Τελικά κερδίζουν όλοι από το «θαύμα» του τουρισμού;
Του Αλέξη Τσαουσάκη, Πρόεδρου Σωματείου Τουριστικών Λεωφορείων Νομού Ηλείας, Στελέχους του ΚΚΕ
Αυλαία ρίχνει αυτές τις μέρες η τουριστική σεζόν, η ετήσια περίοδος ακμής της, εκ του πονηρού, λεγόμενης ” βαριάς βιομηχανίας” της χώρας. Δεν θα μπορούσε να υπάρξει πιο παραπλανητικός όρος για μια οικονομική δραστηριότητα τόσο επιρρεπή σε δεκάδες αστάθμητους παράγοντες. Το ζήσαμε άλλωστε, όσοι απασχολούμαστε στον τουρισμό, εργαζόμενοι και αυτοαπασχολούμενοι, την περίοδο της πανδημίας και μετά με τη δραματική πτώση των δραστηριοτήτων.
Όμως ο όρος κρύβει και μια δόση αλήθειας. Όπως και στις παραδοσιακές, φυσικές βιομηχανίες οι εργαζόμενοι παράγουν τα προϊόντα και τον πλούτο και οι βιομήχανοι τον καρπώνονται δίνοντας ψίχουλα για μισθούς, έτσι και στον τουρισμό πολλοί δραστηριοποιούνται λίγοι όμως κερδίζουν.
Άρα τα πανηγύρια της κυβέρνησης που και φέτος κάνει λόγο για το θαύμα του τουρισμού που ξεπέρασε κάθε προσδοκία εκτινάσσοντας τους δείκτες της οικονομίας στα ύψη δεν μας αφορά όλους.
Πρόκειται ουσιαστικά για εμπαιγμό αφού βάζει στο ίδιο καλάθι τα κέρδη των μεγάλων ξενοδοχειακών ομίλων, των πολυεθνικών της κρουαζιέρας και των αεροπορικών εταιρειών με τα ψίχουλα που έμειναν στους εργαζόμενους του κλάδου και στους μικρούς επαγγελματίες.
Δεν είναι τυχαίο ότι μεγαλοπαράγοντες του τουρισμού στην αρχή της σεζόν έκαναν δημόσια παράπονα για την δυσκολία πλήρωσης των θέσεων εργασίας στις επιχειρήσεις κάτεργα που κατέχουν. Αλήθεια, δεν διερωτήθηκε κάνεις γιατί τόσος κόσμος έχει την αξιοπρέπεια να αρνηθεί να δουλέψει ως δούλος για τρεις και εξήντα με άθλιες σχέσεις εργασίας που με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων έχουν θεσμοθετηθεί προς όφελος πάντα των επιχειρηματιών και πότε των εργαζομένων.
Αλλά και για τους περισσότερους αυτοαπασχολούμενους τα πράγματα δεν καλύτερα.
Ενώ ακούμε όπως συμβαίνει εδώ και τόσα χρόνια για τα ρεκόρ στις αφίξεις των τουριστών να σπάνε το ένα μετά το άλλο, όταν έρχεται η ώρα του ταμείου η πραγματικότητα έρχεται να συντρίψει τις οποίες αυταπάτες, γιατί για τους μικρούς του τουρισμού το ταμείο είναι πάντα μείον.
Πως να μην είναι με την εξοντωτική φορολογία που καλούμαστε να πληρώσουμε ώστε η κυβέρνηση να μπορεί να κάνει επικοινωνιακά σόου με τα διάφορα pass-μοίρασμα της φτώχειας.
Πως να μην είναι με τιμές αγοράς που χωρίς καμία διαπραγμάτευση προσφέρουν για υπηρεσίες οι μεγάλες εταιρείες του χώρου, οι οποίες είναι καθηλωμένες στα ίδια επίπεδα εδώ και είκοσι χρόνια, όπως για παράδειγμα συμβαίνει στον χώρο των τουριστών μεταφορών, ενώ την ίδια στιγμή τα ναύλα που απαιτούν οι εφοπλιστές για μεταφορές έχουν φτάσει σε δυσθεώρητα ύψη.
Δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς τι σημαίνει αυτό με το ράλι ανόδου των τιμών που συντελείται τον προηγούμενο καιρό σε πρώτες ύλες, ανταλλακτικά και κυρίως καύσιμα που συντελούν όσο τίποτα στη δραματική πτώση και απώλεια εισοδήματος για τους μικροεππαγγελματίες. Την ίδια στιγμή μεγάλοξενοδόχοι, αεροπορικές εταιρείες, εφοπλιστές απολαμβάνουν άπειρες φοροαπαλλαγές, ελαφρύνσεις και επιδοτήσεις με ζεστό κρατικό χρήμα.
Τέλος από τη βάρβαρη πραγματικότητα που καλούνται οι μικροί επαγγελματίες να τα βγάλουν πέρα δεν πρέπει να παραβλέψει κάνεις και το τρομακτικό φαινόμενο της ακρίβειας στα αναγκαία είδη κατανάλωσης που ήρθε να δώσει τη χαριστική βολή για την επιβίωση μας.
Άρα, ειδικά φέτος γίνεται ακόμα πιο ξεκάθαρο: Το θαύμα του τουρισμού δεν είναι για όλους. Αφορά μόνο τις πολυεθνικές, τους μεγάλοξενοδόχους και τους εφοπλιστές.
Οι μικροί επαγγελματίες δεν κερδίζουμε τίποτα. Ίσα ίσα βλέπουμε μέρα με τη μέρα την θέση μας να χειροτερεύει.
Απέναντι σε αυτό το προδιαγεγραμμένο έγκλημα οφείλουμε να απαντήσουμε. Και η δική μας απάντηση είναι με τα λαϊκά στρώματα στους καθημερινούς αγώνες που δίνουν. Η πρώτη τέτοια απάντηση είναι η συμμετοχή μας στην απεργία στις 9 Νοέμβρη και στις απεργιακές συγκεντρώσεις στις 90:30 π.μ. στο Εργατικό Κέντρο στην Αμαλιάδα και στις 11:30 π.μ. στη Κεντρική Πλατεία Πύργου. Η συνέχεια θα είναι ακόμα ποιο δυναμική και δυναμική. Τους το υποσχόμαστε.
