Γράφει ο Σταμάτης Λύκος*
Ο στόχος και το πνεύμα των νομοθετούντων, κυρίως όμως η πρόκληση για τον θεσμό της αυτοδιοίκησης α΄ βαθμού, όπως τον γνωρίζουμε την τελευταία εικοσαετία τουλάχιστον, ήταν να κερδίσει το στοίχημα ,να αποκτήσει το πλεονέκτημα σε σχέση με την κεντρική διοίκηση, στον τρόπο λειτουργίας, αντιμετώπισης και επίλυσης των προβλημάτων της καθημερινότητας σε τοπικό επίπεδο, ισότιμα για όλους ανεξαιρέτως.
Ο τρόπος επίτευξης φάνταζε απλός , έτσι έδειχνε τουλάχιστον , αρκούσε μάλλον αρχικά χρόνος προσαρμογής και κατανόησης των νέων αυτοδιοικητικών δεδομένων , αλλά και τρόπου λειτουργίας των υπηρεσιακών δομών όπως θα προέκυπταν από τις συνενώσεις ,οι οποίες σιγά-σιγά και λόγω εντοπιότητας θα αποκτούσαν μάτια και αυτιά έτοιμα να αφουγκρασθούν τα τοπικά προβλήματα στην καθημερινότητα των δημοτών και χωρίς πληθυσμιακά κριτήρια να συμβάλλουν στην καλύτερη και κυρίως αμεσότερη δυνατή λύση .
Χρόνος πέρασε αρκετός, μα οι διαπιστώσεις σήμερα από τα πεπραγμένα ευρύτερα, μάλλον είναι απογοητευτικές, αυτό άλλωστε δείχνει η εγκατάλειψη, η εσωτερική μετανάστευση των νέων ανθρώπων και η δημογραφική συρρίκνωση που κάνει πλέον εμφανή την παρουσία της κυρίως στις επαρχιακές πόλεις, τα μικρά χωριά και τους οικισμούς.
Αντί σήμερα η στόχευση όλων μας να επικεντρώνεται σε μεταρρυθμίσεις που θα συμβάλλουν σε μια , όσο το δυνατόν αναλογικότερη παρουσία σε κάθε γωνιά αυτού του τόπου νέων ανθρώπων, νέων οικογενειών με την δημιουργία θέσεων εργασίας, διευκολύνσεων και κινήτρων σε τομείς, όπως ο αγροτικός και ο κτηνοτροφικός, της ίδρυσης ή αναβάθμισης των υποδομών σε παιδεία, υγεία, οδοποιία, πολιτισμό, αθλητισμό,άλλες υπηρεσίες, εμείς μάλλον πράττουμε διαφορετικά.
Κλείνουν, συγχωνεύονται ή έχουν προβλήματα συντήρησης , αναβάθμισης κλπ σχολικές μονάδες , έχουμε ελλείψεις δασκάλων καθηγητών και προβλήματα πολλές φορές στέγασης τους, προβλήματα μετακίνησης των μαθητών, έχουμε θέματα όσον αφορά στην αμεσότητα παροχής ιατρικής φροντίδας ασθενούντων και υπέργηρων, έχουμε απαξιώσει και εγκαταλείψει χώρους αθλοπαιδιών, πολιτισμού ή απέχουμε μακράν των δομών αυτών, φροντίζουμε ευλόγως ίσως , αντίθετα όμως στο ισότιμο όλων, κατά προτεραιότητα τις ανάγκες των πληθυσμιακά υπέρτερων περιοχών .
Αν δεν υπάρξουν αλλαγές, δομικές αλλά και νοοτροπίας, η θέληση πιστεύω δεν λείπει από κανένα, η ρότα πολλών δημοτών αρχικά των μικρών χωριών θα αλλάξει , θα ανοίξει ο δρόμος για την περαιτέρω εγκατάλειψη και μάλλον ο αυτοδιοικητικός προορισμός θα δείχνει να χωλαίνει ολοένα και περισσότερο.
*Δημότης χωριού μικρού
