«Πάνω σ’ κείνη …τη πεσµένη πόρτα
δώσανε ξανά τον όρκο,
όρκο της νιότης
της ζωής, της λευτεριάς
όρκο του ονείρου και της πράξης… »
Τους παραπάνω στίχους από τον «όρκο της νιότης» του ποιητή μας Γιάννη Ρίτσου με τους οποίους τίμησε την επέτειο της εξέγερσης της ελληνικής νεολαίας το Νοέμβρη του 1973, δανείστηκε ο πρόεδρος της ΕΛΜΕ Ηλείας Τρύφωνας Αθανασόπουλος για τον επίλογο της ομιλίας του στην χθεσινοβραδυνή εκδήλωση μνήμης που διοργάνωσε η ΕΛΜΕ για την 46η επέτειο του Πολυτεχνείου, παρουσία πολλών συλλόγων και κοινωνικών φορέων. Η εκδήλωση μνήμης πραγματοποιήθηκε στην κατάμεστη από κόσμο αίθουσα θεάτρου του 1ου Γυμνασίου Πύργου και η επιλογή του χώρου όπως τονίστηκε είχε συμβολικό χαρακτήρα, καθώς η Χούντα των συνταγματαρχών τον μετέτρεψε σε χώρο κράτησης όλων των Πυργιωτών αγωνιστών που τους συγκέντρωσε εκεί μέχρι να τους στείλει στα ξερονήσια της εξορίας.
Όπως τόνισε ο πρόεδρος της ΕΛΜΕ, παρά τα 46 χρόνια που πέρασαν, από εκείνες τις τρεις μέρες στο Πολυτεχνείο που συγκλόνισαν την Ελλάδα και σφράγισαν την ιστορία του τόπου, τα συνθήματα της εξέγερσης που έγραψαν «Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία- έξω αι ΗΠΑ», εξακολουθούν να είναι διαχρονικά αναλύοντας τους λόγους που και σήμερα πρέπει να μας κρατούν σε αγωνιστική ετοιμότητα. Γιατί για τα ιδανικά αυτά οι αγωνιστές του Πολυτυεχνείου έδωσαν τη ζωή τους κόντρα στο ρεύμα της εποχής, μη υπολογίζοντας προσωπικό κόστος.
«Ο Νοέμβρης του ’73, τα οράματα, οι στόχοι και οι διεκδικήσεις του, ήταν ένας κρίκος στην αλυσίδα των αγωνιστικών παραδόσεων του λαού και της νεολαίας. Σε αυτή την αλυσίδα καλούμαστε σήμερα εμείς να προσθέσουμε έναν ακόμα κρίκο στην ίδια κατεύθυνση: της απελευθέρωσης του λαού από ντόπιους και ξένους καταπιεστές. Παρά τη συνειδητή προσπάθεια που γίνεται τα τελευταία χρόνια να αλλοιωθούν και να νοθευτούν τα μηνύματα του Νοέμβρη του ’73 ώστε να καταστούν ακίνδυνα και χωρίς προεκτάσεις στην πραγματικότητα που βιώνει σήμερα ο λαός μας, η διεκδίκηση για Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία δεν συμβαδίζει με τα μνημόνια και τους «θεσμούς», με την εκπαίδευση που δείχνει την πλάτη της σε χιλιάδες μαθητές χωρίς να μπορεί να δημιουργήσει σκεπτόμενους ανθρώπους. Το πραγματικό νόημα της εξέγερσης ενοχλεί όσους θέλουν να μετατρέψουν την επέτειο του Πολυτεχνείου σε μία αποστειρωμένη επετειακή γιορτή που τα αιτήματά της δε συνδέονται με τη σημερινή πραγματικότητα και όπου οι εξεγέρσεις και ο αγώνας ανήκουν στο μακρινό παρελθόν.»
Η εκδήλωση της ΕΛΜΕ Ηλείας ξεκίνησε με ένα βίντεο με μαρτυρίες από ανθρώπους που βιώσαν την χούντα και την εξέγερση του Πολυτεχνείου καθώς και με μια μαρτυρία του αείμνηστου Πυργιώτη αγωνιστή Λάμπη Αλεξανδρόπουλου για την συγκέντρωση των αγωνιστών στο παλιό Αρρένων του Πύργου αμέσως μόλις έγινε το Πραξικόπημα, το 1967 μετά την περιφορά του Επιταφίου καθώς και τα της ταφής του Βασίλη Φάμελου που σκοτώθηκε στο Πολυτεχνείο. Την μαρτυρία αυτή είχε καταγράψει ως δημοσιογράφος τότε της Πρωινής ο Γιώργος Μαρκόπουλος. Η μαθήτρια δημοτικού Αλεξάνδρα Πανταζοπούλου απήγγειλε το ποίημα του Τάσου Λειβαδίτη «αν θες να λέγεσαι άνθρωπος» και ακολούθησε ένα βίντεο με τα γεγονότα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Μετά την ομιλία του προέδρου της ΕΛΜΕ, ακολούθησε το καλλιτεχνικό πρόγραμμα με τραγούδια από το Ειδικό Λύκειο Πύργου, όπου ο μαθητής με αναπηρία Γιώργος Αθανασόπουλος κατασυγκίνησε τους πάντες, τραγουδώντας «Της Δικαιοσύνης ήλιε νοητέ» και όρθιος ο κόσμος τον χειροκροτούσε.
Μετά το τέλος της εκδήλωσης, ξεκίνησε η πορεία για το Πολυτεχνείο από το 1ο Γυμνάσιο προς την κεντρική πλατεία Πύργου και το Μνημείο Εθνικής Αντίστασης όπου κατατέθηκε στεφάνι από την ΕΛΜΕ Ηλείας.
