Το ποτάμι των αποκαλύψεων
Ένα ποτάμι αποκαλύψεων τον τελευταίο καιρό δεν θα μπορούσε να μη με βάλει σε σκέψεις και προβληματισμούς! Ίσως επειδή είμαι μάνα , ίσως επειδή είμαι εκπαιδευτικός, ίσως επειδή είμαι ένας απλός πολίτης που δεν μπορεί χωρίς να αντιδράσει στην αντίδραση και τον πόνο που έβγαλαν κορίτσια και αγόρια.
Είναι τόσα πολλά αλλά και τόσο οδυνηρά. Είναι τόσο γνωστά αλλά και τόσο άγνωστα. Τόσο φανερά αλλά και τόσο καλά κρυμμένα στις συγγενικές σχέσεις, στις οικογενειακές σχέσεις ,στις επαγγελματικές αλλά και στις σχέσεις θαυμασμού και συνεργασίας. Όλες μαζί όμως με μια φράση σχέσεις εκμετάλλευσης, σχέσεις με θύτες και θύματα που ματώνουν για μια ζωή. Θύτες που δεν θυμούνται ,που ζουν μια κανονική ζωή ,που ανεβαίνουν τις σκάλες της επιτυχίας που δεν έχουν πρόβλημα , που θεωρούν το δικό τους παιδί ότι πρέπει να προστατεύεται να μην πληγωθεί ,που δηλώνουν άντρες παλιάς κοπής, που απαιτούν σεβασμό για τη θέση και το έργο τους.
Δεν είναι τυχαίο ότι έχουν καταρρεύσει οι ηθικές αρχές και αξίες της κοινωνίας, της πολιτικής ,της οικονομίας. Καταργήθηκαν έμπρακτα συμβάσεις εργασίας που προστατεύουν τους εργαζομένους, καταργήθηκε η αξιοκρατία! Όλες οι ευθύνες έχουν μετατεθεί στην αδύναμη ελληνική οικογένεια η οποία βάλλεται από τη φτώχεια από τα λαμπερά πρότυπα που προβάλλει το διαδίκτυο και τα ΜΜΕ.
Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί όλα αυτά παραγράφονται δικονομικά ενώ αφορούν πληγές που πονούν και ματώνουν. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί να κάτσουν φρόνιμα τα θύματα! Ίσως για να μην χαλάσουν την καθεστηκυία τάξη ; Ή μήπως να μην σβήσει η μαρκίζα με τα λαμπερά ονόματα του κάθε χώρου; Γιατί τις περισσότερες φορές οι θύτες είναι το πρώτο όνομα.
Αντίθετα μιλήστε, απελευθερωθείτε ,προστατέψτε όσο μπορείτε τους επομένους, δείξτε το θάρρος σας απέναντι στη δειλία της αχαλίνωτης διαστροφής. Περισσότερες Σοφίες ,περισσότερες Αγγελικές , περισσότεροι Νίκοι ισως δώσουν το κουράγιο σε κάποιους να ανοίξουν κι άλλοι χώροι κι άλλες πόρτες σκοτεινών γραφείων , σκοτεινών δωματίων.
Σίγουρα ο χώρος του θεάματος συγκεντρώνει τα φώτα της ράμπας και πως αλλιώς άλλωστε όταν αυτοί οι άνθρωποι είναι όλοι γνωστοί μας, είναι στο σπίτι μας , είναι οι άνθρωποι που ταυτίστηκαν με όλους εμάς .Είναι αυτοί που ίσως πυροδότησαν και όνειρα των νέων παιδιών χωρίς κανείς να γνωρίζει ότι πίσω από αυτά τα πρόσωπα της τέχνης, του πολιτισμού ,του αθλητισμού κρύβονται αλαζονικά τέρατα.
Είναι όμως το ίδιο σημαντικό και προκαλεί τον ίδιο αποτροπιασμό σε όποιο χώρο κι αν συμβαίνει αυτό. Γι΄ αυτό μιλήστε , όλοι εσείς που με κόπο και αίσθημα αηδίας πηγαίνετε κάθε φορά στο χώρο εργασίας, εσείς που τρέμετε τα οικογενειακά τραπέζια……φοβάστε τις φιλίες τις διαβολικές……… Ο διασυρμός τους και μόνο θα είναι ένα μεγάλο μάθημα.
