Με μερικά πράγματα δεν παίζουνε. Με μερικά πράγματα δεν έχει κανείς το δικαίωμα να παίζει. Με δεδομένο το αίμα των ανθρώπων, τον πόνο τους και με την συνακόλουθη ηθική υποχρέωση που φέρουν διαχρονικά απέναντί τους εκείνοι οι οποίοι λαμβάνουν τις αποφάσεις, κανείς δεν θα έπρεπε να διανοηθεί ότι μπορεί να πράξει ασυλλόγιστα. Προσωπικά δεν θέλω να πιστέψω ότι υπάρχει καν τέτοιο ενδεχόμενο. Αρνούμαι λοιπόν συνειδητά να αποδεχθώ ότι υπάρχει και η σκέψη ακόμα να ακυρωθεί ο διαγωνισμός, παραπέμποντας ουσιαστικά στις καλένδες την κατασκευή του αυτοκινητόδρομου Πάτρας-Πύργου. Διότι αν υπάρχει κάτι τέτοιο και τελικά η κυβέρνηση προχωρήσει στο απονενοημένο (για τους Ηλείους), τότε δεν θα πρόκειται απλώς για παραφροσύνη, δεν θα πρόκειται απλώς για παραβίαση του δημόσιου συμφέροντος, αλλά ξεκάθαρα και κατηγορηματικά, θα πρόκειται για ένα κατάφωρο έγκλημα εναντίον του ηλειακού λαού. Και μάλιστα έγκλημα χωρίς κανένα ελαφρυντικό για τους θύτες, εφόσον είναι εκ προμελέτης. Το θέμα είναι δυστυχώς ότι δεν υπάρχει ουσιαστική καταδίκη, ούτε ο φόβος της δριμείας τιμωρίας. Αν υπήρχε δεν θα συζητούσαμε αυτήν την στιγμή. Θα ήταν από όλους κατανοητό ότι ο τόπος δεν αντέχει άλλη αναβολή. Ότι το αίμα δεν περιμένει. Και ότι το θράσος πληρώνεται. Ε λοιπόν, επειδή δεν έχει κανένα απολύτως νόημα να αναλωνόμαστε με πράγματα τα οποία είναι ήδη σε όλους γνωστά και επειδή το σημείο που έχουμε φτάσει είναι πιο οριακό από κάθε άλλη φορά, οι πολίτες της Ηλείας, θα πρέπει να στείλουν άμεσα ένα μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση, ότι όποιος και όποια συμμετέχει ενεργά, ή συναινέσει σιωπηλά στην πραγμάτωση αυτού του εγκλήματος, θα καταστήσει τον εαυτό του πρόσωπο ανεπιθύμητο στην ηλειακή επικράτεια. Τα ψέματα τελείωσαν. Τις επόμενες ώρες, ας σκεφτούν σοβαρά αν θέλουν να συνεχίσουν να είναι κομμάτι αυτού του τόπου ή όχι, διότι πλέον τα διαπιστευτήριά τους τίθενται υπό κρίση. Η επιλογή είναι δική τους. Εμείς πάλι, δεν έχουμε άλλη επιλογή.