Στην περιβόητη γιορτή του μίσους,13 Οκτωβρίου, της Ζαχάρως που έγραψα τη Δευτέρα, στην ίδια στήλη της εφημερίδας[1] που διαβάζετε αναφέρεται και το σημερινό κείμενο.

Σημειωτέον δεν είναι αιρετικό, όπως και το προηγούμενο.

Είναι όμως πάντα επίκαιρο!

Λοιπόν:

Σε μια άλλη επέτειο της  13 Οκτωβρίου, της πάλαι ποτέ ημέρας της Ζαχαραίϊκης παλιγγενεσίας συνέβηκε το εξής …..σπαραξικάρδιο περιστατικό, που είναι μαρτυρία της Κανέλας Αποστολοπούλου, τότε μαθήτριας στο Γυμνάσιο:

Πρέπει να ήταν επί χούντας  και όλα κυλούσαν κανονικά, όλα σύμφωνα με την πομπώδη….εθνικόφρονα τελετουργία και παράδοση. Είχαν προηγηθεί όλα τα σχετικά, συγκέντρωση του κόσμου, της μαθητιώσας νεολαίας, των αρχών του τόπου, της φιλαρμονικής και το στρατιωτικό άγημα  στη θέση του, κάθε φαντάρος με τα όπλα επ΄ωμου και παρά πόδα  δίπλα στο κάθε μνήμα  για τις σχετικές φανφάρες και εκφωνήσεις (έπεσε ηρωικώς μαχόμενος κατά την εν Ζαχάρω μάχη).

Βρισκόμαστε στη στιγμή που ο τελάλης με στεντόρεια φωνή φωνάζει: “Ενός λεπτού σιγή προς τιμήν των ηρωικώς πεσόντων” αφού πριν παιάνισε η φιλαρμονική και οι φαντάροι και οι υπόλοιποι ένστολοι χτύπησαν τη δέουσα προσοχή. Και ενώ είχε απλωθεί μια απόλυτη σιωπή από κάπου δίπλα ακούστηκε το γκάρισμα ενός γαϊδάρου δυνατό και επίμονο, επιβλητικό. Πραγματικά ήταν σκέτη  διακωμώδηση, που όλοι με χίλια ζόρια κράτησαν το γέλιο τους. Ο γάιδαρος  με όλο του το μεγαλείο, έβαλε τα πράγματα στη θέση τους….

[1] Ίσως είναι περιττό αλλά το γράφω και ας  το πάρει η Νέδα. Ετούτη η εφημερίδα, όχι μόνο στο νομό μας αλλά σε όλη την Πελλοπόνησο, μην πω σε όλη την επαρχία, αποτελεί επί χρόνια πολλά, ένα αξιόλογο δημοκρατικό μετερίζι, μοναδικό. Όλοι μας, αναγνώστες ή γραφιάδες τακτικοί ή μη, πρέπει να συμπαραστεκόμαστε παντί τρόπω. Και δη οι φορείς, οργανώσεις και κόμματα του χώρου μας.

Το γράφω σαν ενεργός, αριστερός πολίτης!

Θεόδωρος Κόλλιας

Διαχειριστής του yannitsochori.blogspot.com