Όταν φεύγει η παλίρροια…

Όταν φεύγει η παλίρροια, τότε βλέπουμε ποιοι κολυμπούν γυμνοί έχει πει ο W. Buffet, που αν το προσαρμόσουμε στα δικά μας μπορούμε να πούμε ότι όχι μόνο δεν συγκλίνουμε με την Ευρώπη, όπως λέει ο πρωθυπουργός, αλλά μάλλον αποκλίνουμε.

Με βάση τον προσαρμοσμένο μέσο μισθό πλήρους απασχόλησης σε όρους αγοραστικής δύναμης για το 2024, η Ελλάδα με 21.644 ευρώ βρίσκεται στην τελευταία θέση του πίνακα στον πάτο της Ευρώπης

Η ελληνική οικονομία αναβαθμίζεται από τις εταιρείες αξιολόγησης λόγω πλεονάσματος του προϋπολογισμού και ρυθμού ανάπτυξης. Το πρώτο προέρχεται σε μεγάλο βαθμό από την υπερφορολόγηση του εγχώριου ιδιωτικού τομέα, μέσω του πληθωριστικού φόρου (το 24% ΦΠΑ σε μία τιμή 10 αποδίδει 2,40, που όμως στα 20 γίνονται 4,80 ).Ο δεύτερος σχετίζεται με τα 50 δισ. που δανειστήκαμε στην πανδημία (που τροφοδότησαν την κατανάλωση), τα χρήματα του Ταμείου Ανάκαμψης και από την καταπολέμηση της παραοικονομίας.

Το κακό είναι ότι η αύξηση του ΑΕΠ, μέσω της υπερφορολόγησης κάποια στιγμή φθάνει στο τέλος, όπως και οι πόροι του Ταμείου Ανάκαμψης. Και, δυστυχώς, δεν διαθέτουμε τίποτα άλλο προς ώρας.

Μια διχασμένη Ευρώπη που βυθίζεται στις εμμονές της

To μοτίβο είναι επαναλαμβανόμενο όταν η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται ενώπιον σημαντικών αποφάσεων.

Οι αποφάσεις για τη στήριξη της Ουκρανίας μοιάζουν περισσότερο μ΄ έναν συμβιβασμό που «αγοράζει χρόνο» παρά λύνει το πρόβλημα. Και αυτή την φορά η προσπάθεια των Βρυξελλών να κρύψουν κάτω από το χαλί τις βαθιές πολιτικές και στρατηγικές διαφωνίες στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν στέφθηκε με επιτυχία.

Η Σύνοδος Κορυφής επιβεβαίωσε ότι το ουκρανικό δεν είναι απλώς ένα ακόμη ζήτημα εξωτερικής πολιτικής, αλλά καταλύτης για το μέλλον της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το ερώτημα παραμένει ανοιχτό: μπορεί η Ευρώπη να περάσει από τους αναγκαστικούς συμβιβασμούς σε μια πραγματικά κοινή στρατηγική;

Ένα ερώτημα που επίσης χρήζει απάντησης είναι γιατί απορρίπτει μετά… βδελυγμίας, την απευθείας επικοινωνία με το Κρεμλίνο και τον Πούτιν;

Όσο, όμως, ο χρόνος περνά, γίνεται όλο και πιο σαφές ότι η Ευρώπη δεν μπορεί να αγνοεί επ’ αόριστον τη διπλωματική διάσταση, όσο δυσάρεστη και εάν είναι στο γραφειο-στρατιωτικο κατεστημένο.

Στο τέλος, χάνουν και οι Γερμανοί

Η τελευταία Σύνοδος Κορυφής ήρθε να αμφισβητήσει το ποδοσφαιρικό απόφθεγμα  «στο τέλος, κερδίζουν οι Γερμανοί». Το σχέδιο του καγκελάριου Μερτς και της προέδρου της Κομισιόν Φον ντερ Λάιν, για χρήση των «παγωμένων» ρωσικών κεφαλαίων, όχι μόνο δεν πέρασε, αλλά τρεις χώρες, Ουγγαρία, Σλοβακία και Τσεχία, κατάφεραν να εξαιρεθούν από τον κοινό δανεισμό των 90 δισ. ευρώ για την ενίσχυση της Ουκρανίας που αποφάσισε η Σύνοδος.

Οι «3» ξέρουν πάρα πολύ καλά (όπως και όλοι οι υπόλοιποι) πως τα 90 δισ. δεν πρόκειται να επιστραφούν ποτέ και φρόντισαν να προστατέψουν τους προϋπολογισμούς τους, ψηφίζοντας όχι.

Κάποιος κακεντρεχής θα παρατηρούσε, με σκωπτική διάθεση, πως τέτοια στήριξη που δείχνει σήμερα η Ευρώπη στην Ουκρανία, έχει να δει ο πλανήτης από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974. Στα 51 χρόνια που πέρασαν έκτοτε, η Τουρκία έχει… γονατίσει από τον καταιγισμό καταδικαστικών ψηφισμάτων του ΟΗΕ.

