ΤΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΟΥ ΕΚΔΟΤΗ: Made in Greece
«Ό,τι και να κάνουμε με τα προγράμματα και τις δεξιότητες είναι σαν να χάνονται σε μία μαύρη τρύπα η οποία ρουφά όλη την ενέργεια. Μία τρύπα που δεν είναι άλλη από το υφιστάμενο αντιπαραγωγικό υπόδειγμα, αν μπορεί να μιλήσει κανείς για υπόδειγμα».
Η αποκαρδιωτική κατακλείδα ανήκει στον επιστημονικό σύμβουλο του Κέντρου Ανάπτυξης Εκπαιδευτικής Πολιτικής της ΓΣΣΕ (ΚΑΝΕΠ), Νίκο Παΐζη, ο οποίος παρουσίασε τα συμπεράσματα της ετήσιας έκθεσης για την εκπαίδευση, με θέμα «Εκπαίδευση και απασχόληση: Μεγέθη, τάσεις και εξελίξεις», που έλαβε χώρα στο Αμφιθέατρο του Μουσείου της Ακρόπολης. Εν ολίγοις, η έκθεση συνοψίζει μεταξύ άλλων το προδιαγραμμένο τέλος του πρωτογενούς τομέα, ως απόρροια των διαχρονικών παθογενειών οι οποίες μαστίζουν την εκπαίδευση και κυρίως την τεχνική κατάρτιση, ειδικά σε ό,τι αφορά στην απουσία αξιοσημείωτου αντικρίσματος στην παραγωγική διαδικασία.
Τι σημαίνει όμως αυτό πρακτικά; Ουσιαστικά ότι ούτε εκπαιδευόμαστε σωστά, αλλά και ούτε αυτή η εκπαίδευση αξιοποιείται με το βέλτιστο τρόπο ώστε να αποδώσει αυτό που πρέπει. Και γιατί πάμε για φούντο; Γιατί τα υπόλοιπα κράτη το κάνουν. Αυτό σημαίνει ανταγωνισμός κι ακόμη πιο βασικό, αυτό σημαίνει εθνική αυτάρκεια. Το είπε ο άνθρωπος, τα προγράμματα πέφτουν σε μαύρη τρύπα, αν και οι πονηροί εξακολουθούν ναμασούν ευρωπαϊκό χρήμα, την ώρα που κάποιο μεσαίο στέλεχος του υπουργείου Εργασίας, θα καμαρώνει σα γύφτικο σκεπάρνι για το δείκτη απορρόφησης στις συναντήσεις.
Δε θέλω να κουράσω με αριθμούς. Εξάλλου σε όλους τους τομείς βρισκόμαστε στις τελευταίες θέσεις. Τα κύρια συμπεράσματα είναι ότι υπάρχει μεγάλο ποσοστό αναντιστοιχίας δεξιοτήτων, στις ηλικίες 15-34, με μορφωτικό επίπεδο τριτοβάθμιας εκπαίδευσης να απασχολούνται σε επαγγέλματα που απαιτούν χαμηλότερο επίπεδο γνώσεων-δεξιοτήτων (brainwaste) και συνεπώς πολλοί εξ’ αυτών να αναγκάζονται να φύγουν στο εξωτερικό (braindrain),ότι η πλειονότητα των επιχειρήσεων είναι χαμηλής ψηφιακής έντασης, ότι διαχρονικά η επιχειρηματική κουλτούρα δεν ευνοεί επενδύσεις στην ανάπτυξη του ανθρώπινου δυναμικού τους μέσω της αναβάθμισης δεξιοτήτων, αλλά και τέλος, κάτι το οποίο ήταν ήδη γνωστό και επαναβεβαιώθηκε, ότι τα 2/3 των επιχειρήσεων στην Ελλάδα (περίπου 67%) είναι έντασης εργασίας, χαμηλών αμοιβών (φτηνή εργασία) και υψηλών ρίσκων (στον πρωτογενή κυρίως τομέα), με μόλις το 1/3 να είναι έντασης γνώσης. Σε όλα αυτά προσθέστε και την ακατανόητη υποτίμηση και μοιραία υποβάθμισης της τεχνικής εκπαίδευσης.
Γι’ αυτό πεθαίνει η γεωργία και γι’ αυτό θα πεθάνει και η χώρα έτσι όπως πάμε. Επειδή σε μία φαινομενικά ορατή επισιτιστική κρίση, είμαστε εκτεθειμένοι. Επειδή βρισκόμαστε στην 26η θέση στην Ευρώπη των 28, σε απόδοση παραγωγής, γεγονός που συνδέεται άμεσα με το χαμηλό επίπεδο εκπαίδευσης-κατάρτισης των απασχολούμενων στον κλάδο οι οποίοι, όπως τονίζει η ΟΙΕΛΕ, στην πλειονότητά τους διαθέτουν μόνο πρακτική γεωργική εμπειρία. Με άλλα λόγια: παράγουμε δύο, ενώ θα μπορούσαμε να παράγουμε οχτώ, την ώρα που οι άλλοι έχουν φτάσει να παράγουν δέκα. Είπαμε: Ανταγωνισμός!
Είναι γεγονός βέβαια ότι «οι άλλοι», ανεξαρτήτως πολιτικής συγκυρίας, διαθέτουν κράτος, διαθέτουν σχέδιο, και κυρίως διαθέτουν ανθρώπους οι οποίοι ενδιαφέρονται να βελτιστοποιήσουν το εθνικό προϊόν, όχι μόνο γιατί αυτή είναι η δουλειά τους και την αντιμετωπίζουν με σοβαρότητα, αλλά και επειδή αυτό επιτάσσει το δημόσιο συμφέρον. Στην Ελλάδα όμως, τα προβλήματα του αγροτο-διατροφικού κλάδου αντιμετωπίζονται με αδιαφορία και συχνά, όπως δυστυχώς έχουμε διαπιστώσει και στον τόπο μας, με κοροϊδία! «Θα δούμε, θα φτιάξουμε, θα κάνουμε», και στο τέλος οι αγρότες φτάνουν ξεπουλάνε τη σοδειά μόνο και μόνο για να μην καταστραφούν ολοσχερώς. Η περιπέτεια των σταφιδοπαραγωγών μας αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα της αδιέξοδης πολιτικής του υπουργείου Γεωργίας.
Όμως δεν είναι προνόμιο μόνο του πρωτογενούς τομέα αυτό το αδιέξοδο. Είναι καθολικό φαινόμενο κουλτούρας της ελληνικής πολιτικής. Είναι όλα μία μαύρη τρύπα σε τούτη τη χώρα, ικανή να ρουφάει ακόμα και όσους έχουν θεσπίσει οι ίδιοι το δικό τους αποδοτικό παραγωγικό μοντέλο. Μια τρύπα ελληνική. Αυτή είναι η καινοτομία μας. Αυτό είναι το «Made in Greece» μας.
Ο εκδότης
