Κανονικά δεν έπρεπε να το διαβάσω. Τα γράμματα εξάλλου είναι αυστηρώς προσωπικά, ακόμη και όταν πρόκειται για μικρά παιδιά. Αλλά η περιέργεια δεν με άφηνε, και κυρίως δεν με άφηνε η αμφιβολία. Η μικρή μου εγγονή σε μια ανύποπτη στιγμή, μου είχε εκμυστηρευτεί τι ήθελε ακριβώς να της φέρει ο Άγιος Βασίλης, αλλά πώς θα ήμουν βέβαιος ότι δεν άλλαξε γνώμη και ότι στο γράμμα της δεν του ζητούσε κάτι διαφορετικό; Όχι, το διακύβευμα απώλειας της αξιοπιστίας του «Αγίου ήταν πολύ μεγάλο για να αφεθεί στην τύχη του, ακόμη κι αν αυτή η μορφή δεν υπήρξε ποτέ, ακόμη κι αν πρόκειται για μία ακόμη πανούργα εμπορική κατασκευή με σκοπό την αύξηση της κατανάλωσης.

Πράγματι, όταν ένας ενήλικας σκέφτεται την φιγούρα του Άγιου Βασίλη, αυτού του χαρωπού και στρουμπουλού παππούλη, ντυμένου στα κόκκινα, με τα άσπρα γένια και το ζεστό σκανδαλιάρικο βλέμμα, σκέφτεται συχνά, αν όχι κάθε φορά, την Coca-Cola, και κατ’ επέκταση αυτήν την τεράστια μηχανή marketing, η οποία έχει ενορχηστρωθεί γύρω του. Δεν θα ξεχάσω εκείνη τη χρονιά, που για πρώτη φορά παρατήρησα την προσφιλή φιγούρα του Άγιου Βασίλη, τυπωμένη σε κουτάκι, ένα από τα δισεκατομμύρια τα οποία κυκλοφόρησαν και κυκλοφορούν παγκοσμίως. Περισσότερο κι από τις χολιγουντιανού μπάτζετ διαφημίσεις της εταιρείας, τότε εντυπώθηκε η ταύτιση του «Αγίου» με ένα ακόμη καταναλωτικό προϊόν.

Πολύ σωστά όλα αυτά, αλλά… Υπάρχει ένα μεγάλο «αλλά», κι αν είσαι γονιός η παππούς, αυτό το «αλλά» για σένα έχει απόλυτη σημασία. Γι’ αυτό το «αλλά» παλεύεις μέχρι να μεγαλώσουν τα παιδιά σου, όχι γιατί επιδιώκεις να τους δημιουργήσεις μία πλαστή εικόνα για τον κόσμο, «αλλά», επειδή τα παιδιά έχουν και θα έπρεπε όλα να απολαμβάνουν το δικαίωμα της ξενοιασιάς, το δικαίωμα να ονειρεύονται, και τελικά, το δικαίωμα να είναι παιδιά. Όποιος έχει δει το «Η Ζωή είναι Ωραία», αντιλαμβάνεται μέχρι που μπορεί να φτάσει ένας γονιός προκειμένου να προστατεύσει την αθωότητα, τον ψυχισμό, την αγνή καρδιά ενός μικρού παιδιού.

Διάβαζα τo γράμμα της και συγκινήθηκα, γιατί εκείνη ακριβώς τη στιγμή θυμήθηκα ξανά ότι το δώρο δεν έχει σημασία ό,τι και να είναι. Αυτό που έχει σημασία είναι «να είναι». Θυμήθηκα ξανά πόσο πολύτιμη είναι αυτή η παιδική ευαισθησία και πόσο απαραίτητο είναι για τους γονιούς, τους παππούδες, τους θείους, τους νονούς και όλους όσοι ενδιαφέρονται πραγματικά, να κρατήσουν αυτήν την περιοχή της ζωής απρόσβλητη στις έξωθεν επιδράσεις του άγχους, της μιζέριας και της δυστυχίας. Ειδικά σε μία τέτοια εποχή! Μία εποχή φτώχειας για τους πολλούς, μία εποχή φόβου και ανασφάλειας για τους πολλούς, μία εποχή σκοτεινή για τα δικαιώματα και τις ελευθερίες, μία εποχή όπου τόσο η δημοκρατία, όσο και η ανθρώπινη αξιοπρέπεια δοκιμάζονται σκληρά.

Έτσι, σκέφτηκα, πως αν αυτά τα Χριστούγεννα έγραφα εγώ ένα γράμμα στον Άη Βασίλη, δε θα του ζητούσα να μου φέρει κάτι. Άλλωστε είμαι πολύ μεγάλος για παιχνίδια. Το μόνο που θα του ζητούσα, θα ήταν να μην ξεχάσει ότι τα παιδιά αυτού του κόσμου τον έχουν ανάγκη. Σήμερα περισσότερο από ποτέ.

ΥΣ 1
Παρακολουθώ με την δέουσα προσοχή τα εορταστικά προγράμματα που ανακοινώνουν οι τοπικοί μας ταγοί, σε μια φιλότιμη οφείλω να ομολογήσω προσπάθεια, από την μια να αναθερμάνουν την κυριολεκτικά παγωμένη αγορά, και από την άλλη να ζεστάνουν τις παιδικές ψυχές με την Χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα. Θα έλεγα λοιπόν συνοψίζοντας ότι από θεάματα πάμε καλά.
Αν συνοδεύονταν και με… άρτο…

ΥΣ 2
Φέτος η ιταλική Εκκλησία αναγκάστηκε να ζητήσει συγγνώμη από παιδιά και γονείς, μετά την αποκάλυψη επισκόπου ότι «Δεν υπάρχει Άη Βασίλης», ενώ ισχυρίστηκε ότι η κόκκινη φορεσιά δημιουργήθηκε από την Coca-Cola. Η ιταλική κοινή γνώμη παρακολουθεί ακόμη σαστισμένη τις επιπτώσεις αυτής της «πρωτοφανούς» δήλωσης.