Ευρωπαϊκό δημοσιονομικό σφαγείο

Το «μυστήριο» των μεγάλων περικοπών δαπανών στα υπουργεία που προβλέπει ο Πολυετής Δημοσιονομικός Προγραμματισμός ξεδιαλύνεται: βασική, αν και όχι μοναδική, αιτία είναι ότι τα κονδύλια που εξασφαλίζει η Ελλάδα στο πλαίσιο του νέου πολυετούς ευρωπαϊκού προϋπολογισμού 2028-2034 είναι μειωμένα κατά σχεδόν 20% σε σχέση με την προηγούμενη προγραμματική περίοδο.

Η περικοπή των ευρωπαϊκών κονδυλίων που επιμερίζονται στην Ελλάδα ανέρχονται σε σχεδόν 12 δισ. ευρώ και αντιστοιχούν σε ποσοστιαία μείωση 20%!

Συγκεκριμένα, όπως τεκμηριώνεται με τους παρατιθέμενους πίνακες, η Ελλάδα για τη νέα προγραμματική περίοδο εξασφαλίζει κονδύλια ύψους 49,2 δισ. ευρώ, ενώ στην προηγούμενη είχε εξασφαλίσει 61,084 δισ. ευρώ!

Οι στόχοι του ευρωπαϊκού προϋπολογισμού μετατοπίζονται πλέον από τη σύγκλιση και τη συνοχή σε «άμυνα και ασφάλεια», που πλέον αναδεικνύονται στα κυρίαρχα «προτάγματα» πολιτικής. Αυτό φαίνεται από τις μετατοπίσεις δαπανών μεταξύ των βασικών τομέων του ευρωπαϊκού προϋπολογισμού:

● Τα κονδύλια για την Κοινή Αγροτική Πολιτική μειώνονται κατά 93 δισ. ευρώ ή 23,5%.
● Τα κονδύλια για τις πολιτικές Συνοχής μειώνονται κατά 337 δισ. ευρώ ή 28%.
● Τα κονδύλια για Αμυνα αυξάνονται κατά 110 δισ. ευρώ, για Μετανάστευση κατά 55 δισ. ευρώ και για στήριξη της Ουκρανίας κατά 50 δισ. ευρώ.

Με σκηνοθέτη την απόγνωση

Το Μέγαρο Μαξίμου προσπάθησε απεγνωσμένα όλο το προηγούμενο διάστημα να προκαλέσουν τον ενάρετο … «κοινωνικό αυτοματισμό»! Δηλαδή να βγουν στα τηλεοπτικά πάνελ διάφορες κοινωνικές κατηγορίες και να βυσσοδομούν εναντίον των αγροτών γιατί κλείνουν τους δρόμους. Όμως δεν τα κατάφεραν. Γιατί; Διότι είναι απλό. Όταν μία κινητοποίηση έχει την συμπαράσταση του 80% της κοινωνίας, τέτοια κόλπα δεν έχουν τύχη! Και για έναν ακόμη λόγο. Διότι όταν μία κυβέρνηση κι ένα συγκεκριμένο σύστημα εξουσίας είναι σε αποδρομή, ο «κοινωνικός αυτοματισμός» δεν … «παίζει»….

Έτσι  στο Μέγαρο Μαξίμου αποφάσισαν να αλλάζουν τακτική. Θα σκληρύνουν την στάση τους. Θα αρχίσουν να βγαίνουν επιθετικά πλέον στα τηλεοπτικά πάνελ υπουργοί και … πανελίστες και θα καταγγέλλουν την «αδιαλλαξία» των αγροτών. Παράλληλα σκοπεύουν να κάνουν ενεργό παράγοντα των εθνικών οδών την …ΕΛΑΣ! Ίσως όπως προχθές που ασθενοφόρο – με δύο ασθενείς – έπεσε πάνω σε κλούβα της αστυνομίας που είναι στήσει … μπλόκο! Όπως καταλαβαίνετε θα ζήσουμε σκηνές απαράμιλλης … πολιτικής γοητείας, με «σκηνοθέτη» την … απόγνωση.

Τα κάλαντα των αγροτών

Σύμφωνα με πολιτικές εκτιμήσεις, που συμμερίζονται και βουλευτές της πλειοψηφίας, ο πρωθυπουργός ποντάρει πλέον στην κόπωση των παραγωγών ώστε να αποχωρήσουν από τα μπλόκα και να αρχίσει να αλλάζει η δημόσια ατζέντα.

Ανεξαρτήτως του χρόνου που θα παραμείνουν οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι στα μπλόκα, η κυβέρνηση καλείται να μετρήσει το πολιτικό κόστος του τρίπτυχου «καταστολή, εμπαιγμός, αδιαλλαξία», που εφαρμόστηκε στις γραμμές μίας κοινωνικής ομάδας που συνέβαλε καθοριστικά στον τελευταίο εκλογικό θρίαμβο.

