Από την παράσταση η “Προξενήτρα”
Η «Προξενήτρα», η Θ.Ο. ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ, τα 17 χρόνια θητείας στο ερασιτεχνικό θέατρο και ο Δημοτικός Πολιτιστικός Οργανισμός Πύργου
Συνέντευξη στην Ηρώ Ρήγα – Φωτογραφίες: Δημήτρης Παπαϊωάννου
Το νέο της θεατρικό ταξίδι ξεκίνησε από την περασμένη εβδομάδα η Ομάδα Θεάτρου ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ με την «Προξενήτρα» του Θ. Γουάιλντερ σε σκηνοθεσία του Αλέξανδρου Κοέν, μια εξαιρετική παράσταση που σημειώνει μεγάλη επιτυχία και φτιάχνει τη διάθεση στο θεατή. Η «ψυχή» της Ομάδας και πρωταγωνιστής στην ΠΡΟΞΕΝΗΤΡΑ, ο Νίκος Λαϊνόπουλος που τον έχουμε απολαύσει σε σπουδαίους ρόλους όλα αυτά τα χρόνια, μιλά σήμερα στην Πρωινή για το έργο, το ερασιτεχνικό θέατρο αλλά και τον Δημοτικό Πολιτιστικό Οργανισμό Πύργου. Ο λόγος στον ίδιο:
-Άλλο ένα θεατρικό ταξίδι ξεκίνησε το περασμένο Σάββατο για την ΟΜΑΔΑ ΘΕΑΤΡΟΥ ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ με την «Προξενήτρα» του Θόρντον Γουάιλντερ, μια καλοστημένη παράσταση που αγαπήθηκε και κέρδισε το κοινό από την πρώτη στιγμή και σίγουρα θα αποτελέσει σταθμό στην ιστορία της Ομάδας σας. Μίλησέ μας λίγο γι’ αυτή τη γυναίκα..
Η κεντρική ηρωίδα του έργου είναι μια γυναίκα που την αναγνωρίζουμε και μέσα από την ελληνική πραγματικότητα και όπως ακριβώς έχει παρουσιαστεί πολλές φορές και μέσα από ελληνικά έργα και τον ελληνικό κινηματογράφο. Ο Οράτιος του έργου, τον οποίο υποδύομαι εγώ, την χαρακτηρίζει «κουτσομπόλα δολοπλόκα, υπερφίαλη και ανακατώστρα». Αντιλαμβάνεστε λοιπόν ότι είναι μια γυναίκα με γνώριμα χαρακτηριστικά που συναντάμε σε όλες τις γειτονιές του κόσμου και σε όλες τις κοινωνίες.
-19 χρόνια ομάδα θεάτρου ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ. Πώς είναι Νίκο να κάνεις 19 χρόνια ερασιτεχνικό θέατρο; Είναι πάθος, είναι μεράκι, τι είναι τελικά;
Είναι όλα αυτά μαζί! Είναι και πάθος και μεράκι και αγάπη για το θέατρο πάνω απ’ όλα και πείσμα να κάνεις πράγματα στη ζωή σου που ξεφεύγουν ίσως και από το κανονικό, από τους νόμους και τους κανόνες της δουλειάς και της καθημερινότητας όπως σου επιβάλλονται. Το «Προσκήνιο» από το 2011 και μετά αποτέλεσε τη συνέχεια της πρώην θεατρικής ομάδας του Δημοτικού Πολιτιστικού Κέντρου Πύργου, κι εγώ μετράω ήδη 17 χρόνια σε αυτό, επομένως το θέατρο αποτελεί ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μου. Έμαθα πολλά μέσα από αυτό, εκπαιδεύτηκα, βελτιώθηκα ως άνθρωπος, αλλά και ως δικηγόρος μπορώ να πω, μέσα από τη τριβή μου με μεγάλα κείμενα, την εξάσκηση στην εκφορά του λόγου και την παράστασή μου στη σκηνή.
