές του Νοεμβρίου 2020, υποστήριξε το δίδυμο Τζο Μπάιντεν-Κάμαλα Χάρις. Τίποτα πιο φυσιολογικό, αφού, σύμφωνα με τον Μαρξ, η αντίθεση κεφαλαίου-εργασίας εμφανίζεται πιο έντονη στις πιο αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες. Άλλωστε, για τους δολοφονημένους αμερικανούς εργάτες στο Σικάγο, καθιερώθηκε παγκοσμίως η Εργατική Πρωτομαγιά. Θα πρόσθετα ότι το αμερικανικό αντιπολεμικό κίνημα έπαιξε καθοριστικό ρόλο για την ήττα των ΗΠΑ στο Βιετναμ.
Κάνουν λάθος, λοιπόν, κάποιοι/κάποιες στην Ελλάδα, θεωρώντας ότι η Αριστερά και τα κινήματα των ΗΠΑ δεν είχαν καμιά συμβολή στην ήττα Τραμπ και την νίκη Μπάιντεν. Αντιθέτως, έβαλαν τη σφραγίδα τους στο εκλογικό αποτέλεσμα του περασμένου Νοεμβρίου. Γι’ αυτό και τα πρώτα διατάγματα του νέου προέδρου ήταν θετικά, αν και δεν πρέπει να αναμένει κανείς ριζικές αλλαγές, τουλάχιστον στην εξωτερική πολιτική της «μόνης υπερδύναμης». Περισσότερα καλά μπορεί να προκύψουν για τον αμερικανικό λαό στο εσωτερικό, όπως η σοβαρή αντιμετώπιση της πανδημίας, μέτρα υπέρ των κοινωνικά αδύνατων κλπ. Θετικό ότι στη νέα κυβέρνηση εκπροσωπείται το κίνημα Σάντερς, το οποίο παραμένει ενεργό και μαζικό εντός του Δημοκρατικού κόμματος.
Θυμίζω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, όπως και η Ευρωπαϊκή Αριστερά διατηρούν σχέσεις αλληλεγγύης και συνεργασίας με την Αριστερά των ΗΠΑ, εννοείται και με το κίνημα Σάντερς, το οποίο κινητοποίησε εκατομμύρια πολίτες, κυρίως μη προνομιούχους και υποχρέωσε τον Μπάιντεν να εντάξει στο πρόγραμμά του πολλά από τα αιτήματά του.
Η αποχώρηση Τραμπ σημαίνει ένα πιο αλληλέγγυο και ασφαλή κόσμο. Το «πρώτα η Αμερική» του πρώην «πλανητάρχη» σήμανε την αποδέσμευση των ΗΠΑ από υποχρεώσεις της (οικονομικές και άλλες) έναντι παγκόσμιων οργανισμών, σαν τον ΟΗΕ, την UNESCO και εσχάτως, τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ). Οξύτατη και η αντιμεταναστευτική ρητορική Τραμπ, με σύμβολό της το μακρύ τείχος στα σύνορα με το Μεξικό. Πολέμιος και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υποστήριξε την ακροδεξιά της ηπείρου μας, ενθαρρύνοντας τους Λεπέν-Σαλβίνι κλπ.
Αν δε έρθουμε στην πολύπαθη γειτονιά μας, ο Ντόναλντ Τραμπ αποχώρησε από την συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, ενώ έκανε όλα τα χατίρια του Νετανιάχου.
Ήθελε και την Λατινική Αμερική «ξέφραγο αμπέλι», όπως παλιά, με καλύτερο φίλο του τον Μπολσονάρο και εχθρούς τον Μαδούρο, τον Μοράλες και την ηγεσία της Κούβας, αποτυγχάνοντας και στο πεδίο αυτό, με τον Μοράλες πίσω στην Βολιβία και τον εκλεκτό του Τραμπ (φίλο και του Μητσοτάκη) Γουαϊδό, πλήρως απαξιωμένο.
Όσο για τον χειρισμό της υγειονομικής κρίσης, μπορούμε να πούμε ότι ήταν από τους βασικούς λόγους που οδήγησαν στην ήττα του. Ας το θυμάται και ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Ο Πάνος Τριγάζης είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία
