FOLLOW US: facebook twitter

Το Εκλογοδικείο της Κυριακής: Η ώρα του λαού

Ημερομηνία: 30-05-2019 | Συντάκτης:
Κατηγορίες: Νέα, Σχόλια

Τούτος ο λαός, αφέντη μου, δεν ξέρει πολλά λόγια, /σωπαίνει, ακούει, κι όσα του λες τα δένει κομπολόγια. Είναι τα λόγια του Ρίτσου.

Κυριακή βράδυ. Η ώρα του λαού. Του δοξαστικού και της σταύρωσης. Και τα δύο συνυπάρχουν. Ο λαός είναι ο εκφραστής της απόλυτης σοφίας, στην πρώτη περίπτωση. Αναπέμπονται τηλεοπτικοί ύμνοι στο αίσθημα της δικαιοσύνης του. Είναι η ώρα που αποκαθιστά τις όποιες ανισορροπίες, αφού πρώτα ανασύρει την παλάντζα του από τη ναφθαλίνη.

Κάθε φορά τα ίδια. Για τους νικητές ο λαός είναι το ξίφος που αποκαθιστά την τάξη. Και τότε είναι τροπαιοφόρος. Του φοράνε οι νικητές την πανοπλία του Αη Γιώργη, τον βάζουν σ’ ένα άσπρο άλογο και τον αναγορεύουν διώκτη όσων επιβουλεύονται την τάξη και την κανονικότητα.

Για τους ηττημένους ο λαός, συχνά, είναι επιλήσμων. Άδικος. Μετατρέπεται σε αποδιοπομπαίο τράγο, που φορτώνεται τις αδυναμίες όσων ασκούν εξουσία. Η απογοήτευση για το αποτέλεσμα γίνεται αδυναμία κατανόησης του τρόπου που ψήφισαν οι πολίτες.

Και σ’ αυτή τη στάση υπάρχει μια αίσθηση υπεροχής. Απέναντι στους απλούς ανθρώπους. Που δεν ακολουθούν τα ίχνη του συμφέροντός τους. Η απογοήτευση είναι ανθρώπινη ιδιότητα. Η υπερβολή όμως στους χαρακτηρισμούς συνιστά αδυναμία ανταπόκρισης στον ρόλο της πολιτικής πρωτοπορίας. Η πολιτική συμπεριφορά δεν είναι ευθύγραμμη. Έχει πολλά καγκέλια. Ούτε ύμνοι λοιπόν, ούτε κατάρες. Ταπεινοφροσύνη και περίσκεψη από τους ηττημένους.


Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Καιρός Πύργος