-Στην συνέντευξη τύπου αναφέρατε ότι χρειάστηκαν 10 ολόκληροι μήνες προετοιμασίας για την ΠΡΟΞΕΝΗΤΡΑ, για να φτάσετε στο αποτέλεσμα που απολαύσαμε στο θέατρο. Πόσο δύσκολο είναι να συντονίσεις μια ομάδα ερασιτεχνών που κάνουν θέατρο για το μεράκι τους;
Ο συντονισμός, η οργάνωση και η διεκπεραίωση όλων των υποχρεώσεων και των απαιτήσεων που έχει μια θεατρική παράσταση είναι ένα μεγάλο βάρος κι ένα μεγάλο φορτίο, το οποίο επωμίστηκα από το 2003 περίπου. Όλοι όμως όσοι συμμετέχουν σε μια παράσταση θα πρέπει να είναι απόλυτα αφοσιωμένοι στο στόχο, να έχουν συνέπεια, υπομονή και επιμονή για να μπορέσει να επιτευχθεί ο στόχος αυτός σε προσωπικό και κυρίως σε συλλογικό επίπεδο. Γι’ αυτό το λόγο χρειάζεται κυρίως αγάπη σε αυτό που κάνεις και να είσαι έτοιμος να θυσιάσεις ακόμα και στιγμές από την προσωπική σου ζωή για να τα καταφέρεις.
-Η συνεργασία σας με τον σκηνοθέτη Αλέξανδρο Κοέν μετρά ήδη πέντε χρόνια κοινού βηματισμού. Τι σας έκανε να «ταιριάξετε» και να συνεχίσετε να πορεύεστε μαζί;
Με τον Αλέξανδρο ταιριάξαμε κυρίως όσον αφορά τα γούστα και τις προτιμήσεις που είχαμε σε κάποια έργα και ταιριάξαμε κυρίως ως άνθρωποι. Έχουμε δοκιμαστεί μαζί του σε διαφορετικά είδη θεάτρου και θεωρώ ότι έχει πετύχει απόλυτα η χημεία αυτή, γιατί πάνω απ’ όλα στο θέατρο το αποτέλεσμα είναι θέμα χημείας. Θεωρώ ότι είναι ένας ιδιαίτερα ταλαντούχος σκηνοθέτης, είναι δάσκαλος, αγαπάει πολύ το θέατρο, έχει οξυδέρκεια, είναι και αξιόλογος μεταφραστής, έχει πολύ ωραίο και συγκροτημένο λόγο, πολλές φορές μάλιστα τον αποκαλώ «φιλόλογο».
Από την παράσταση “Το Κουκλόσπιτο”
-Θα ήθελες να δοκιμαστείς ως σκηνοθέτης;
Όχι δεν θα ήθελα, παρόλο που έχει τεθεί από την ομάδα ως σκέψη κάποιες φορές. Και αυτό γιατί προτιμώ να είμαι μαθητής στο θέατρο, να έχω τον δάσκαλό μου, τον σκηνοθέτη δηλαδή, ο οποίος θα με καθοδηγήσει και θα με πάει σε ασφαλή μονοπάτια, θα με ξεκλειδώσει και θα προσπαθήσει να βγάλει από μένα αυτό που δεν έχω αντιληφθεί.
