Του Τζίμη Οικονομίδη*

Σε μια εποχή που τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα, μια εποχή που τα δεδομένα αλλάζουν από μέρα σε μέρα, μια εποχή που δεν κάθεται να κοιτάξει τη δική σου μελαγχολία, σε μια εποχή σημαδεμένη από την πολύχρονη οικονομική, κοινωνική και ανθρωπιστική κρίση, που τα υπαρκτά μεγάλα προβλήματα διογκώνονται από την παγκόσμια υγειονομική κρίση, πιστεύουν πραγματικά οι φίλοι της Δημοτικής αρχής ότι με την περιφορά των κτηρίων παροχής υπηρεσίας προσφέρουν υπηρεσίες ανάπτυξης της πόλης; Έχουν αντιληφθεί ότι η πόλη πάροχος μόνο υπηρεσιών, είναι πόλη παρασιτική και μετατρέπεται σε πόλη προβληματική, παρακμιακή, βαλτωμένη και μη βιώσιμη;

Η αγορά ενός ακόμη κτηρίου ήδη γερασμένου, που θα απαιτηθούν πολλά περισσότερα για τον εκσυγχρονισμό και τη στατική του επάρκεια, με ένα ποσόν που θα μπορούσε να ολοκληρωθούν δύο ημιτελή κοσμήματα της ιστορίας της πόλης, το Μανωλοπούλειο και τα Υπνωτήρια, είναι προσφορά καλής υπηρεσίας στην πόλη;

Πιστεύουν πραγματικά οι καλοί συμπολίτες της περιοχής των Χαλικιατίκων ότι με τη μεταφορά μιας δημοτικής υπηρεσίας ή την αβέβαιη δημιουργία μιας εστίας μιας ημιθανούς, αβέβαιης ύπαρξης σχολής, θα αναπτυχθεί η περιοχή; Με δύο από τις μεγαλύτερες υπεραγορές της πόλης και την επί δεκαετίες ύπαρξη των γραφείων της ΔΕΥΑΠ στην περιοχή τους, έχουν αναρωτηθεί γιατί παραμένει καθηλωμένη στην απραξία και τη μετριότητα; Μήπως το πρόβλημα δεν είναι της περιοχής τους αλλά της πόλης, που πιθανά η περιοχή το ζει πιο έντονα;

Πιστεύουμε πραγματικά όλοι εμείς οι κάτοικοι της πόλης, που λέμε ότι την αγαπάμε, ότι η πόλη μας θα γίνει ελκυστική με την ανάπτυξη της καφετέριας και της γκαρσονιέρας; Πιστεύουμε πραγματικά ότι μπορεί να γίνει σύγχρονη χωρίς να οικοδομήσει μια ταυτότητα με την ενσωμάτωση καινοτομιών και νέων τεχνολογιών, την αύξηση των δυνατοτήτων απασχόλησης και το σχεδιασμό προσέλκυσης μικρών, μεσαίων και μεγάλων επιχειρήσεων;

Τα μοντέλα του δήμαρχου εργολάβου, του δήμαρχου επαίτη της κεντρικής εξουσίας, είναι ξεπερασμένα και η εμμονή σε αυτά κρατά την πόλη καθηλωμένη στην ανωνυμία, τη μελαγχολία και τη μιζέρια. Απαιτείται όραμα, νέες στρατηγικές, καινοτομίες, για να μπορέσει η πόλη να ανακαλύψει τον ιστορικό της ρόλο.

Τα σχέδια πόλης, οι χρήσεις γης, είναι εργαλεία μετατροπής μιας μονοσήμαντης-μονοκεντρικής πόλης, σε πόλη σύγχρονη, με ισόρροπη ανάπτυξη στις γειτονιές της, πολυκεντρική, βιώσιμη, που θα διασφαλίζει τόσο το ανθρωπογενές όσο και το φυσικό της περιβάλλον. Η προσβασιμότητα, να φτάνεις εύκολα σε αυτήν, αλλά και να κινείσαι εύκολα εντός της, είναι από τα πρωταρχικά στοιχεία.

Οι ανατολικές είσοδοι της πόλης, όπως και η πλήρης διάνοιξη της Ρήγα Φεραίου με τις αναγκαίες παρεμβάσεις, ο φωτισμός της περιοχής, η ασφάλεια και η διαφύλαξη του δημόσιου χώρου θα μπορούσαν να είναι η αρχή για μια διαφορετική οπτική και διαφορετική προσέγγιση του προβλήματος.

Οφείλουμε με άλλα λόγια να αλλάξουμε επίπεδο. Με το σχεδιασμό, την προσεκτική επιλογή των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών και την καλύτερη προβολή τους. Σκοπός η βελτίωση της ζωής των κατοίκων μέσα από την ανταγωνιστικότητα και την προσέλκυση επιχειρήσεων. Γιατί πόλη που πουλάει, κερδίζει και αν κερδίζει η πόλη, κερδίζουν όλοι.

*Ο Τζίμης Οικονομίδης είναι κάτοικος Πύργου και πολιτικός μηχανικός