(Σχόλιο για τη βία στα σχολεία )

Του Ηλία Παπαχατζή, εκπαιδευτικού, πρ. προέδρου Ελμε Ηλείας

Με αφορμή το περιστατικό στις Αχαρνές, όπου καθηγητής άσκησε βία σε μαθήτρια και στη συνέχεια υπέστη τα πάνδεινα, έχω να καταθέσω μια προσωπική μαρτυρία.
Ήμουν καθηγητής σε Λύκειο, όπου χρειάστηκε να βάλω ανακεφαλαιωτικό διαγώνισμα τετραμήνου στη “Νεοελληνική γλώσσα”. Η εξέταση είχε δίωρη διάρκεια με κείμενο, ερωτήσεις-ασκήσεις και έκθεση και τα παιδιά άρχισαν να γράφουν. Ένας μαθητής στο πρώτο θρανίο, όχι μόνο δεν έγραφε, αλλά δε φαινόταν να τον απασχολεί το ζήτημα. Τον πλησίασα, τον ρώτησα αν έχει απορίες και μου είπε ότι είχε καταλάβει τα θέματα.
Μετά από λίγο τον είδα να βγάζει το κινητό του και να ασχολείται μ’ αυτό. Αρχικά δεν έδωσα σημασία, αλλά μετά από ένα σημείο – μιας και έδειχνε απορροφημένος -τον πλησίασα και τον ρώτησα αν σκέφτεται να γράψει διαγώνισμα ή όχι.
-Όχι, μου απάντησε.
-Και τι σκέφτεσαι να κάνεις; Θα μείνεις εδώ μέσα να παίζεις με το κινητό;
-Και σας τι σας πειράζει, κύριε;
-Γράφουμε διαγώνισμα σήμερα. Δεν το κατάλαβες;
-Ε,και; Δεν έχω το δικαίωμα να δω τσόντα μέσα στην τάξη;
-Βγες έξω, σε παρακαλώ, γιατί ενοχλείς.
-Χωρίς απουσία, ε;
-Βγες έξω, μήπως γράψουν οι άλλοι τίποτα…

Ο μαθητής βγήκε από την τάξη. Είπα να μη δώσω συνέχεια στο περιστατικό. Τον ρώτησα λίγες μέρες μετά για τη στάση του, αλλά δεν πήρα απάντηση. Δεν ήταν από τους αδιάφορους μαθητές. Ο καιρός πέρασε,
ενέσκηψε κι ο κορωνοϊός και διαπίστωσα ότι ο συγκεκριμένος μαθητής είχε αλλάξει: συμμετείχε στο μάθημα και μάλιστα μου έστελνε εκθέσεις και εργασίες στο μέηλ για να τις διορθώνω. Κι έτσι κατόρθωσε να πάει
πολύ καλά στις Πανελλήνιες και να είναι σήμερα φοιτητής.
Την αλήθεια την έμαθα λίγες μέρες μετά από τη μητέρα του, η οποία ήρθε στο σχολείο να μας ευχαριστήσει για τη συμβολή μας  στην επιτυχία του παιδιού της. Αφού μου μετέφερε τη μεγάλη εκτίμηση του γιου της προς
το πρόσωπό μου, μου είπε:
“Κύριε Παπ… ο Σ. σας οφείλει μια εξήγηση. Μου είπε να σας ζητήσω συγνώμη εκ μέρους του και να σας πω ότι δεν είχε γράψει σ’ εκείνο το διαγώνισμα από αντίδραση επειδή εγώ είχα κακομιλήσει στην κοπέλα του. Σας ευχαριστώ, που δεν είχατε δώσει συνέχεια στο θέμα, μετά από την αχαρακτήριστη συμπεριφορά του απέναντι σας”.

Επειδή λοιπόν περνάμε διάφορα τέτοια και χειρότερα στα Γενικά Λύκεια και τα ΕΠΑΛ, τέτοια που μας φτάνουν στα όριά μας(και που φυσικά δε δικαιολογούν την άσκηση βίας εκ μέρους μας, αλλά και κανενός άλλου εναντίον μας), ρωτάω την Πολιτεία:
-Σκέφτεστε καθόλου να βρείτε δουλειές για τους νέους ώστε να μη μπλέκουν σε συμμορίες που αποθεώνουν τη βία και τα ναρκωτικά;
-Σκέφτεστε να αυξήσετε τη φύλαξη των σχολείων και να προσλάβετε μόνιμους ψυχολόγους και κοινωνικούς λειτουργούς σ’ αυτά;
-Σκέφτεστε να θεσμοθετήσετε ένα σχολείο πιο ελκυστικό και πιο σύγχρονο με ολόπλευρη γνώση, πολλά επιλεγόμενα μαθήματα, όχι στείρες μορφές μάθησης και λιγότερες εξεταστικές δοκιμασίες και φίλτρα, που
διαχωρίζουν και αποξενώνουν τα παιδιά;(Βλέπε εναλλακτικά και ελευθεριακά σχολεία)
-Σκέφτεστε να εξασφαλίσετε τη δωρεάν- δημόσια παιδεία για όλα τα παιδιά χωρίς διακρίσεις και μάλιστα στην ώρα της (11 Σεπτέμβρη) με την αναγκαία χρηματοδότηση, ώστε να μπορεί να σταθεί στα πόδια της;
-Σκέφτεστε να ασχοληθείτε καθόλου με τους εκπαιδευτικούς και τις ανάγκες τους, για να μπορούν να κοιτάζουν στα μάτια τα νέα παιδιά;

Αν πάλι δε σκέφτεστε τίποτα απ’ όλα αυτά, σας μένει ένας αλλά ολισθηρός δρόμος: να φορτώνετε τις ευθύνες γι’ αυτήν τη δύσκολη καθημερινότητα (που εκδηλώνεται με περιστατικά όπως στο Μενίδι) στους εκπαιδευτικούς, υποτιμώντας και διασύροντας το δημόσιο σχολείο.

Καλή δύναμη και κουράγιο σε όλους μας !