Γράφει η Γιώτα Σιπέτα*
Γιατί αυτόν κι όχι τον άλλον;
Τι είναι αυτό που κάνει έναν άνθρωπο να ξεχωρίζει στα μάτια μας; Γιατί δε μπαίνουμε καν στη διαδικασία να τον συγκρίνουμε; Κι αν το κάνουμε βγαίνει αδιαφιλονίκητος νικητής;
Κάποιοι άνθρωποι απλά « κουμπώνουν» με τα μέσα μας. Αγγίζουν την ψυχή μας και κατοικούν σε αυτή τόσο βαθιά που κανείς δεν τους αγγίζει.
Δεν είναι απαραίτητα οι πιο όμορφοι, οι π0ιο καλοί , οι πιο έξυπνοι. Και πολλές φορές στα μάτια των πολλών είναι ασήμαντοι(αν μπορούμε να το πούμε αυτό για έναν άνθρωπο).
Για εμάς όμως είναι ο έρωτας μας. Ο ένας και μοναδικός. Αυτός που αγκαλιάζει τα λάθη μας , καθησυχάζει τους φόβους μας , ξυπνάει τα όνειρα μας. Είναι αυτός ο άνθρωπος που μόνο με ένα βλέμμα κι ένα χαμόγελο κλείνει πληγές και κοιμίζει τους εφιάλτες μας. Είναι αυτός ο άνθρωπος που μόνο με την ύπαρξη του δικαιώνει τη δική μας. Ικανοποιεί τις βαθύτερες ανάγκες και επιθυμίες μας. Είναι αυτός που βλέπει αυτά που δε βλέπει κανένας άλλος. Πολλές φορές ούτε κι εμείς οι ίδιοι.
Θα συναναστραφείς πολλούς ανθρώπους στη ζωή σου. Θα βγεις, θα κάνεις έρωτα, θα περάσεις ωραίες στιγμές. Έτσι είναι το παιχνίδι της ζωής. Δε θα τους ερωτευτείς όμως όλους. Η λεξούλα «έρωτας» είναι ιερή αν και πολυφορεμένη.
Γι’ αυτό το να ξεπεράσεις έναν έρωτα μπορεί πολλές φορές να είναι οδυνηρό και δύσκολο. Και αυτό γιατί το κράμα χαρακτηριστικών ενός ανθρώπου είναι μοναδικό. Το «ουδείς αναντικατάστατος» δεν ισχύει. Γιατί στη πραγματικότητα κάθε άνθρωπος είναι τόσο ιδιαίτερος που δεν μπορεί να αντικατασταθεί. Μόνο να υποκατασταθεί. Και γι’ αυτό φεύγοντας ένας άνθρωπος από τη ζωή μας αφήνει πάντα ένα κενό που κάποια στιγμή απλά δε το βλέπουμε ή δε μας καθορίζει.
Πεθαίνοντας ένας έρωτας ωστόσο δε σημαίνει ότι θα μείνουμε για πάντα μόνοι. Απλά θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να δεχτούμε ότι οι σχέσεις και οι δεσμοί που θα δημιουργήσουμε δεν θα χουν καμία σχέση με ότι ζήσαμε ως εκείνοι τη στιγμή. Είναι άδικο για εμάς και για το άλλο άτομο να κουβαλάμε στη ψυχή μας βαριά φορτία από το παρελθόν .
Αφέσου στον πραγματικό έρωτα. Άδραξε την κάθε ευκαιρία. Γιατί μπορεί αύριο να μην έχεις άλλες ευκαιρίες.
Όταν κάτι πηγάζει από μέσα μας δεν είναι λάθος. Αξίζει να το παλέψεις, να το ζήσεις. Ακόμα κι αν η ζωή κάποια στιγμή γράψει «Game over».
*H Γιώτα Σιπέτα είναι από τον Πύργο Ηλείας. Το μεράκι της είναι η συγγραφή. Όταν τη ρωτάνε ποια είναι δηλώνει “είμαι αυτά που γράφω”. Αφιερώστε λίγο χρόνο, φορέστε την καλή σας διάθεση και ετοιμαστείτε να ταξιδέψετε στον κόσμο της…
