Το κόλπο είναι παλιό και θεμιτό: Χαμηλώνεις τον πήχη των προσδοκιών όσο χρειάζεται για να διατηρείς προφίλ νικητή. Εδώ και καιρό, όμως, οι δημοσκοπήσεις αποκαλύπτουν μια πραγματικότητα που δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνείας: Από εκεί που επί χρόνια μιλούσαμε για την αδιαμφισβήτητη κυριαρχία της Νέας Δημοκρατίας, επισημαίνοντας την έλλειψη εναλλακτικής, σήμερα δεν λείπει μόνο η εναλλακτική, αλλά αρχίζει να ξεφτίζει και η βασική προτίμηση.
Γιατί μπορεί η κυβέρνηση που κάποτε περιέφερε το 41% ως βαρύτιμο τρόπαιο να δηλώνει ικανοποιημένη, όμως όλοι καταλαβαίνουν πως οι επιδόσεις της πόρω απέχουν όχι μόνο από τον στόχο της αυτοδυναμίας, αλλά και από το μήνυμα εμπιστοσύνης των πολιτών και έγκρισης των πεπραγμένων της.
Αυτό που ζούμε είναι το αποκορύφωμα μιας ματαίωσης. Παγιώνεται πια και η απομυθοποίηση των αρίστων που θα άλλαζαν τη χώρα. Η γαλάζια σημαία της μεταρρύθμισης της Ελλάδας που κυμάτιζε το 2019 στέκει σήμερα λεκιασμένη από σκάνδαλα που παραμένουν ανεξιχνίαστα, όπως οι υποκλοπές, και από πρακτικές που διασύρουν τη χώρα διεθνώς.
.
Σαν σε δυστοπικό πολιτικό θρίλερ, αρκούμαστε όλοι σε μια μικροδιαχείριση που εξασφαλίζει μια κάποια σχετική σταθερότητα για να δουλεύουν τα μαγαζιά μας, να έρχονται οι τουρίστες και οι πολλοί να αναμετρώνται με τη στενότητα και την ανέχεια μήνα μετά τον μήνα.