Από την παράσταση “Λεωφορείον ο Πόθος”
-Ξέρω πολύ καλά ότι είσαι ενημερωμένος ειδικά πάνω στα θεατρικά έργα αλλά και το θεατρικό γίγνεσθαι της χώρας περισσότερο από τον οποιονδήποτε μάλλον στον Πύργο, κάτι που δεν γνωρίζει ο κόσμος.. Με ποια κριτήρια λοιπόν κάνεις την επιλογή του έργου; Έχεις ιδιαίτερες προτιμήσεις σε συγγραφείς;
Το πρώτο κριτήριο για να επιλέξουμε ένα έργο είναι καταρχήν το ίδιο το κείμενο και πάντα μέλημά μας είναι να παρουσιάζουμε έργα που βασίζονται σε κείμενα που έχουν να περάσουν κάποια μηνύματα και κείμενα βέβαια που έχουν δοκιμαστεί στο πέρασμα των χρόνων. Από κει και μετά η επιλογή του κειμένου γίνεται και με βάση το έμψυχο υλικό που έχει μια θεατρική ομάδα και ποιο είναι αυτό που θα ταιριάξει καλύτερα στα πρόσωπα που απαρτίζουν την ομάδα. Η κωμωδία σίγουρα αποτελεί μια πιο ασφαλή λύση όμως, θα ήθελα να πω ότι δεν είναι πάντα ο στόχος αυτός και εγώ προσωπικά έχω μια ιδιαίτερη προτίμηση σε κάποια κοινωνικά και δραματικά έργα. Αγαπώ πολύ το αμερικανικό θέατρο και συγγραφείς όπως ο Τεννεσσί Ουίλλιαμς, Άρθουρ Μίλλερ, Γιουτζήν Ο’Νηλ και Έντουαρντ Άλμπι διότι πιστεύω ότι οι συγγραφείς αυτοί πέτυχαν με τα έργα τους να πουν όλα όσα απασχόλησαν τον άνθρωπο του 20ού αιώνα και συνέθεσαν ένα ψυχογράφημα της ανθρώπινης υπόστασης, των αναζητήσεων και της προσωπικής περιπέτειας του ανθρώπινου είδους.
-Τους τελευταίους μήνες ο δήμαρχος Πύργου σου έχει εμπιστευτεί την θέση του Αντιπροέδρου του Δημοτικού Πολιτιστικού Οργανισμού Πύργου και ήδη κάνατε και κάνετε σημαντικά πράγματα σε μια πόλη που έχει αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς ένα πολιτιστικό και καλλιτεχνικό έλλειμμα… Τελικά είναι μύθος ή πραγματικότητα ότι ο Πολιτισμός απαιτεί αρκετά χρήματα για να υλοποιηθούν ποιοτικές εκδηλώσεις και δράσεις;
Θα τολμήσω να πω ότι ναι, τελικά ο πολιτισμός χρειάζεται χρήματα, για να μπορέσουν να υλοποιηθούν ποιοτικές εκδηλώσεις και δράσεις, να μπορέσουμε δηλαδή να ξεφύγουμε από την εσωστρέφεια, αλλά κι από κάποιες δοκιμασμένες και φθαρμένες πλέον επιλογές και δράσεις. Αυτό αποδεικνύεται άλλωστε και από τη σωρεία αιτημάτων για χρηματοδότηση που δέχεται ο Δημοτικός Οργανισμός Πολιτισμού από διάφορα σωματεία τα οποία έχουν ανάγκη από οικονομική ενίσχυση, ώστε να μπορέσουν να υλοποιήσουν και να παρουσιάσουν τη δική τους πολιτιστική πρόταση και δημιουργία.
