Μόνο 30 μέρες ρε μεγάλε, ναι, μοιάζει δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο…
Δυστυχώς, για την ώρα, η ατέρμονη βλακεία κερδίζει. Τι σημασία έχει αν ακριβώς δίπλα μας, στην Ιταλία, η κατάσταση έχει ξεφύγει παντελώς με τους νεκρούς από τον κορονοϊό ν’ αυξάνονται με τρομακτικούς ρυθμούς καθημερινά ή ότι οι ειδήμονες δεν κρούουν απλά, αλλά έχουν αλλάξει τον αδόξαστο στον κώδωνα του κινδύνου;
Με το που ανακοινώθηκαν τα μέτρα της κυβέρνησης με μια – ελπίζουμε και ευχόμαστε να αποδειχθεί όχι ζωτικής σημασίας- καθυστέρηση, ο Έλληνας αντέδρασε όπως αντιδρά στο φανάρι όταν είναι δεύτερος και αυτό ανάψει πράσινο.
Έτσι, από την 1η ημέρα της καραντίνας αποφάσισε πως δεν αντέχει άλλο, πως μπούχτισε από την κλεισούρα, πως «Δε θα πεθάνουμε κιόλας ρε αδερφέ αν μαζευτούμε 15 φιλαράκια να τα πούμε» και βγήκε έξω σα να μην υπάρχει αύριο.
Η πλάκα είναι πως αν συνεχίσουμε έτσι, παίζει σοβαρά να μην υπάρχει πράγματι αύριο. Το πραγματικά στενόχωρο στην όλη υπόθεση με τον Covid-19 στη χώρα μας είναι πως το ευρύ κοινό δεν έχει καταλάβει την σοβαρότητα της κατάστασης, τερματίζοντας για τρισχιλιοστή φορά τον ωχαδερφισμό.
Αυτή είναι η σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού. Η φωτεινή λέει πως παρά το γεγονός πως έχουμε ήδη περίπου 350 καταγεγραμμένα κρούσματα και 4 νεκρούς, υπάρχει ακόμα χρόνος για να προλάβουμε τα απείρως χειρότερα- όχι πολύς, μα υπάρχει για να κάνουμε ακόμα το σωστό και να επιδείξουμε σημάδια συλλογικής ευθύνης.
Κι αυτό γιατί το #menoumespiti δεν είναι ένα απλό trend που σαρώνει στο twitter για τους σωστούς λόγους, αλλά γιατί σώζει πραγματικά ζωές και είναι το μυστικό για να στείλουμε στο πυρ το εξώτερον- προσωρινά, μα με βλέψεις για διακοπές διαρκείας- τον κορονοϊό.
Οι επιστήμονες τονίζουν πως με δεδομένο πως αυτή την στιγμή μιλάμε για 350 κρούσματα περίπου, σε 15 μέρες, και λαμβάνοντας υπόψη την εκθετική τους αύξηση, αυτά θα ανέρχονται σε 1500-2000, νούμερο που θα αποτελεί την κορύφωση της επιδημίας.
Βέβαια, η παραπάνω ελπιδοφόρα πρόταση κρύβει στα διπρόσωπα σπλάχνα της έναν ογκώδη αστερίσκο: τα 2000 κρούσματα μπορεί να είναι η κορύφωση ΑΝ ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΜΕΣΑ.
Αν καταφέρουμε μ’ έναν μαγικό τρόπο να πειθαρχήσουμε όλοι και να μειώσουμε στο ελάχιστο τις εξόδους μας, τότε σε 15 περίπου μέρες θα υπάρξει μείωση των κρουσμάτων, σε 3 εβδομάδες η μείωση θα είναι της τάξης του 75-85% και σε έναν μήνα τα νέα κρούσματα θα έχουν μηδενιστεί.
Ναι, εντάξει, το καταλαβαίνουμε.: είναι τελείως ουτοπικό να περιμένει κανείς πως σε μια χώρα που οι κάτοικοί της επιλέγουν, με όπλο την αδιανόητη χαζομάρα τους, να αψηφήσουν τα όσα γίνονται στην Ιταλία και που δεν άντεξαν ούτε 24 ώρες εντός του σπιτιού, αίφνης θα αλλάξουν την συμπεριφορά τους και το «ευσυνείδητος» θα γίνει το μεγάλο τους όνομα (Γιάννης Ευσυνείδητος για παράδειγμα).
Όχι, ο Έλληνας θα συνεχίσει να κόβει βόλτες στην παραλιακή ή θα βρει τρόπο να μπουκάρει μαζί με τους κολλητούς του στις, κλειστές πια, οργανωμένες παραλίες με λεκτικό του όχημα το «Σιγά, εγώ θα κολλήσω;». Μόνο που…
Μόνο, που να πάρει, μιλάμε για μηδέν νέα κρούσματα αν δεν βγούμε έξω για έναν μήνα. Μηδέν.
Ναι, είναι εξαιρετικά ψυχοφθόρο, ναι, θα φλερτάρουμε περιστασιακά με την κατάθλιψη, ναι, τα οικονομικά μας θα πάνε ακόμα περισσότερο κατά διαόλου (προς θεού, τώρα πηγαίνουν περίφημα…), ναι, θα δοκιμαστούν οι αντοχές του μυαλού, ναι, αλλά αν νομίζεις ότι πράγματι “This is Sparta” απλά παρ’ τα, μ@λάκα.
Ένας μήνας για να ξαναπάρουμε την ζωή στα χέρια μας- κι εν συνεχεία, να πάρουμε και την Ζωή (εκείνη τη θεογκόμενα από τον 3ο) στα χέρια μας. Γι’ αυτό… Πώς το λέει να δεις εκείνη η ελεγχόμενα αθυρόστομη χορηγούμενη διαφήμιση στα social media;
Α, ναι: Μείνε στο γ@#μένο το σπίτι σου.
