Του Θεόδωρου Κόλλια
Συγγραφέα & διαχειριστή του https://yannitsochori.blogspot.com
Τις τελευταίες βδομάδες είμαστε μάρτυρες πολλαπλών ζυμώσεων στον αντιπολιτευτικό χώρο [κόμματα και κινήματα] προς αναζήτηση και συγκρότηση μιας προοδευτικής συμμαχίας, ενός λαϊκού μετώπου.
Είναι πλέον εμφανέστατο ότι πρέπει να απαλλαγούμε από τον Μητσοτάκη και κάθε νεοφιλελεύθερη επιλογή. Και όλοι παραδέχονται ότι κάτι τέτοιο είναι αδύνατο με την αντιπολίτευση κατακερματισμένη και σπαρασσόμενη.
Είναι λοιπόν ανάγκη να κάτσουν κάτω και να τα βρουν πάση θυσία. Η κοινωνία απαιτεί ενότητα με σήμα προόδου, ένα ανάλογο ΕΑΜ!
Σύμφωνα λοιπόν με τα μέχρι τούδε διαδραματιζόμενα, τουλάχιστον δημοσίως υπάρχει εύφορο έδαφος και αυτό καλλιεργείται συνεχώς, μεταξύ Σύριζα και Νέας Αριστεράς. Βεβαίως υπάρχει έλλειμα εμπιστοσύνης και οι βασικές προϋποθέσεις για να αλλάξει αυτό το κλίμα, είναι:
α] να σταματήσουν εκατέρωθεν να εκτοξεύονται βέλη, από απλή αμφισβήτηση έως βδελυρή τοξικότητα.
β] τα στελέχη κάθε κόμματος να μην εκφράζουν τις απόψεις τους δημόσια, παρά στα όργανά τους. Βεβαίως είναι θεμιτό καθείς και τη γνώμη του, αλλά στην προκειμένη περίπτωση πρέπει να ισχύσει δημοκρατικός συγκεντρωτισμός, «ελευθερία συζήτησης, ενότητα δράσης».
γ] να συγκληθούν τα ανώτερα όργανα των κομμάτων [Κεντρική Επιτροπή] να αποφασίσουν και να καθορίσουν τα συγκεκριμένα βήματα (προγραμματικές προτάσεις) με σκοπό την ενότητα, τη συμμαχία.
Σύμφωνα με τα διαμηνυθέντα από την επιδιωκόμενη σύμπραξη αποκλείεται η «Ελληνική Πλεύση» ως αυστηρά προσωποπαγές κόμμα
Το δε ΠΑΣΟΚ ακόμη εμμένει στην αυτόνομη εκλογική του κάθοδο, πιστεύοντας στην κοινωνική συμμαχία, αλλά μέσα από το ΠΑΣΟΚ.
Όπως δε διαφαίνεται τα πράγματα θα ξεκαθαρίσουν στις επόμενες βδομάδες.