Από την παράσταση «Ψηλά από τη γέφυρα»
-Υπάρχουν κάποια σχέδια για το Δημοτικό Πολιτιστικό Οργανισμό Πύργου για το επόμενο διάστημα; Τι θα ήθελες εσύ να παρουσιάσεις από αυτή τη θέση;
Το κύριο μέλημα μου καταρχήν είναι να λειτουργήσει σωστά ο πολιτιστικός οργανισμός, ο οποίος, είναι κατ’ αρχήν ένας δημόσιος οργανισμός με όλη την πολυπλοκότητα που δυστυχώς χαρακτηρίζει τέτοιους οργανισμούς, σε νομικό οικονομικό και οργανωτικό επίπεδο. Απαιτείται λοιπόν πάνω απ’ όλα σωστή και χρήστη διοίκηση και διαχείριση. Και αυτό με τη σειρά του επιβάλλει μεγάλη προσφορά χρόνου. Είχα πει και παλιότερα ότι αυτό που πρέπει να πετύχουμε και ως πολιτιστικός οργανισμός είναι να καταπολεμήσουμε την εσωστρέφεια. Δεδομένου ότι ο Δημοτικός Οργανισμός Πολιτισμού, βρίσκεται ακόμα στα πρώτα του βήματα, δεν μπορώ να κρίνω ούτε να γνωρίζω ακόμα αν και σε ποιο βαθμό το έχουμε πετύχει, το μόνο σίγουρο όμως είναι ότι έχουμε προσπαθήσει να παρουσιάσουμε κάποιες καινούργιες προτάσεις που καταρχήν στόχευαν και στοχεύουν στην ψυχαγώγηση του κόσμου.
Από την παράσταση “Το έκτο πάτωμα”
Είναι πραγματικά κρίμα που πέρασαν πάρα πολλά χρόνια με τον Πύργο απομονωμένο και αποκομμένο από την εμφάνιση και την παρουσίαση καλλιτεχνών και παραστάσεων, μουσικών και θεατρικών, που απολάμβανε ολόκληρη η υπόλοιπη Ελλάδα. Κι ενώ υπάρχει κοινό στην περιοχή μας που διαθέτει καλλιτεχνικό ένστικτο και αισθητική, αυτό αποτέλεσε μια μεγάλη και άδικη στέρηση.
Από την παράσταση “Το Πένθος Ταιριάζει στην Ηλέκτρα”
Όσον αφορά την παρακαταθήκη, πραγματικά δεν θέλω να παγιδευτώ σε τέτοιου είδους ματαιοδοξίες, δεν μπορώ να γνωρίζω, άλλωστε, και το χρονικό διάστημα που θα έχω στη διάθεσή μου ώστε να μπορέσω να υλοποιήσω πολλά πράγματα που έχω στο μυαλό μου και τα οποία θα μπορούσαν να αποτελέσουν ενδεχομένως αυτό με ρωτάτε, μια παρακαταθήκη δηλαδή. Μαζί με τον Δήμαρχο ο οποίος είχε την έμπνευση και επέμενε στη δημιουργία του πολιτιστικού οργανισμού, ξεκινήσαμε από πράγματα που θεωρήσαμε απαραίτητο ότι θα έπρεπε να χαρακτηρίσουν το πολιτιστικό τομέα του Δήμου, όπως είναι η θέσπιση καλλιτεχνικών προγραμμάτων σε συγκεκριμένες χρονικές περιόδους, το άνοιγμα και οι συνεργασίες με σωματεία και άλλους φορείς για την ενίσχυση πολιτιστικών δράσεων, η θέσπιση κανονισμού λειτουργίας του Δημοτικού Θεάτρου «Απόλλων» που είναι ο κατ’ εξοχήν χώρος έκφρασης της καλλιτεχνικής δημιουργίας της περιοχής μας, το άνοιγμα και η αξιοποίηση του χώρου πολιτιστικών δράσεων που βρίσκεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Πύργου με την διοργάνωση εκθέσεων ζωγραφικής.
Από την παράσταση “Τριαντάφυλλο στο στήθος”
Εννοείται πως τόσο ο Δήμαρχος, όσο κι εγώ έχουμε πάρα πολλές σκέψεις και ιδέες για ακόμα μεγαλύτερα πράγματα και ελπίζω, τηρουμένων και όλων των παραπάνω που ανέφερα, ότι θα μπορέσουμε να τα καταφέρουμε…. από κει και μετά, μόνον ο κόσμος, ο οποίος είναι και ο τελικός αποδέκτης όλων των προσπαθειών, είναι αυτός που τελικά θα κρίνει πόσο αξίζει αυτό που κάποιος αφήνει πίσω του…