Γενικότερα, τα «κάλαντα» των αγροτών προς το Μαξίμου, όπως αποτυπώθηκαν στο τελευταίο κύμα των δημοσκοπήσεων, έχουν επιτείνει τον προβληματισμό των κυβερνητικών παραγόντων.

Είναι ενδεικτικό άλλωστε ότι οι ασκήσεις του κοινωνικού αυτοματισμού στην αγροτική πίστα απέτυχαν παταγωδώς από τη στιγμή που ευρείες επαγγελματικές και κοινωνικές ομάδες, συμμερίζονται τα δίκαια των παραγωγών.

Παράλληλα, η παρατεταμένη ακρίβεια αποτελεί την βασικότερη εστία δυσαρέσκειας των πολιτών κατά της κυβέρνησης ενώ η παρέλαση των «Φραπέδων» από την Εξεταστική Επιτροπή για τον ΟΠΕΚΕΠΕ επιτείνει την δυσφορία για την εκτεταμένη διαφθορά.

Δύσκολες μέρες ξανά, αν…

Ηχηρή παρέμβαση για την πορεία της οικονομίας έκανε ο Γιάννης Δραγασάκης την περασμένη Τετάρτη, στην παρουσίαση του βιβλίου του Ανδρέα Ξανθού «Το κόκκινο νήμα. Υγεία – κοινωνία – πολιτική»

«Το τέλος το μνημονίων χαρακτηρίστηκε ως “επιστροφή στην κανονικότητα”. Ωστόσο, αυτή η κανονικότητα αποδεικνύεται πολύ εύθραυστη, καθώς η χώρα παραμένει ευάλωτη σε μελλοντικές κρίσεις και οι ευνοϊκές συνθήκες που εξασφάλισαν η ρύθμιση του χρέους, το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας και άλλοι θετικοί παράγοντες φαίνεται να εξαντλούνται γρήγορα και πρόωρα», επισήμανε ο πρώην υπουργός Οικονομίας και Ανάπτυξης της κυβέρνησης Τσίπρα.

Και βάσισε, όπως άλλωστε συνηθίζει, την επιχειρηματολογία του πάνω σε επίσημα στοιχεία, στοιχεία που, τη φορά αυτή, περιέχονται στον πολυετή προϋπολογισμό που κατέθεσε η κυβέρνηση στη Βουλή. Τα στοιχεία είναι «ανησυχητικά», όπως επί λέξει είπε, και τούτο γιατί, σύμφωνα με αυτά, «μετά το 2026, που το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας φτάνει στο τέλος του, οι επενδύσεις καταρρέουν και ο ρυθμός οικονομικής μεγέθυνσης πέφτει στα όρια της στασιμότητας. Πρόκειται για πολύ αρνητικές τάσεις καθώς, αν επιβεβαιωθούν, ενδεχομένως θα θέσουν σε αμφισβήτηση και πάλι τη βιωσιμότητα του δημόσιου χρέους. Σε κάθε περίπτωση, αν δεν ανατραπούν, οι τάσεις αυτές δείχνουν ότι η κοινωνία θα περάσει ξανά δύσκολες ημέρες», προειδοποίησε.

Χτες ήταν νωρίς. Αύριο θα είναι αργά.

Απογοητευμένοι εμφανίζονται οι πολίτες. Όλες οι μετρήσεις βγάζουν τα ίδια συμπεράσματα. Απαισιοδοξία, η χώρα βαδίζει σε λάθος κατεύθυνση, είμαστε στον πάτο στην Ευρώπη στους μισθούς,  οργή για την εξάπλωση της διαφθοράς, έχουν δίκιο οι αγρότες,  οι θεσμοί σε κρίση, θυμός για το κουκούλωμα βρόμικων υποθέσεων. Προειδοποιήσεις σε δραματικούς τόνους για την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα και για την απαξίωση του πολιτικού συστήματος από τον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή. Το σύνθημα «φτάνει πια» κυριαρχεί.

Η κυβέρνηση αγκομαχάει,  στο εσωτερικό της οι γκρίνιες έχουν απλωθεί και ακουμπάνε τον επικεφαλής της, τα υπερασπιστικά επιχειρήματα που διακινούν οι κόλακές του ότι δεν ήξερε, ότι έπεσε από τα σύννεφα δεν πείθουν ούτε αυτούς που τα ξεστομίζουν,  η αυτοδυναμία θεωρείται άπιαστος στόχος, πολλοί προτιμούν το χάος από τον Μητσοτάκη.

Στην ομιλία του στην Πάτρα ο Αλέξης Τσίπρας ανακοίνωσε τη δημιουργία κόμματος. Πιο σαφής δεν μπορούσε να γίνει. Μίλησε για έφοδο στον ουρανό.

Ποιος θα την κάνει; «Μια ισχυρή προοδευτική παράταξη με πειστική εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης». Υπάρχει σήμερα; «Όχι». Αρα; «Είναι επείγον να δημιουργηθεί, έτσι που στις επόμενες εκλογές, όποτε κι αν γίνουν, η σημερινή κυβέρνηση να βρει απέναντί της ισχυρό αντίπαλο, ικανό να την κερδίσει».