Γράφει ο Δικαιόπολις

Ένα από τα κύρια θέματα της ατζέντας στις αρχές του 2019 ήταν το πλαίσιο παράτασης της προστασίας πρώτης κατοικίας. Όμως στο τέλος της ίδιας χρονιάς, η Νέα Δημοκρατία διαλύει το καθεστώς και υπό την κάλυψη των μίντια ούτε οι άμεσα εξαρτώμενοι πολίτες δεν έχουν αντιληφθεί το παραμικρό.

Με ανακοίνωσή του, το Eurogroup εξέφρασε την ικανοποίησή του για τη δέσμευση της ελληνικής πλευράς να διακόψει κάθε πλαίσιο προστασίας μετά τον Απρίλιο. Την ίδια ικανοποίηση θα ήθελαν να εκφράσουν και οι τράπεζες αλλά για προφανείς και ευνόητους λόγους δεν θα το κάνουν.

Το νομοθετικό πλαίσιο για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά που ξεκίνησε ως «Νόμος Κατσέλη» ισχύει από το 2010 και σε εποχές σκληρών μνημονίων και δραματικής απώλειας των εισοδημάτων κατάφερε να προστατέψει χιλιάδες οικογένειες από τον πλειστηριασμό της πρώτης κατοικίας τους. Την περίοδο διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, η προστασία της πρώτης κατοικίας αναδείχθηκε από τα μίντια και την αντιπολίτευση ως μείζον ζήτημα με σφοδρή κριτική και ισχυρισμούς περί κινδύνου κατάργησης του πλαισίου.

Κι ενώ η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ διαμόρφωσε το νέο πλαίσιο προστασίας, τελικά όταν η ΝΔ ανέλαβε τη διακυβέρνηση, η πρώτη κατοικία εξαφανίστηκε από την πολιτική ατζέντα, για κάποια ΜΜΕ το πλαίσιο έγινε «καταχρηστικό» και πλέον σε καθεστώς απόλυτης αποσιώπησης η κυβέρνηση προωθεί την κατάργηση κάθε προστασίας. Ουδεμία προστασία μετά τις 30 Απριλίου, δήλωσε χωρίς αιδώ ο πολύς Άδωνις Γεωργιάδης, και μας το ξεκαθάρισε από τώρα για να μην χαλάσουμε καρδιές.

Είπε ο Άδωνις ότι η προστασία της πρώτης κατοικίας είναι επιζήμια για την οικονομία. Και ξεσηκώθηκαν όλοι να τον φάνε. Ο ΣΥΡΙΖΑ μίλησε για κυνισμό, άλλοι για μισανθρωπία, βαρβαρότητα, εξόντωση των φτωχών δανειοληπτών, ξεσπίτωμα των θυμάτων της κρίσης

Όμως  αυτή τη φορά ο  υπουργός ήταν απόλυτα ειλικρινής. Στην εποχή της νέας κανονικότητας, φυσικά και είναι επιζήμια για την οικονομία (τους) η προστασία της πρώτης κατοικίας. Όπως και η προστασία της εργασίας. Η προστασία των αδυνάτων. Η προστασία της Υγείας, της Παιδείας, του περιβάλλοντος. Κάθε προστασία, εν γένει. Εκτός από την προστασία των μεγάλων αφεντικών, των τραπεζών, των κερδών τους, των προνομίων τους. Διότι, όταν αυτοί μιλούν για οικονομία, μιλούν για κάτι διαφορετικό από κείνο για το οποίο μιλάμε -ή πρέπει να μιλάμε- εμείς. Γι’ αυτούς, όλα πάνε μια χαρά με τον αυτόματο πιλότο, όταν οι τράπεζες, τα funds, έχουν υπερκέρδη. Αλλιώς, πάμε χάλια.

Έτσι και η κρίσιμη για τη ζωή εκατομμυρίων πολιτών και την κοινωνική συνοχή, ρύθμιση που άντεξε σε δύσκολα μνημονιακά χρόνια, κατεδαφίζεται από τη ΝΔ  πάντα στο πλαίσιο της « νέας κανονικότητας».

Το ταπεινό όνειρο του Νεοέλληνα να έχει «ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι του», αποτέλεσμα της μαζικής μετανάστευσης του πληθυσμού τα μεταπολεμικά χρόνια από την ύπαιθρο στις πόλεις, έχει μετατραπεί σε εφιάλτη για χιλιάδες νοικοκυριά που έχουν βρεθεί σε αδυναμία να ξεπληρώσουν τα στεγαστικά τους δάνεια. Δυστυχώς σήμερα, το «κεραμίδι» που πράγματι αποκτήθηκε τις προηγούμενες δεκαετίες χάρη σε έναν πακτωλό δανεισμού, κινδυνεύει να πέσει σαν κεραμίδα στο κεφάλι  των αδύναμων νοικοκυριών.

Όπως πολύ σωστά επισημαίνει η πρώην υπουργός Λούκα Κατσέλη, εμπνεύστρια της νομοθεσίας που φέρει το όνομά της και προστάτευσε χιλιάδες νοικοκυριά από την έξωση, είναι αδύνατο να υπάρξει πραγματική προστασία της πρώτης κατοικίας χωρίς τη δυνατότητα του πολίτη που βρίσκεται σε αδυναμία να πληρώσει το δάνειό του να προσφεύγει στα δικαστήρια. Χωρίς τη δικαστική προστασία είναι στο έλεος της τράπεζας, της εταιρείας διαχείρισης ή της κρατικής «φιλανθρωπίας».