Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Καλίδονας σε ένα μικρό αφιέρωμα στον δικό του άνθρωπο Θεόδωρο Ανδρικόπουλο που συμπλήρωσε χθες έναν αιώνα ζωής

Ένα μικρό αφιέρωμα σε έναν δικό τους άνθρωπο που αποτελεί την ζωντανή ιστορία της Καλίδονας και που έκλεισε χθες έναν αιώνα ζωής γιορτάζοντας τα 100οστά του γενέθλια, τον Θεόδωρο Ανδρικόπουλο, έκανε ο Πολιτιστικός Σύλλογος Καλίδονας ΣΑΡΕΝΑ, με την ευχή να παραμείνει γερός και όρθιος.

Η πρόεδρος του Συλλόγου κ. Φιλιώ Νιάρχου αναφέρεται στην ιστορία του Θεοδωρου Ανδρικόπουλου. «Ήταν  22 Φεβρουαρίου του 1921 και η  Μαρία  μετά από  4 παιδιά που γεννιόντουσαν και πεθαίνανε  για διαφόρους λόγους κάθε φορά, την αξίωσε ο Θεός να φέρει  στον κόσμο το πέμπτο  παιδάκι της, αγόρι και αυτό, και έταξε να ζήσει και να το βαφτίσει ένας γύφτος.

Πράγματι  μια μέρα παρουσιάστηκε στο χωριό ένας γύφτος (γυφτοθοδωρής) με μια αρκούδα, που την είχε μάθει και έκανε νούμερα  για να διασκεδάζει τον κόσμο, αλλά και να μαζεύει λεφτά. Τον φώναξαν , τον ειδοποίησαν ότι θέλουν να βαφτίσουν  το παιδί. Και να βάλει ότι όνομα ήθελε. Πράγματι την άλλη μέρα  ήρθε και ο Παπανικολάκης, ο νονός μόνο με το λαδόπανο, έγινε το μυστήριο και  έβαλε το όνομα αυτού<< Θοδωρής>>.

Χαρές οι γονείς και μετά τον Θοδωρή, απέκτησα και τρία κορίτσια. Την Αγγελική, την Γιαννίτσα και την Ελένη. Η αδυναμία μεγάλη  για το μοναχογιό της οικογένειας.  Στην Πελοπόννησο ήταν  νόμος  τα αγόρια  είχαν  άλλη εκτίμηση. Ο μικρός Θοδωρής  μεγάλωνε  πήγε στο σχολείο, πολύ δύσκολες εποχές. Έπρεπε να δουλέψει και αυτός.

Ο Πατέρας του Παναγιώτης κτίστης  γύριζε όλα τα χωριά και δούλευε και με είδος  για να μεγαλώσει τη φαμελιά του. Η δε γιαγιά  του Στασινή  αδυναμία  στον Θοδωρή μεγάλη. Τα έβαζε με τους πάντες μην πειράξουν το παιδί.. Ο Θοδωρής ενηλικιώθηκε έγινε  ενεργός πολίτης στην κοινωνία του χωριού του. Συμμετείχε σε όλες τις κοινωνικές εκδηλώσεις.

Έγινε ενεργό μέλος της ΕΠΟΝ, κατόπιν στην Εθνική Αντίσταση  και  υπηρέτησε και  στην Μακρόνησο  για τρία χρόνια. Είχε όμως παντρευτεί  από έρωτα την Κυριακουλα Γρηγορίου Τζιάρου, και δημιούργησαν οικογένεια.  Ο λαός με τη σοφία του λέει:<<Το παιδί που θα γεννηθεί του νονού θα μοιάσει…>>

Όταν επέστρεψε  από τη Μακρόνησο, εκτός  από τις αγροτικές εργασίες άρχισε να ασχολείται και με διάφορες δραστηριότητες. Ήταν τελικά κρυφό ταλέντο. Πρωτεργάτης   στις αποκριάτικες εκδηλώσεις  του χωριού μας.  Είχε κατορθώσει με τις φαντασίες του να δημιουργεί  διάφορες παραστάσεις, στις οποίες συμμετείχε το μισό χωριό.. Ο παραδοσιακός γάμος και το πρόχειρο χειρουργείο, στην πλατεία έχουν μείνει αξέχαστα.. Ο άνθρωπος αυτός που  έχει αφήσει  στο χωριό μας ένα ξεχωριστό στίγμα και είναι  όλα καταγεγραμμένα στις μνήμες αλλά και σε βιβλίο είναι ο Θεόδωρος Ανδρικόπουλος του Παναγιώτη και της Μαρίας (ο Κοσιαράς).

Ο Θεόδωρος Ανδρικόπουλος σβήνει την τούρτα των 98^ων γενεθλίων του πριν δύο χρόνια στο πολιτιστικό κέντρο Καλίδονας

Σήμερα κλείνει έναν αιώνα ζωής. Είναι μια ζωντανή ιστορία, και αντιπροσωπεύει όλους εκείνους τους ανθρώπους  μιας άλλης εποχής, που κατάφεραν να ορθοποδήσουν μέσα από τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε η πατρίδα μας, Δούλεψε σκληρά τις αγροτικές εργασίες, πελέκησε εκατοντάδες πεύκες για τη συλλογή του ρετσινιού. Πήγε Αθήνα για καλύτερη ζωή  και δούλεψε  στο εργοστάσιο του Ιωάννου Καμπανά που είχε εκδοτικό οίκο.

Στη συνέχεια ξενιτεύτηκε  στην Αμερική  μαζί με την οικογένειά του, και ως συνταξιούχος επέστρεψε  στο χωριό  του. Η ηλικία του  δεν τον σταμάτησε να δημιουργεί αστείες παραστάσεις, να συμμετέχει σε χορούς και εκδηλώσεις και να δίνει  τον καλύτερο του εαυτό με κέφι  στο χορό και στο  γλέντι.

Στέκεται αγέρωχος μας υποδέχεται αλλά  δυστυχώς η μνήμη του δεν τον βοηθάει πολύ  για να λέει όλα αυτά τα όμορφα αστεία και τις παλιές ιστορίες.

Ευχόμαστε  για πολλά χρόνια να του κάνουμε γενέθλια και να διατηρείτε όπως ακριβώς  είναι σήμερα.  Να σε χαιρόμαστε όλοι και σε ευχαριστούμε για όσα έχεις προσφέρει στο χωριό μας..»