Την πιθανότητα ο θύτης της σεξουαλικής παρενόχλησης στον χώρο εργασίας να είναι ταυτόχρονα αυτός που καλείται.. να ελέγξει και να διαχειριστεί την καταγγελία αφήνει ορθάνοιχτη ο νόμος που ψηφίστηκε για τα εργασιακά.
Ο εργοδότης για περιστατικά σεξουαλικής κακοποίησης στους χώρους εργασίας είναι και ο τελικός ελεγκτής, όπως προκύπτει από το άρθρο 5 του νομοσχεδίου για τα εργασιακά. Υπεύθυνος να παραλαμβάνει, να διερευνά και να διαχειρίζεται τις καταγγελίες των εργαζομένων που πέφτουν θύματα παρενόχλησης θα είναι ο εργαζόμενος, ενώ ερωτηματικά εγείρει το ότι δεν υπάρχει καμία απολύτως πρόβλεψη εάν την σεξουαλική παρενόχληση την ασκεί ο εργοδότης. Τον κίνδυνο να μένει εκτός «κάδρου» ο εργοδότης – θύτης με το άρθρο επεσήμαναν η Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και η Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Ελλάδας. Αντίστοιχες ενστάσεις προέβαλε και η αντιπολίτευση επισημαίνοντας ότι πρέπει να αποκλείεται η ταυτοπροσωπία ελεγκτή και ελεγχόμενου για τους εργοδότες.
To εργασιακό νομοσχέδιο που ψηφίστηκε από την κυβέρνηση μπορεί μέσα στον ορυμαγδό των εργασιακών, του 8ώρου και των απλήρωτων υπερωριών να προκάλεσε μαζική θύελλα αντιδράσεων αλλά και η μισή ενσωμάτωση στο νομοσχέδιο της κοινοτικής οδηγίας για τα φαινόμενα σεξουαλικής παρενόχλησης ή κακοποίησης στους χώρους εργασίας κρύβει ακόμα έναν κίνδυνο. Ο εργοδότης για περιστατικά σεξουαλικής κακοποίησης στους χώρους εργασίας είναι και ο τελικός ελεγκτής, σύμφωνα με τη συγκεκριμένη οδηγία.
Όπως προκύπτει από το άρθρο 5 του νομοσχεδίου για τα εργασιακά για τις «υποχρεώσεις εργοδότη για πρόληψη και αντιμετώπιση της βίας και της παρενόχλησης», «κάθε εργοδότης, καθώς και τα φυσικά πρόσωπα που ασκούν την εξουσία του εργοδότη στη διοίκηση προσωπικού υποχρεούνται:
α) να παραλαμβάνουν, να διερευνούν και να διαχειρίζονται κάθε καταγγελία ή σχετική αναφορά, επιδεικνύοντας μηδενική ανοχή στη βία και την παρενόχληση, με εμπιστευτικότητα και τρόπο που σέβεται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
β) να παρέχουν συνδρομή και πρόσβαση σε κάθε αρμόδια δημόσια, δικαστική ή διοικητική αρχή, κατά την έρευνα τέτοιου είδους περιστατικού, εφόσον τους ζητηθεί από αυτές.
γ) να παρέχουν στους εργαζόμενους πληροφορίες σχετικές με τους πιθανούς κινδύνους βίας και παρενόχλησης στον εργασιακό χώρο και με τα σχετικά μέτρα πρόληψης και προστασίας, συμπεριλαμβανομένων και των των εργαζομένων και του εργοδότη επί τέτοιων περιστατικών.
δ) να αναρτούν στο χώρο εργασίας και να καθιστούν προσβάσιμη ενημέρωση για τις διαδικασίες που υφίστανται σε επίπεδο επιχείρησης για την καταγγελία και την αντιμετώπιση τέτοιων μορφών συμπεριφοράς, καθώς και τα στοιχεία επικοινωνίας για τις αρμόδιες, σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις, διοικητικές και δικαστικές αρχές».
Κι αν ο κακοποιητής είναι ο εργοδότης;
Εντυπωσιακό είναι δε πως φαίνεται να μην υπάρχει καμία απολύτως πρόβλεψη εάν την σεξουαλική παρενόχληση την ασκεί ο εργοδότης, αφού αυτός είναι υπεύθυνος να παραλαμβάνει, να διερευνά και να διαχειρίζεται τις καταγγελίες των εργαζομένων που πέφτουν θύματα παρενόχλησης.
Τον κίνδυνο να μένει εκτός «κάδρου» ο εργοδότης – θύτης με το άρθρο 5 του νομοσχεδίου Χατζηδάκη επεσήμαναν τόσο κατά τη διάρκεια της διαβούλευσης όσο και στην πορεία ψήφισης του νομοσχεδίου τόσο η Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου όσο και η Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Ελλάδας. ΓΣΕΕ και ΕΕΔΑ σε υπόμνημα 22 σελίδων τόνιζαν τα προβλήματα εφαρμογής που προκύπτουν στα 3 πρώτα μέρη του νομοσχεδίου και την ενσωμάτωση της κοινοτικής οδηγίας, κυρίως για τη σεξουαλική παρενόχληση στους χώρους εργασίας.
Αντίστοιχες ενστάσεις προέβαλε και η αντιπολίτευση αν και ψήφισε το εν λόγω άρθρο για τις υποχρεώσεις του εργοδότη σε ζητήματα παρενόχλησης στους χώρους εργασίας, επισημαίνοντας ωστόσο ότι πρέπει να υπάρξει προσθήκη στη διατύπωση που να αποκλείει την ταυτοπροσωπία ελεγκτή και ελεγχόμενου για τους εργοδότες.