Η πολιτεία οφείλει να μην παίζει το ρόλο του «Πόντιου Πιλάτου» ,δεν αρκεί να νίπτεις τας χείρας σου ακούγοντας αυτές τις κραυγές, δεν αρκεί να παραγράφεις τα εγκλήματα που άλλαξαν την κοινωνία. Αντίθετα είναι καθήκον η απόδοση ευθυνών, η απόδοση δικαιοσύνης αν θες μια κοινωνία ανθρώπινη και όχι ανθρωποφαγική . Είναι καθήκον όλων μας να μάθουμε να αφουγκραζόμαστε τα παιδιά μας ,να τα βοηθάμε να μιλήσουν, να μην τα θεωρούμε συνένοχα με τη δική μας σιωπή, να στηρίζουμε το συνάδελφο. Να ανοίξουν οι κλειστές πόρτες να κατοχυρωθούν οι εργασιακές σχέσεις να πάψουν οι απόψεις που εκτρέφουν αυθεντίες και τέρατα.
Είναι σίγουρο ότι ο σεβασμός στην προσωπικότητα του άλλου έχει εκλείψει. Σε μεγάλο βαθμό έχει επικρατήσει το δίκιο του ισχυρού, της καλής έξωθεν μαρτυρίας. Έχουμε μάθει να χτίζουμε πρότυπα σύμφωνα με το «φαίνεσθαι» και όχι με το « είναι» και εν τέλει έχουμε φτιάξει έναν κόσμο ψεύτικο χωρίς αξίες. Νίκησε σε πολλές περιπτώσεις η υποκριτική και οι υποκριτές ανέβηκαν στα μεγαλύτερα βάθρα της κοινωνίας , έγιναν βουλευτές , υπουργοί ,διευθυντές ,διατηρώντας πάντα το προφίλ του «καλού ανθρώπου», του εναλλακτικού, του διανοουμένου.
Υπάρχει όμως ένα μεγάλο κοινωνικό θεώρημα : η κοινωνία η ίδια κάποια στιγμή θα σε ξεβράσει. Από την αρχαιότητα υπήρχε το τρίπτυχο ύβρη-νέμεση-τίση. Τι άλλο εκτός από αλαζονεία ενός αρρωστημένου μυαλού είναι όλο αυτό;
Αναρωτιέμαι στο ρόλο του Οιδίποδα για να «βγάλεις τα μάτια σου» θα πρέπει πρώτα να έχεις βγάλει «τα μάτια» δεκαπεντάχρονων κοριτσιών και αγοριών; Έτσι γίνεσαι καλός ηθοποιός, καλός σκηνοθέτης, κατακτάς το δικό σου όνειρο και σκοτώνεις τις ψυχές όλων αυτών που σε εμπιστεύτηκαν που τους εξαπάτησες, που τους κακοποίησες την ψυχή και το σώμα; Πόσο πιο εύκολο θα ήταν σε όλους να μπορούσαν όλα αυτά να τα ρίξουν σε έναν μετανάστη- πρόσφυγα ή αλλοδαπό. Θα έβγαζε όλους από την άβολη θέση . Θα μιλούσαν με μένος με οργή θα προβάλλονταν «οι Κασσάνδρες» που τα είχαν προβλέψει όλα. Θα απολαμβάναμε όλοι τον κ. Κούγια να διατείνεται ότι ποτέ στην καριέρα του δεν έχει υπερασπιστεί παιδόφιλο και δεν θα έρχονταν στη θέση της υπεράσπισης αξιόλογου προσώπου που διατηρούσε ερωτική σχέση με 15χρονα.
Δεν κατηγορείς συλλήβδην ένα χώρο αλλά δεν μπορείς να αφήνεις ανυπεράσπιστη μια κοινωνία, που κινδυνεύει να αλωθεί από τα πρότυπα της σιωπής και σε κάποιες περιπτώσεις της συνενοχής.
Η ελληνική παιδεία χρειάζεται βοήθεια, σωστό προσανατολισμό, η ελληνική οικογένεια χρειάζεται στήριξη πρέπει να προετοιμάζει πιο ισχυρούς ,πιο υποψιασμένους πολίτες που θα ξέρουν να υπερασπίζουν αρχές και αξίες που θα μάθουν να διαφυλάττουν «τα θέλω» τους .
