Αν έχεις να οργώσεις, να σπείρεις, να θερίσεις, να τρυγήσεις, να μετακινήσεις το κοπάδι σου, να ταξιδέψεις σε θάλασσα ή σε βουνό, λογικό είναι να αγωνιάς για τον καιρό. Για τα μποφόρ, για την πιθανότητα ξαφνικής καταιγίδας, που θα καταστρέψει τον μόχθο σου ή θα χαλάσει το όνειρό σου, βάζοντάς σε σε περιπέτειες

Αν είσαι πιστός, ίσως προσφύγεις στη μεσιτεία των ιερωμένων. Να διαβάσουν κάποια από τις περιστατικές ευχές, που καλύπτουν σχεδόν όλες τις μορφές ιδιωτικού ή κοινωνικού βίου, παραδοσιακού και μοντέρνου –επί ανομβρίας, επί δυσκρασίας αέρων και κλύδωνος θαλάσσης–, και να αποθέσεις εκεί τις ελπίδες σου. Αν όμως δεν εμπιστεύεσαι ιδιαίτερα τους ουρανούς και τους επίγειους υπουργούς τους, μπαίνεις κάθε πέντε ή δέκα λεπτά στο Ιντερνετ, να μάθεις τα πιο τελευταία από τα τελευταία νέα για τον καιρό, ώστε να κρίνεις και ν’ αποφασίσεις. Κι αυτό λογικό. Σχετικώς.

Αν όμως το σοβαρότερο πρόβλημά σου είναι πού θα πιεις καφεδάκι, στο κέντρο ή σε προάστιο, πού θα σουλατσάρεις το Σαββατοκύριακο,  τι γήπεδο θα προτιμήσεις για να δεις κάνα παιχνίδι, ανοιχτό, του ποδοσφαίρου, ή κλειστό, του μπάσκετ, μάλλον δεν υπάρχει λόγος να είσαι μονίμως διαδικτυωμένος, μήπως και χάσεις την τελευταία «έκτακτη ανακοίνωση» της ΕΜΥ. Σύμφωνοι, χρειαζόμαστε τις πληροφορίες των ειδικών, αφού οι περισσότεροι ξεχάσαμε ή ξεμάθαμε να διαβάζουμε τον καιρό και τα σημάδια του, ή έστω να κοιτάμε τον ουρανό, για χάζι· την πανσέληνο ή το ουράνιο τόξο τα θαυμάζουμε αναδρομικά στην οθόνη του υπολογιστή,  όχι ψηλά, στον τόπο τους και στον χρόνο τους. Αλλά τόσο κολλημένοι πια, μ’ ένα κόλλημα που μετατρέπει τη διά της τεχνολογίας απελευθέρωση σε σκλαβιά στην τεχνολογία;

Υπερβάλλω; Πιθανόν. Η εξάρτηση πάντως από τα μετεωρολογικά νέα είναι απλώς μία από τις μορφές της εξάρτησής μας από το κινητό και γενικότερα από τα σύνεργα του γενναίου νέου κόσμου. Κάπως έτσι, κάναμε ήρωες της καθημερινότητάς μας τους μετεωρολόγους, που βλέπουν τη φήμη τους να μεταφράζεται σε κομματικά προσκλητήρια ένταξής τους σε ψηφοδέλτια. Κάπως έτσι, μένουμε έκθετοι στον κίνδυνο της καιροτρομοκρατίας, μιας και αρκετοί ειδικοί ανταγωνίζονται με αχρείαστη ή αμετροεπή σπουδή ποιος θα προφητέψει τα δεινότερα φαινόμενα. Κάπως έτσι, φτάσαμε να ζούμε σαν τυφώνα τη συνήθη νεροποντή. Και σαν «σιβηρικό χειμώνα» το μείον πέντε.