Στην κατεύθυνση μεγέθυνσης της κοινοχρησίας και της αποφυγής νέων αυθαιρεσιών κινούνται οι διατάξεις του υπό συζήτηση Νομοσχεδίου του Υπ. Οικονομικών για την προστασία του αιγιαλού, της παραλίας και της κοινοχρησίας τους.

Σύμφωνα με αυτές:

-Για πρώτη φορά προσδιορίζεται ότι το ελάχιστο πλάτος της παραλίας δεν μπορεί να είναι μικρότερο από 30 μέτρα, εκτός από τις περιπτώσεις που τα γεωμορφολογικά χαρακτηριστικά, το καθιστούν αναγκαίο.

-Για πρώτη φορά απαγορεύεται ρητά η κατασκευή κτισμάτων και η γενικά η τοποθέτηση κατασκευών στον αιγιαλό, την παραλία, το υδάτινο στοιχείο κλπ.

-Κάθε δήμος είναι υποχρεωμένος να διασφαλίζει πρόσβαση σε άτομα με αναπηρία, τουλάχιστον σε μια παραλία, στα διοικητικά του όρια (μέχρι σήμερα δεν υπήρχε παρόμοια πρόβλεψη στο νόμο του αιγιαλού).

-Για πρώτη φορά προβλέπεται υποχρεωτική ύπαρξη ελεύθερης διόδου από τον δημόσιο δρόμο προς τον αιγιαλό, όταν παρεμβάλλεται ιδιωτικό ακίνητο.

-Μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου, ο παλαιός αιγιαλός παύει να ανήκει στην ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου και ανήκει στη δημόσια κτήση. Είναι ανεπίδεκτος κτήσης ιδιωτικών δικαιωμάτων και καταγράφεται πλέον ως κοινόχρηστος χώρος που ανήκει στο Δημόσιο.

-Υπάρχει ενιαία οικοσυστημική διαχείριση αιγιαλού, παραλίας και παλαιού αιγιαλού.

-Το πλαίσιο παραχώρησης απλής χρήσης παλαιού αιγιαλού, τροποποιείται υπέρ της κοινοχρησίας και η πιο συνηθισμένη χρήση γίνεται πλέον η απλή χρήση (ομπρέλες, ξαπλώστρες ρυμουλκούμενες καντίνες κλπ).

-Η κυβέρνηση έχει στόχο να επεκτείνει ιδίως την απλή χρήση με ηλεκτρονικές δημοπρασίες. Στόχος είναι επίσης οι ηλεκτρονικές δημοπρασίες να γίνονται και για τις παραχωρήσεις από τους δήμους.

-Το αντάλλαγμα καθορίζεται πλέον με αντικειμενικό και άρα αμερόληπτο τρόπο.

-Εξαιρούνται ρητά από την αδειοδότηση χρήσης αιγιαλού κατοικίες και καταστήματα κάθε είδους και ξενοδοχειακές μονάδες. Αυτό σημαίνει πως αν είναι παράνομες κατασκευές, αυτές θα κατεδαφιστούν. Οι μόνες ξενοδοχειακές μονάδες που μπορούν να έχουν την παραχώρηση χρήσης στον αιγιαλό, είναι αυτές που κατασκευάστηκαν από το Δημόσιο ή τον ΕΟΤ ή για λογαριασμό τους, όπως συμβαίνει με τα ιστορικά «Ξενία».