Τέτοιες μέρες πριν 200 χρόνια, ο Λόρδος Βύρων εντασσόταν ενεργά στο ιταλικό πολιτικό κίνημα. «Προσχωρώντας στην Societa Romantica είχε γίνει ένας Καρμπονάρος, απόλυτα μυημένος»,  γράφει ο Αντρέ Μωρουά, εκ των κορυφαίων βιογράφων του μεγάλου ποιητή. (1)

«Και επιπλέον, – συνεχίζει ο Μωρουά – επειδή το γόητρό του ως μεγάλου άρχοντα εξυπηρετούσε αυτό το σκοπό και προστατευόταν καλύτερα από έναν Ιταλό από την αστυνομία, είχε αναγνωριστεί από τους Καρμπονάρους ως αρχηγός της ομάδας τους στη Ραβέννα, που αποκαλούνταν  Αμερικάνοι.  Έγραψε σ΄όλους τους φίλους του να του στείλουν σπαθιά και μπαρούτι. Οργάνωσε στο Παλάτσο Γκουιτσιόλι ένα οπλοστάσιο από εκατόν πενήντα ντουφέκια. Όλα τα συρτάρια ήταν γεμάτα εμπρηστικές προκηρύξεις».

Διέμενε στο μέγαρο Γκουιτσιόλι, ζώντας ακόμα ένα μεγάλο έρωτα της σύντομης ζωής του (πέθανε 36 ετών), στο πρόσωπο της Τερέζας Γκουιτσιόλι, της οποίας ο αδελφός Πιέτρο Γκάμπα ΄συνόδευσε τον Μπάιρον στο Μεσολόγγι και έμεινε δίπλα του ως το τέλος.

Η ποιητική φλόγα του Μπάιρον συνέχισε να καίει στην χώρα του Οράτιου, όπου ένα από τα έργα του τιτλοφορήθηκε «Προφητεία του Δάντη», συνέχισε  δε την συγγραφή του ποιήματος «Δον Ζουάν», εμπνευσμένο από τις τότε δημοκρατικές επαναστάσεις στην Λατινική Αμερική και Ευρώπη.  Ο ιταλικός λαός που ποθούσε την απελευθέρωσή του από την Αυστροουγγρική τυραννία, αγάπησε τον Μπάιρον, ιδιαίτερα μετά την ένταξή του στο  επαναστατικό κίνημα των Καρμπονάρων. «Ο κόσμος απήγγειλε το ποίημα  ‘’Προφητεία του Δάντη’’, σαν επαναστατικό ύμνο», αναφέρει ο Μωρουά.  

Αναμενόμενη η αντίδραση του καθεστώτος, του οποίου  οι μυστικές υπηρεσίες έθεσαν υπό παρακολούθηση τον Μπάιρον. «Ο διοικητής της Ρώμης – συνεχίζει ο Μωρουά – σε μύστική αναφορά στην Αυστριακή Αστυνομία περιέγραφε τον κόμη Γκουιτσιόλι ως  ‘’γνώριμο ενός από τους πιο βίαιους διασαλευτές της δημόσιας τάξης και ησυχίας και σενά συνδεδεμένο με τον εν λόγω λόρδο Μπάϋρον».

Στη Ραβένα έφτασε στις 6 Αυγούστου 1820 και ο επίσης μεγάλος ποιητής Πέρσι Σέλλεϋ με την σύζυγό του Μαίρη, ο οποίος αναφέρει ότι ο Μπάιρον του διάβασε μία από τις ανέκδοτες ωδές του «Δον Ζουάν»   «ωδή εκπληκτικής ομορφιάς, όχι μόνο ανώτερη, αλλά απέχει παρασάγγας από ωδές της σύγχρονης ποιητικής δημιουργίας».

Από τα προαναφερθέντα, διαψεύδονται όσοι χαρακτηρίζουν τον Λόρδο Βύρωνα επαναστάτη χωρίς αιτία, ένα κακομαθημένο παιδί της αγγλικής αριστοκρατίας, που κύριες επιδόσεις του, πέραν της ποίησης,  ήταν τα ερωτικά του σκάνδαλα και ο τυχοδιωκτισμός του. Αυτά λέγονται από αδαείς ή ημιμαθείς, που δεν ξέρουν ότι η πρώτη ομιλία του  Μπάιρον στη Βουλή των Λόρδων, 27 Φεβρουαρίου 1812, ήταν λόγος υπέρ αδυνάτων, λόγος-καταπέλτης κατά της θανατικής ποινής που η τότε βρετανική κυβέρνηση ήθελε να νομοθετήσει εναντίον των εξεγερμένων κλωστοϋφαντουργών του Νότιγχαμ, που είχαν μείνει άνεργοι λόγω της εισαγωγής νέων αργαλιών.

(1) Αντρέ Μωρουά, ΛΟΡΔΟΣ ΜΠΑΫΡΟΝ, εκδόσεις Ωκεανίδα, σελ. 370

Ο Πάνος Τριγάζης είναι δημοτικός σύμβουλος Βύρωνα και πρόεδρος του Συνδέσμου Μπάιρον για τον Φιλελληνισμό και τον Πολιτισμό.