Ένα από τα σημαντικά πολιτικά δοκίμια κυκλοφόρησε σε ελληνική μετάφραση του Ηλείου ερευνητή και υποψήφιου διδάκτορα στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ, Αντώνη Γαλανόπουλου. Πρόκειται για το βιβλίο «Ηγεμονία και Σοσιαλιστική Στρατηγική. Προς μια ριζοσπαστική δημοκρατική πολιτική» των Ερνέστο Λακλάου και Σαντάλ Μουφ από τις εκδόσεις Επέκεινα, το οποίο πρωτοεκδόθηκε το 1985 αλλά μέχρι τώρα δεν είχε εκδοθεί στα Ελληνικά.
Το βιβλίο, που συνιστά το κορυφαίο θεωρητικό έργο των δύο συγγραφέων, ξεκινά στο πρώτο κεφάλαιο με μια γενεαλογία της έννοιας της ηγεμονίας ενώ στο δεύτερο κεφάλαιο εστιάζει στο γκραμσιανό ορόσημο και την ανάδυση μιας νέας πολιτικής λογικής γύρω από την έννοια της ηγεμονίας. Στο τρίτο κεφάλαιο οι συγγραφείς αναπτύσσουν τη θεωρία της ηγεμονίας και τη θεωρία του λόγου που ενέπνευσε μια σειρά μελετητών γνωστή έκτοτε ως «Σχολή του Έσσεξ», από το πανεπιστήμιο στο οποίο δίδασκε ο Ερνέστο Λακλάου. Οι συγγραφείς εισάγουν ένα νέο θεωρητικό και εννοιακό λεξιλόγιο που περιλαμβάνουν όρους όπως συνάρθρωση, κομβικό σημείο, λογική της ισοδυναμίας και λογική της διαφοράς. Ο λόγος αναδεικνύεται σε μια κοινωνική πρακτική που διαμορφώνει επιτελεστικά την πραγματικότητα. Στο τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου περιγράφεται το σχέδιο της ριζοσπαστικής δημοκρατίας, άρρηκτα συνδεδεμένο με την έννοια της ηγεμονίας και τον ηγεμονικό αγώνα όπως προσεγγίζονται από τους δυο θεωρητικούς.
Οι ιδέες του βιβλίου συνεχίζουν να τροφοδοτούν τις θεωρητικές και πολιτικές συζητήσεις διεθνώς και επηρεάζουν τα πεδία της ανάλυσης λόγου, της δημοκρατικής θεωρίας, της θεωρίας των κοινωνικών κινημάτων και ευρύτερα τις πολιτισμικές σπουδές. Αναμφισβήτητα πρόκειται για ένα από τα σημαντικότερα έργα σύγχρονης πολιτικής θεωρίας και θεωρείται ως το ιδρυτικό κείμενο του μετα-μαρξισμού.
«Ένα από τα κεντρικά αξιώματα της Ηγεμονίας και Σοσιαλιστικής Στρατηγικής είναι η ανάγκη να δημιουργηθεί μια αλυσίδα ισοδυναμίας μεταξύ διαφόρων δημοκρατικών αγώνων ενάντια στις διαφορετικές μορφές υποταγής. Υποστηρίξαμε ότι οι αγώνες ενάντια στον σεξισμό, τον ρατσισμό, τις διακρίσεις φύλου, και οι αγώνες για την υπεράσπιση του περιβάλλοντος πρέπει να συναρθρωθούν με τους αγώνες των εργατών σε ένα νέο αριστερό ηγεμονικό σχέδιο. Για να το θέσουμε με μια ορολογία που έχει γίνει πρόσφατα της μόδας, επιμείναμε ότι η αριστερά πρέπει να ενδιαφερθεί για τα θέματα τόσο της «αναδιανομής» όσο και της “αναγνώρισης”. Αυτό εννοούσαμε με τον όρο “ριζοσπαστική και πλουραλιστική δημοκρατία”, αναφέρει απόσπασμα από τον πρόλογο των συγγραφέων στη δεύτερη έκδοση (2001).