Πάσχα μιας άλλης εποχής στην Ηλεία
Θυμάμαι, τις ημέρες του Πάσχα, μοσχομύριζαν οι γειτονιές στην Ηλεία. «Έρχεται η Λαμπρή, έρχεται η Λαμπρή», φώναζαν οι νοικοκυρές από τις αυλές τους. Ανασκούμπωναν τα μανίκια, φορούσαν το φακιόλι στο κεφάλι, έδεναν την μπροστέλα στη μέση τους κι έπιαναν τη σαρωματιά και τη βούρτσα. Αφού σάρωναν τις αυλές, τα σοκάκια και τους δρόμους, σειρά είχε ο ασβέστης, το χορίδι, όπως έλεγαν. Άστραφταν οι φρεσκοβαμμένες μάντρες, τα πεζούλια και οι αυλές. Θα περνούσε ο Επιτάφιος. Και οι κουζίνες, όλη τη Μεγάλη Εβδομάδα, σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και υψηλής γαστρονομίας. Λαμπροκούλουρα, ψωμιά, σιμιγδαλένιος χαλβάς, τσουρέκια λαχταριστά. Ο βασιλιάς της κουζίνας τα κόκκινα αυγά. Διακοσμημένα με φύλλα από λουλούδια. Τα φιλοτεχνούσαν τη Μεγάλη Πέμπτη. Ακουμπούσαν τα πράσινα φύλλα πάνω από το βρασμένο αυγό και το έντυναν με κομμάτι από λεπτό καλσόν. Ύστερα, το βουτούσαν στην κόκκινη μπογιά και το άφηναν να στεγνώσει. Με ένα βαμβακερό ύφασμα, νωπισμένο με λάδι, τούς έδιναν την απαραίτητη γυαλάδα. Η ομορφιά του δαντελωτού φύλλου αποτυπωνόταν στο κορμί του αυγού. Και ο κήπος είχε την τιμητική του. Φρέσκα κρεμμυδάκια, ολόδροση ρίγανη, κουκιά, μαρουλάκια, μάραθος μοσχομύριζαν στις κουζίνες. Στο βάζο ραχάτευαν πασχαλιές, βιολέτες, σταφυλάκια (γλυσίνες), αγριοτριαντάφυλλα και ολόδροση βάγια ή δαφνόκλαδα.
Τη Μεγάλη Παρασκευή από το πρωί, με τους πένθιμους ήχους της καμπάνας, ξεκινούσε ο στολισμός του Επιταφίου. Τα λουλούδια από τους κήπους, μικρά κορίτσια με το καλάθι, τα μετέφεραν στην εκκλησιά. Κάθε χρόνο και πιο όμορφα στολισμένος, θυμάμαι. Λαμπάδες, για το βράδυ της Ανάστασης, αυτοσχέδια και ευφάνταστα στολισμένες είχαν, επίσης, την τιμητική τους. Με κανελόξυλα, αποξηραμένα λουλούδια και όμορφους σπάγγους. Το Μεγάλο Σάββατο η οικογένεια φρόντιζε να είναι όλα έτοιμα, τα σχετικά με τη μαγειρίτσα και τον οβελία. Αρνί ή κατσίκι, που συνήθως όλα τα νοικοκυριά εξέτρεφαν, είχαν βρει από νωρίς τον δρόμο για τον χασάπη της γειτονιάς. Γυάλιζαν οι σούβλες για να υποδεχτούν το κοκορέτσι και τα αμνοερίφια. Η γαλόπιτα ή γαλατόπιτα ψηνόταν για το πασχαλινό τραπέζι. Το άρωμα της τραγανής της επιφάνειας μαζί με το άρωμα της πορτοκαλιάς από τους ολάνθιστους κήπους, γαργαλάει πάντα τα ρουθούνια μου. Το βράδυ του Μ. Σαββάτου Λαμπρή γιορτή. Όλοι έβαζαν τα καλά τους, ανασήκωναν τις λαμπάδες και έψαλλαν «Χριστός Ανέστη». Ας τσουγκρίσουμε τα αυγά και εφέτος με υγεία.
Καλή Ανάσταση, εκλεκτοί μας συντοπίτες Ηλείοι!
Καλή Ανάσταση στην Ηλεία της καρδιάς μας!
*Τ ο “ΗΛΕΙΑΚΟΝ ΣΥΜΠΟΣΙΟΝ” είναι ένας μικρός πυρήνας φίλων Ηλείων από τον χώρο της λογοτεχνίας, της μουσικής, του αθλητισμού και της επιστήμης για ανταλλαγή ιδεών, προτάσεων και δράσεων για τον κοινό τόπο καταγωγής μας, την Ηλεία. Οι ομοτράπεζοι, με συνοδεία οίνου και παρεΐστικη διάθεση, μέσα από εποικοδομητικές συζητήσεις, ανιχνεύουμε κοινούς στόχους για αξιολόγηση και πιθανή υλοποίηση. Κοινή πεποίθηση όλων μας, πως ο πολιτισμός είναι σπουδαία επένδυση!!!
