Γράφει ο Δικαιόπολις
Θυμάστε τους πρώτους μήνες του μέλιτος που έζησε η ελληνική κοινωνία με τον Κυριάκο όταν ανέλαβε την διακυβέρνηση της χώρας; Την περιβόητη ανάπτυξη του 4% που θα ερχόταν μετά τις εκλογές; Τις επενδύσεις των 100 δισεκατομμυρίων; Τις αυξήσεις του κατωτάτου μισθού και τις ελαφρύνσεις για την μεσαία τάξη; Τις πολλές και καλοπληρωμένες θέσεις εργασίας για να γυρίσουν από την ξενιτιά οι νέοι επιστήμονες; Το πρόβλημα των προσφύγων που ως δια μαγείας θα λυνόταν εν μια νυκτί; Την αναβάθμιση του κύρους της χώρας στους διεθνείςοργανισμούς με το που θα έφευγαν οι ερασιτέχνες άπλυτοι που μας είχαν κατσικωθεί; Τον ουρανό που θα γινόταν πιο γαλανός και την ταλαίπωρη από τα μνημόνια κοινωνία που επιτέλους θα απολάμβανε την Ελλάδα που της αξίζει;
Θυμάστε τι πάρτι στηνόταν, έως πριν από επτά – οκτώ μήνες, στα μεγάλα ιδιωτικά κανάλια, έτσι και ανακάλυπταν υγρασία στον τοίχο κάποιου δημόσιου νοσοκομείου, μια χαλασμένη τουαλέτα ή δυο – τρία ράντζα στους διαδρόμους. Τότε, όταν γίνονταν πραγματικά θαύματα στον τομέα της δημόσιας Υγείας.
Σήμερα, που απειλούνται με λουκέτο η μια μετά την άλλη πανεπιστημιακές κλινικές, που σημειώνεται σοβαρή υποστελέχωση σε νοσηλευτικό προσωπικό, που διαπιστώνονται τραγικές ελλείψεις σε φάρμακα άμεσης ζωτικής ανάγκη,σήμερα για τα κανάλια δεν υπάρχει κανένα απολύτως πρόβλημα. Κι αφού δεν υπάρχει για τα κανάλια, δεν υπάρχει γενικώς…
Θυμάστε εκείνα τα πανοραμικά τηλεοπτικά πλάνα της απόλυτης ερημίας και εγκατάλειψης του Ελληνικού. Για τα οποία, φυσικά, ευθυνόταν η αντιαναπτυξιακή λογική και η αντιεπενδυτική πρακτική του ΣΥΡΙΖΑ. Εκεί όπου θα έμπαιναν οι μπουλντόζες μέσα στον πρώτο μήνα διακυβέρνησης της Ν.Δ.
Σήμερα, μετά από επτά μήνες η ίδια ακριβώς ερημία και η ίδια εγκατάλειψη. Ενώ μπουλντόζα δεν φαίνεται πουθενά ούτε με το κιάλι. Οι μόνες μπουλντόζες που διαφαίνονται στον ορίζοντα, είναι αυτές που χρειάζεται ο Άδωνις για την κατεδάφιση της 1ης κατοικίας.
Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των φιλοκυβερνητικών ΜΜΕ, μόλις 7 μήνες από τις εκλογές του Ιουλίου φαίνεται ότι ο καιρός των ψευδαισθήσεων έχει περάσει ανεπιστρεπτί.
-Οι «άνθρωποι της αγοράς» δηλώνουν κατηγορηματικά πως η κίνηση των Χριστουγέννων ήταν μειωμένη και γενικώς ο τζίρος τους πάει κατά διαόλου.
-Οι χαμηλόμισθοι και χαμηλοσυνταξιούχοι γκρινιάζουν όχι μόνο γιατί δεν πήραν κοινωνικό μέρισμα αλλά γιατί τις αυξήσεις και την 13η σύνταξη τις έφαγε το σκοτάδι.
-Οι μισθωτοί ζουν σε καθεστώς αβεβαιότητας όσον αφορά τις συμβάσεις τους.
-Η ανεργία εμφανίζει τάσεις ανόδου.
-Οι μπουλντόζες περιμένουν ακόμα για να ξεκινήσουν στο Ελληνικό.
-Επενδύσεις δεν έρχονται.
-Καθηγητές και δάσκαλοι αγωνιούν λόγω της κάψας της κας Κεραμέως να εξισώσει τους τίτλους των ιδιωτικών κολεγίων – για να μπορούν να μπαίνουν από το παράθυρο στο δημόσιο – με εκείνους των δημόσιων πανεπιστημίων.
-Όλοι ανησυχούμε για τα εθνικά, πολύ περισσότερο μετά και τον αποκλεισμό της χώρας μας από τη διάσκεψη του Βερολίνου για τη Λιβύη.
-Οι νέοι δεν βλέπουν φως και προοπτική, ενώ βιώνουν την αστυνομική αυθαιρεσία καθημερινά όλο και πιο έντονα.
-Και φυσικά το επιτελικό κράτος των «αρίστων νέων και παππούδων» ζει ξανά λαμπρές μέρες
Αχ αυτή η πεισματάρα η πραγματικότητα…
