Ήταν πετυχημένο το σποτ του ΣΥΡΙΖΑ; Εξαρτάται τι ορίζουμε ως επιτυχία. Αν εστιάσουμε στην αισθητική, στον τρόπο δηλαδή με τον οποίο παρουσιάστηκε το θέμα, δεν μπορούμε να πούμε πως ήταν ιδιαίτερα επιτυχημένο. Αν εστιάσουμε στην ουσία, μπορούμε με σχετική βεβαιότητα να πούμε ότι ήταν επιτυχημένο, καθώς τα ερωτήματα τα οποία τίθενται είναι σοβαρά και η προβληματική την οποία αναπτύσσει οφείλει να απασχολήσει το κοινωνικό σύνολο. Κι αν ακόμη, θέσουμε ως κριτήριο την απήχησή του στις τέσσερις μέρες που έχει δει το φως της δημοσιότητας, τότε η επιτυχία του δεν ήταν απλώς μεγάλη αλλά συντριπτική, παρά τις αντιδράσεις.

Με μία απροσδόκητα ταχεία ανακοίνωση, η ΕΣΗΕΑ κάνει λόγο για «απαράδεκτο διασυρμό συλλήβδην του δημοσιογραφικού κόσμου».Είναι όμως πράγματι το σποτ προσβλητικό για τους δημοσιογράφους; Η αφεντιά μου πάντως δεν ένιωσε προσβεβλημένη. Ίσως επειδή οι δημοσιογράφοι αυτής της εφημερίδας «δεν τα έπιασαν» ποτέ. Ίσως επειδή και η ίδια η εφημερίδα δεν είχε ποτέ υπόγειες συνδιαλλαγές με την εκάστοτε εξουσία, όπως τόσα και τόσα μέσα ιδιαίτερα σε Αθήνα και διαδίκτυο. Υπάρχει καμία αντίρρηση σε αυτό; Διαφωνεί κανείς πως σε τούτη τη χώρα υφίσταται τεράστιο ζήτημα με τον τρόπο που η πολιτική εξουσία διαχειρίζεται την χρηματοδοτική ενίσχυση των Μ.Μ.Ε; Υπάρχει καμία αντίρρηση ότι είκοσι εκατομμύρια ευρώ της κρατικής διαφήμισης για την πανδημία, διατέθηκαν ακόμη και σε ιστοσελίδες, οι οποίες ήταν ουσιαστικά ανενεργές, καθώς δεν είχαν ανεβάσει ούτε ένα δημοσίευμα εδώ και τρία χρόνια; Φαντάζομαι πως όχι.

Διαφωνώ με την πολιτική στρατηγική των σποτ. Θεωρώ ότι εκ των πραγμάτων αφήνουν εξαιρετικά μικρό περιθώριο για εμβάθυνση, για κριτική αντιπαράθεση με τα ζητήματα, που άλλωστε συνιστά και την ουσία του πολιτικού γίγνεσθαι. Ωστόσο, δεν μπορεί κανείς να παραβλέψει ότι το βιντεάκι έχει κάνει θραύση και παίζει παντού στο διαδίκτυο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, που σημαίνει ότι εκπλήρωσε τον σκοπό του. Η αντιπολίτευση βρήκε έναν τρόπο να επικοινωνεί απευθείας με το εκλογικό σώμα, παρακάμπτοντας το μάλλον αφιλόξενο μιντιακό τοπίο. Ακριβώς γι’ αυτό, θα εξακολουθήσει μάλλον ίδια τακτική, και όποιος έχει τη μύγα, θα εξακολουθήσει να μυγιάζεται.