Η είδηση δεν είναι ότι ένας υπουργός της κυβέρνησης κατεβαίνει στην Ηλεία για να παραστεί σε μία κομματική εκδήλωση. Η είδηση, όπως άλλωστε την ανέδειξε η «Πρωινή», είναι ότι δύο ακόμη μεγάλα έργα με σημαντικά θετικές προεκτάσεις θα υλοποιηθούν στο νομό. Δε νομίζω ότι υπάρχει άνθρωπος που θα το αμφισβητήσει αυτό, παρότι ίσως υπάρχουν κάποιοι οι οποίοι είναι εύλογο να επιχειρήσουν να το προσπεράσουν γρήγορα.

Φαίνεται λοιπόν πως επιτέλους μπήκε το νερό στο αυλάκι και κάπως έτσι, αργά και βασανιστικά, καταφθάνει και το πλήρωμα του χρόνου για την Ηλεία, ενός χρόνου τον οποίο βίωσε σε όλη του την αδυσώπητη μεγαλοπρέπεια, πληρώνοντας παράλληλα το πολυσχιδώς βαρύ κόστος της αναπτυξιακής καθυστέρησης. Διότι, αυτό δεν ήταν ανέκαθεν το πρόβλημα; Οι υποδομές, ή αλλιώς, οι δημόσιες, καταρχήν, επενδύσεις και η οδυνηρή για εμάς εξαίρεση απ’ αυτές; Κανείς δεν περιμένει να γίνουμε ξαφνικά Silicon Valley, αλλά διάολε, πέντε πράγματα που τα δικαιούμαστε ως νομός, θα τα δούμε επιτέλους να λαμβάνουν σάρκα και οστά.

Το πραγματικό ζητούμενο λοιπόν είναι το τι γίνεται από εδώ και πέρα. Ποια θα είναι δηλαδή η επόμενη μέρα για την Ηλεία και τι θεωρούμε πως είναι προς το συμφέρον του ηλειακού λαού να φέρει. Δεν είναι ένα ερώτημα που μπορεί να απαντηθεί εύκολα ή ακόμη και να τεθεί, για διάφορους λόγους, κυρίως όμως επειδή συνηθίσαμε πια να αρκούμαστε στα λίγα. Πόσο μάλλον στην παρούσα φάση, στην οποία ο δρόμος, πρωτίστως, και μία σειρά από άλλα αξιοσημείωτα έργα, θα αρχίσουν να μας δίνουν νοερά την εντύπωση ενός γενικευμένου εργοταξίου.

Τα επισημαίνω όλα αυτά γιατί δυστυχώς η δική μου αίσθηση είναι ότι έχουμε ήδη καθυστερήσει και ο δημόσιος διάλογος για την επόμενη ημέρα, έπρεπε ήδη να διεξάγεται, έστω υπό την μορφή της προεκλογικής αντιπαράθεσης. Ο καιρός που είχαμε την πολυτέλεια να κωλυσιεργούμε πέρασε. Όπως ολόκληρη η Ελλάδα, έτσι και η Ηλεία θα έχει μία και μοναδική ευκαιρία για να πετύχει. Είναι εξάλλου γνωστό ότι το αύριο δεν περιμένει ποτέ και δεν θα μπορούσε να ισχύει κάτι διαφορετικό και στη δική μας περίπτωση.