Ένα χρόνο έκλεισε το ΚΙΝΑΛ και μαζεύτηκαν όλοι στο γήπεδο του Σπόρτινγκ, σε μια βραδιά που η αλήθεια είναι ότι είχε κόσμο και τον αντίστοιχο «οπαδικό» παλμό. Δεν ξέρω δηλαδή αν το παρατήρησαν όσοι τυχόν είδαν πλάνα από τα πρώτα γενέθλια του πολιτικού φορέα, αλλά ομολογουμένως ήταν μια ωραία ατμόσφαιρα. Φιλιά, γέλια, χειραψίες, αγκαλιές, και φυσικά πανηγυρισμοί. Ρε συ γιατί ακριβώς πανηγυρίζουν αυτοί, με ρώτησε με γνήσια απορία συνάδελφος, ο οποίος καθόταν στη διπλανή καρέκλα. Δεν είχα φυσικά κάποια έξυπνη απάντηση αλλά δε νομίζω να με παρεξήγησε ιδιαίτερα γιατί η αλήθεια είναι ότι μερικά πράγματα ο κοινός νους αδυνατεί να τα κατανοήσει.
Παρά ταύτα καθίσαμε ήσυχα ήσυχα να παρακολουθήσουμε την συνέχεια και συγκεκριμένα την ώρα που η πρόεδρος του κινήματος θα απευθυνόταν στον λαό της, ακριβώς επειδή ποτέ δεν ξέρεις… Προσωπικά μάλιστα τρέφω πάντα την ελπίδα ότι θα ακούσω κάτι διαφορετικό, κάτι καινούργιο ή τέλος πάντων κάτι το οποίο θα ξεφεύγει ελαφρώς από τα καθιερωμένα. Αυτή άλλωστε είναι και η χαρά του δημοσιογράφου, όποια γνώμη κι αν έχει γι’ αυτό που καταγράφει.
Δυστυχώς όμως η κα Γεννηματά παρέμεινε προσκολλημένη στην ίδια ρητορική, στα ίδια σχήματα και στις ίδιες επαναλήψεις. Όλοι οι πολιτικοί επαναλαμβάνονται, υπό την έννοια ότι υποθετικά όλοι εκφράζουν μία σταθερή πολιτική θέση. Αλλά στην προκειμένη περίπτωση, ποια είναι στ’ αλήθεια αυτή; Πού είναι η νέα πολιτική αντίληψη την οποία η πρόεδρος υποσχέθηκε πολλές φορές κατά το πρόσφατο παρελθόν; Και τελικά, τι καθιστά το ΚΙΝΑΛ διαφορετικό από την Ελιά ή το ΠΑΣΟΚ και τις λοιπές μεταλλάξεις του; Όσα ονόματα κι αν αλλάξεις, η ουσία δεν πρόκειται να επηρεαστεί γιατί η ουσία ξεκινάει και τελειώνει πριν το όνομα.
Μοιραία κάτι τέτοιο θα φανεί και στην κάλπη. Είναι αλήθεια ότι το ΠΑΣΟΚ μετά το σοκ της εκλογικής καθίζησης έχει καταφέρει να διατηρήσει όλα αυτά τα χρόνια ένα σκληρό πυρήνα, γεγονός αναμφίβολα αξιοσημείωτο. Αλλά εκεί περίπου αναμένεται να παραμείνει και στις επόμενες εκλογές γιατί ουσιαστικά δεν έχει αλλάξει κάτι. Κατά τα άλλα, η κα Γεννηματά θα μπορούσε κάλλιστα να χαρακτηριστεί ως το παιδί της μη αλλαγής, για να παραφράσω και ένα παλαιότερο επιτυχημένο σύνθημα της παράταξης. Ηγείται μεν ενός κινήματος αλλαγής, αλλά προς το παρόν όλα γύρω της μοιάζουν οδυνηρά ίδια κι απαράλλαχτα.
