Με θλίψη αποχαιρετάμε τον σύντροφο Γιώργο Πικέα, που για 7 δεκαετίες υπήρξες άξιο μέλος και στέλεχός του.
Το Κόμμα μας με βαθιά θλίψη και μεγάλο πόνο, αλλά και περηφάνια αποχαιρετά σήμερα ένα άξιο μέλος του. Ένα σπουδαίο σύντροφο που με την πολύχρονη προσφορά του, το αλύγιστο του χαρακτήρα του, την συνέπεια και το ήθος του τίμησε το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας.
Για όλους εμάς που είχαμε την τιμή και την τύχη να σε γνωρίσουμε θα θυμόμαστε πάντα την αποφασιστικότητα για την υλοποίηση των στόχων μας.
Ήσουν ταγμένος απόλυτα και ολοκληρωτικά στην υπόθεση του Κόμματος, για τον Σοσιαλισμό – Κομμουνισμό, πάντοτε ανήσυχος και πρωτοπόρος, ποτέ δεν συμβιβάστηκες, δεν κρύφτηκες, δεν φοβήθηκες.
Ούτε όταν στα δύσκολα χρόνια της Κατοχής από τους ναζί κατακτητές σε ηλικία 10 ετών, αγωνιζόσουν ως αετόπουλο της ΕΠΟΝ.
Ούτε στα επόμενα χρόνια μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας, στα δύσκολα χρόνια της παρανομίας, της Χούντας που σε εξόρισε και σε βασάνισε, δεν λύγισες ποτέ ούτε μια στιγμή.
Δεν υπέγραψες δήλωση μετάνοιας όπως υπολόγιζαν οι βασανιστές της Χούντας στην εξορία. Κράτησες, ο αλύγιστος χαρακτήρας σου, το ήθος σου, η βαθιά σου πίστη στα ιδανικά και τις αξίες του Κόμματος μας, ήταν αυτά που σου έδιναν δύναμη να αντέξεις και άντεξες παλικαρίσια σύντροφε Γιώργο. Στις δύσκολες στιγμές για το επαναστατικό κίνημα και το Κόμμα με τους αναθεωρητές το ’68 αλλά και το 1989 – 91, όταν φυσούσε ο άγριος άνεμος της αντεπανάστασης και το Κόμμα έδινε τον αγώνα να μη διαλυθεί από τη θύελλα των ανατροπών και τον οπορτουνισμό, στάθηκες βράχος, κόντρα στις επιθέσεις των αστών και οπορτουνιστών.
Ο σύντροφος Γιώργος Πικέας γεννήθηκε στον Πύργο το 1932, ήταν παιδί εργατικής οικογένειας, ήταν το μεγαλύτερο από τα 6 παιδιά της οικογένειας. Οι γονείς του βιοπαλαιστές δύσκολα τα έβγαζαν πέρα όπως και η πλειοψηφία του λαού μας. Ο σύντροφος Γιώργος από μικρή ηλικία άρχισε να δουλεύει σε διάφορα μηχανουργεία, μετά το στρατό δούλευε οδηγός σε φορτηγά.
Ήταν μέλος στις πρώτες Νομαρχιακές Επιτροπές του ΚΚΕ μετά την πτώση της Χούντας, για χρόνια δημοτικός σύμβουλος Πύργου, ανέπτυξε πλούσια συνδικαλιστική δράση, ήταν πρόεδρος του σωματείου οδηγών, μέλος στο Διοικητικό Συμβούλιο του Εργατικού Κέντρου Πύργου, πρόεδρος του σωματείου συνταξιούχων ΙΚΑ Πύργου και περιχώρων, μέλος του Συλλόγου Φυλακισθέντων Εξορισθέντων Αντιστασιακών την περίοδο της Χούντας.
Στάθηκε σ’ όλη του τη ζωή περήφανος κομμουνιστής, με στέρεη πεποίθηση ότι ο κόσμος θα αλλάξει, ο Σοσιαλισμός – Κομμουνισμός θα νικήσει, ότι το ΚΚΕ με το Πρόγραμμα και τις αρχές του θα επικρατήσει.
Φεύγεις σύντροφε Γιώργο και μας αφήνεις μια πλούσια κληρονομιά. Η αγωνιστική σου αξιοπρέπεια και προσφορά, το παράδειγμά σου, ας είναι μια μικρή παρηγοριά για την αγαπημένη σου κόρη Ιωάννα, για τα αδέρφια σου, για τους λοιπούς συγγενείς, τους φίλους σου, για μας τους συντρόφους σου στο ΚΚΕ.
Εκπλήρωσες στο ακέραιο το καθήκον σου. Σε αποχαιρετάμε με μια υπόσχεση. Να συνεχίσουμε με μεγαλύτερο πείσμα και δύναμη στο καθήκον μας, στην πάλη μας για το δίκιο της εργατικής τάξης και του λαού μας, για τον Σοσιαλισμό – Κομμουνισμό. Καλό ταξίδι σύντροφε Γιώργο.
