Το πόρισμα

Στο έγκλημα των Τεμπών συμπυκνώνονται όλες οι παθογένειες του ελληνικού κράτους, όπως επιτάθηκαν από τη μνημονιακή «τιμωρία» του: Η υποβάθμιση των μεταφορικών υποδομών λόγω υποχρηματοδότησης. Το φιάσκο του υποτιθέμενου εκσυγχρονισμού τους μέσω της ιδιωτικοποίησης. Η άθλια διαχείριση ευρωπαϊκών και εθνικών πόρων για έργα που δεν έγιναν ποτέ. Η διαχείριση του κράτους από την κυβέρνηση σαν λάφυρο της εκάστοτε εκλογικής νίκης της. Η κραυγαλέα χειραγώγηση της Δικαιοσύνης, που τροφοδοτεί την κατάρρευση της εμπιστοσύνης των πολιτών.

Η κυβέρνηση στα έξι χρόνια της διακυβέρνησής της πήρε άφθονο και χρόνο και χρήμα. Εκτίμησαν ότι, αφού ο λαός δεν τους τιμώρησε στις εθνικές κάλπες, θα τη βγάλουν καθαρή. Πίστεψαν ότι θα καταφέρουν να σκεπάσουν τις ολέθριες παραλείψεις τους.

O πρωθυπουργός στην ομιλία του στο υπουργικό συμβούλιο συνέδεσε το έγκλημα των Τεμπών με «χρόνιες κακοδαιμονίες του κρατικού μηχανισμού», προσπαθώντας να περιορίσει την κυβερνητική ευθύνη

 Το πόρισμα μετά την τραγωδία είναι ότι παραπλάνησαν πολλούς για αρκετό καιρό,  αλλά δεν μπορεί να παραπλανούν όλους για πάντα