Έφυγε από τη ζωή, σε ηλικία 88 ετών, ο θρυλικός Γάλλος ηθοποιός Ζαν Πολ Μπελμοντό, ο «άσχημος γόης» του γαλλικού και ευρύτερου ευρωπαϊκού κινηματογράφου.
Κλασικές ταινίες στις οποίες πρωταγωνίστησε είναι οι «Με κομμένη την ανάσα» (1960) και «Ο τρελός Πιέρο» (1965), αμφότερες του Ζαν-Λυκ Γκοντάρ.
Ο Μπελμοντό γεννήθηκε στις 9 Απριλίου του 1933, στο Νεϊγί – συρ – Σεν, βορειοδυτικά του Παρισιού, μέσα σε καλλιτεχνική οικογένεια. Ο πατέρας του ήταν γλύπτης με ιταλικές ρίζες και η μητέρα του ζωγράφος.
Στράφηκε στην υποκριτική και έγινε δεκτός στην Εθνική Σχολή Δραματικής Τέχνης του Παρισιού. Αποφοιτώντας, το 1956, βρήκε αμέσως δουλειά στο σινεμά.
Με ένα τσιγάρο μόνιμα στο στόμα του, ο Ζαν Πολ Μπελμοντό ξεκίνησε την καριέρα του το 1957, παίζοντας μικρούς ρόλους σε γαλλικές ταινίες της εποχής, και βρέθηκε στην αντίπερα όχθη από τον γοητευτικό Αλέν Ντελόν, με τους κριτικούς να τον χαρακτηρίζουν «γοητευτικά άσχημο».
Ο πρώτος του πρωταγωνιστικός ρόλος ήρθε το 1958 με το «Les copains du Dimanche» και μετά από διάφορες συνεργασίες, όπως με τον σκηνοθέτη Μαρκ Αλεγκρέ στο «Έγκλημα στην Place Pigalle» και το «Τελευταίο Ραντεβού», τον Μαρσέλ Καρνέ στους «Ζαβολιάρηδες», αλλά και τον ρόλο του ως Ντ’ Αρτανιάν στην τηλεοπτική ταινία «Οι 3 σωματοφύλακες», ήρθε ο ρόλος που θα έκανε το όνομά του γνωστό.
Συγκεκριμένα, το ταλέντο και η χαλαρή κινηματογραφική παρουσία του έτυχαν της προσοχής του Ζαν-Λυκ Γκοντάρ, σε μια ευτυχή συγκυρία που θα απέδιδε σύντομα αριστουργήματα. Ο Γκοντάρ, που μέχρι τότε είχε σκηνοθετήσει τρεις μικρού μήκους ταινίες, σκηνοθέτησε το 1960 το πασίγνωστο «Με κομμένη την ανάσα», όπου ο Μπελμοντό πρωταγωνιστεί ως κακοποιός που προσπαθεί να ξεφύγει από την αστυνομία και βρίσκει καταφύγιο σε μία εφήμερη ερωτική σχέση με μία Αμερικανίδα. Ο ρόλος του ως Μισέλ τον καθιέρωσε ως «κλασικό» στη μεγάλη οθόνη. Η διαχρονική ταινία «Με κομμένη την ανάσα» εκτόξευσε τη φήμη των Γκοντάρ και Μπελμοντό στα ύψη, εγκαινιάζοντας με αριστουργηματικό τρόπο τη νέα σχολή κινηματογραφικής σκέψης που θα έμενε γνωστή ως «Nouvelle Vague» (Νέο κύμα).
Την ίδια χρονιά, ο Μπελμοντό έπαιξε στο φιλμ του Βιτόριο ντε Σίκα «Η Ατιμασμένη», που επέκτεινε παγκοσμίως τη φήμη του.
Το 1961, ο Γκοντάρ τον επιστράτευσε και πάλι για το «Η Κυρία θέλει έρωτα» και την ίδια χρονιά έγινε ο «Εφημέριος» του Ζαν Πιερ Μελβίλ, αποσπώντας την πρώτη του υποψηφιότητα για βραβείο BAFTA καλύτερου ξένου ηθοποιού. Την επόμενη χρονιά ξανασυνεργάστηκε με τον Μελβίλ όταν υποδύθηκε τον Σιλιάν, έναν πληροφοριοδότη της αστυνομίας, στην ταινία «Ο Χαφιές» -που κατατάχθηκε από το περιοδικό Empire στις 500 καλύτερες όλων των εποχών. Την ίδια χρονιά βρέθηκε στο πλευρό της Κλαούντια Καρντινάλε στη θρυλική κομεντί «Cartouche» του Φιλίπ Ντε Μπροκά.
Το 1970 συμπρωταγωνίστησε με τον Αλέν Ντελόν στο γκανγκστερικό «Μπορσαλίνο» του Ζακ Ντερέ, ενώ το 1971 βρέθηκε στην Ελλάδα μαζί με τον Ομάρ Σαρίφ για τα γυρίσματα της ταινίας «Οι διαρρήκτες» του Ανρί Βερνέιγ. Ακολούθησαν μεγάλες κινηματογραφικές καθώς και θεατρικές επιτυχίες.
Το 2011, τιμήθηκε στις Κάννες με ειδικό Χρυσό Φοίνικα για τη συνολική προσφορά του στην έβδομη τέχνη. Ο «Μπελ Μπελ», όπως τον αποκαλούσαν οι φίλοι του, χαρακτήρισε τον ειδικό Χρυσό Φοίνικα «δώρο θεού», καθώς, στα 53 χρόνια που δούλεψε στον κινηματογράφο (1956 – 2008), δεν τιμήθηκε ποτέ με κάποιο σημαντικό βραβείο (εκτός από ένα Σεζάρ).
Ο «αέρας» και το αρρενωπό στυλ του αποδείχθηκαν ακαταμάχητα για τις γυναίκες της εποχής του. Στην προσωπική του ζωή, είχε δύο γάμους στο ενεργητικό του, με την Ελοντί Κονσταντάν (1953-1965) -με την οποία χώρισε, όταν αποκαλύφθηκε ο παράνομος δεσμός του με την Ούρσουλα Άντρες, και τη Ναταλί Ταρντιβέλ, την οποία γνώρισε το 1989 ως 24χρονη κοπέλα και έμεινε στο πλευρό της επισήμως από το 2002 έως το 2008. Απέκτησε τέσσερα παιδιά, ενώ η μεγαλύτερή του κόρη έχασε τη ζωή της σε πυρκαγιά, το 1994.
Σύντροφος του Ζαν Πολ Μπελμοντό υπήρξε για οκτώ χρόνια (1972-1980) η ηθοποιός Λάουρα Αντονέλι. Στο Φεστιβάλ των Καννών, το 2011, εμφανίστηκε με τη νέα του σύντροφο, την κατά 45 χρόνια νεότερή του και πρώην Playmate, Μπάρμπαρα Γκαντόλφι από το Βέλγιο.
