Η εστίαση μέχρι τώρα έχει υποστεί και υπομείνει ότι της έχει ζητηθεί σε τέτοιο βαθμό που πλέον έχει χαθεί το νόημα και η ουσία της φυσικής μας ύπαρξης. Σίγουρα αυτό που μας ζητείτε να παρέχουμε, πλέον δεν είναι υπηρεσία αλλά κάτι άλλο. Είμαστε υπέρ της δημόσιας υγείας, ήμασταν, είμαστε και θα είμαστε πρόθυμοι να συμβάλουμε στην αντιμετώπιση του ιού για την διασφάλιση του κοινού καλού.

Δυστυχώς όμως πόσο μπορεί να παραμείνει κάποιος υγιής όταν πέρα από την πανδημία συνεχίζει να βρίσκεται σε μια παρατεταμένη περίοδο οικονομικής δυσχέρειας, αντιμέτωπος με τον κοινωνικό διαχωρισμό και ουσιαστικά σε μια κρίση αξιών και χρεοκοπίας;
Η ιστορία επαναλαμβάνεται πάλι όμως με τους ίδιους πρωταγωνιστές και σίγουρα δεν είναι φάρσα. Οι «νέες τάσεις» υπολειτουργίας του κλάδου, οι «νέες μεταλλάξεις» του όρου lockdown, απαιτούν υποστηρικτικό πλαίσιο ώστε να μπορέσουν οι επιχειρήσεις μας να ανταπεξέλθουν και αυτόν τον χειμώνα, όχι όμως με προγράμματα που ευνοούν ένα μικρό μέρος της εστίασης (λόγω της πολυπλοκότητας και των προϋποθέσεων που αποκλείουν την πλειοψηφία) αλλά με μεσοπρόθεσμα μέτρα:
• Μείωση ενοικίου
• Επιδότηση ασφαλιστικών εισφορών
• Επιδότηση ενεργειακών χρεώσεων
• Εξολοκλήρου διαγραφή επιστρεπτέων προκαταβολών

Ελπίζουμε να μην γίνουνε θεατές στο ίδιο σκηνικό και να υπάρχει στόχος στήριξης και όχι απαξίωσης.