Πόσο τραγελαφικό πραγματικά ηχεί στ’ αυτιά; Κι όμως, πολλοί δεν δίστασαν να μεταχειριστούν τις ίδιες ακριβώς λέξεις, οι οποίες φορέθηκαν πολύ αυτές τις εκλογές, ακόμα και την μεγάλη βραδιά της εκλογικής τους επικράτησης. Θα πρέπει να άκουσα ή να διάβασα πάνω από είκοσι φορές στις δηλώσεις των νικητών, σε ολόκληρη την επικράτεια, ότι επιδίωξή τους είναι να ενώσουν και όλοι μαζί να κυβερνήσουν (!), καθώς και ότι από αύριο ξεκινά μία μεγάλη αλλαγή στα πράγματα! Είναι τόσο ελάχιστα πρωτότυπο και τόσο αυτονόητα ψευδές που σχεδόν θα ήταν ανάξιο σχολιασμού. Αλλά βλέπετε, αυτοί μας έλαχε να μας κυβερνήσουν γιατί αυτούς επέλεξε ο λαός και σε κάθε περίπτωση η απόφασή του είναι σεβαστή. Οπότε αναγκαστικά θα ασχοληθούμε και με το τι θα πουν, και με το τι θα κάνουν, γιατί τούτο το καθήκον μάς επεφύλαξε η ζωή. Αυτό λοιπόν ήταν το απαύγασμα των πανηγυρικών, τους οποίους άκουσε το πανελλήνιο την περασμένη Κυριακή: Ενωμένοι, αλλαγή αλλά και δουλειά. Αυτό πάλι που το πας; Και μόνο που ακούς τον Μπακογιάννη, να μιλάει για “δουλειά”, “δουλειά”, “δουλειά”, με ύφος γαλαζοαίματου “ζεν πρεμιέ” που κάνει την χάρη στον λαό να κατέβει στο ύψος του για να τον βοηθήσει, καταλαβαίνεις τι έχει να γίνει. Βέβαια δεν ξέρεις ποτέ. Θα κριθεί κι αυτός από την πορεία του όπως όλοι. Απλά, ακόμη κι αν παραβλέψει κανείς το ότι το λεγόμενο Μητσοτακέικο έχει πιάσει όλα τα πόστα –δεν είναι η μόνη αλλά είναι σίγουρα η μεγαλύτερη φαμίλια, με την διαχρονικότερη παραμονή στην εξουσία–, δεν μπορείς παρά να παρατηρήσεις ότι εδώ εγείρεται ένα σοβαρό ζήτημα αισθητικής της πολιτικής. Πολύ σωστά το είπε η Δούρου, αν και ο Πατούλης (και Κατ’ επέκταση η Πατούλενα) συνιστούν μονάχα την κορυφή ενός κραυγαλέα γκροτέσκου παγόβουνου. Στην ίδια κατηγορία αναγκαστικάεμπίπτουν και όλοι αυτοί οι οποίοιαυτοανακηρύχθηκαν μεγαλόψυχοι και δουλευταράδες. Μία φιλική συμβουλή μόνο, γιατί καθώς φαίνεται δεν ξεκίνησαν καλά: Όποιος είναι δουλευταράς και οραματίζεται κοσμογονικές αλλαγές στην τοπική αυτοδιοίκηση, δεν το διατυμπανίζει. Όποιος σκοπεύει να είναι ενωτικός και να διαχειριστεί τις υποθέσεις ενός δήμου ή μιας περιφέρειας, πέρα και πάνω από κόμματα και κομματικές γραμμές, δεν το ανακοινώνει. Το κάνει. Είναι ζήτημα τακτ, πολιτισμού και ουσίας. Τα υπόλοιπα, θα έχουμε τον καιρό να τα δούμε. Εξάλλου, σύντομα θα φανεί αν θα τ’ αλλάξουν όλα όπως είπαν ή αν θα έχουμε μία απ’ τα ίδια, κάτι το οποίο θα αποτελεί μάλλον το καλό σενάριο, διότι υπάρχουν πάντα και χειρότερα. Και μη χειρότερα…