Το έχω επαναλάβει αρκετές φορές τα τελευταία χρόνια: Όπου ακούς «πράσινη ανάπτυξη, κράτα μικρό καλάθι». Την τελευταία φορά μάλιστα, επιχείρησα να καταστήσω πασιφανές, ότι η υπόθεση της λεγόμενης αειφόρου ή βιώσιμης ανάπτυξης, είναι πολύ σοβαρή για να μετατρέπεται σε πεδίο πολιτικών και τελικά επιχειρηματικών σκοπιμοτήτων, οι οποίες όχι μόνο δεν ωφελούν το περιβάλλον, αλλά το βλάπτουν κιόλας. Δυστυχώς αυτό έχει συμβεί, και αυτό συμβαίνει συστηματικά, με αποτέλεσμα οι πολίτες να έχουν γίνει καχύποπτοι πλέον και να αντιμετωπίζουν με δυσπιστία συναφείς πρωτοβουλίες. Χώρια που η «πράσινη ανάπτυξη» αποτελεί διαχρονικό κι αγαπημένο σύνθημα των πολιτευτών, ένα σύνθημα όμως το οποίο κατά κανόνα στερείται οποιουδήποτε ουσιαστικού περιεχόμενου.
Ακριβώς γι’ αυτούς τους λόγους, η πρωτοβουλία του περιφερειάρχη Δυτικής Ελλάδας, Νεκτάριου Φαρμάκη, για τη δημιουργία του μεγαλύτερου συνεργατικού φωτοβολταϊκού πάρκου στην Ευρώπη, αποτελεί τεράστια έκπληξη και αναγνωρίζεται ήδη από ένα ευρύτατο θεσμικό και κοινωνικό φάσμα ως σπάνια εξαίρεση. Τις λεπτομέρειες του γιγαντιαίου project, το οποίο έχει ήδη ξεκινήσει, τις πληροφορηθήκαμε από τον κ. περιφερειάρχη και θα ήταν μεγάλη παράλειψη να μην επισημάνουμε ότι η τοποθέτησή του στο πρόσφατο Περιφερειακό Συμβούλιο ήταν άρτια, τεκμηριωμένη και συγκεκριμένη. Επαναλαμβάνω λοιπόν και πάλι την έκπληξή μου, διότι τόσα χρόνια σε αυτό το μετερίζι, έχουν ακούσει τα αυτιά μας απίστευτα πράγματα.
Ωστόσο, όσα παρουσιάστηκαν δεν αποτελούν μια εύκολη υπόθεση. Το μεγαλόπνοο του πράγματος περιέχει εγγενώς μία γραφειοκρατική και όχι μόνο πολυπλοκότητα, εφόσον εμπλέκει δεκάδες φορείς οι οποίοι δεν αρκεί απλώς να συνεργαστούν αλλά να αναζητούν λύσεις προκειμένου να εξασφαλίσουν την κατά το δυνατόν ομαλή ροή του έργου. Αν πάντως ο κ. περιφερειάρχης εξακολουθήσει να επιδεικνύει την ίδια αποφασιστικότητα και συνέπεια, τότε οι πιθανότητες να πραγματοποιηθεί μέσα σε ένα εύλογο διάστημα είναι αυξημένες.
Και θα ήταν ευχής έργο κάτι τέτοιο, αφού ειδικά για το νομό μας, ο οποίος στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στον πρωτογενή τομέα, η μείωση του ενεργειακού κόστους, είναι και οφείλει να είναι πρώτη προτεραιότητα. Πέραν αυτού όμως, αξιολογείται πολύ θετικά το γεγονός ότι αυτή η μετάβαση σε μία οικονομικά και περιβαλλοντικά βιώσιμη μορφή ενέργειας υλοποιείται μέσω φωτοβολταϊκών και όχι μέσω επενδύσεων σε ανεμογεννήτριες, οι οποίες έχουν αμφίβολα οφέλη και τεράστιο οικολογικό κόστος.
Μακάρι το πάρκο να ήταν έτοιμο να λειτουργήσει άμεσα και μακάρι όλες οι λύσεις στα μεγάλα ζητήματα μιας κοινωνίας να προέκυπταν μαγικά αλλά δυστυχώς δεν πάει έτσι το πράγμα. Στην πραγματική ζωή δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις, παρότι αρκετοί κατά καιρούς μοιάζουν με μαθητευόμενους μάγους. Παρά το σχετικά νεαρό της ηλικίας του, ο κ. Φαρμάκης δείχνει προσγειωμένος και παράλληλα αρκετά φιλόδοξος ώστε να ψάχνει εκείνο το οποίο θα τον αναδείξει σε υπερκομματική φυσιογνωμία και όχι αποκλειστικά στον παραδοσιακό εκπρόσωπο της δεξιάς παράταξης. Ύστερα – σε αντίθεση με τους προκατόχους του – θα πρέπει να του αναγνωρισθεί η διάθεση να δουλέψει στον ίδιο βαθμό και για τους τρεις νομούς, μακριά από τις γνωστές αγκυλώσεις και τα γρανάζια του λεγόμενου Αχαϊκού κράτους.
Ιδιαίτερα για την Ηλεία, η οποία έχει πέσει πολλάκις θύμα δογματικών τοπικισμών, η παρουσία του στο τιμόνι της Περιφερειακής διοίκησης, ίσως αποδειχθεί, η ικανή και αναγκαία συνθήκη, για να δραπετεύσει από την διαχρονική της υποβάθμιση. Μιλώντας πρόσφατα με παλιό και έμπειρο αυτοδιοικητικό, μου έλεγε χαρακτηριστικά, πως αν δεν είχαμε τον Νεκτάριο Φαρμάκη θα έπρεπε να τον ανακαλύψουμε. Σε κάθε περίπτωση, ο κ. Φαρμάκης περπατάει καλά και αν συνεχίσει στην ίδια λογική, θα διαπιστώσει και ο ίδιος ότι όταν ένα διόλου ευκαταφρόνητο κομμάτι των τοπικών κοινωνιών πηγαίνει να ψηφίσει, δεν αξιολογεί χρίσματα και παρατάξεις, αλλά ικανότητες και ανθρώπους.
Ο Δικαιόπολις
