Οι θεσμικές και μεταρρυθμιστικές αυταπάτες της Δεξιάς
Η ελληνική Δεξιά ουδέποτε διακρίθηκε για τις μεταρρυθμιστικές της επιδόσεις στη Μεταπολίτευση. Πορευόταν διαρκώς με οδηγό τη μεταπολεμική ΕΡΕ και εσχάτως τον θατσερικό-ρηγκανικό νεοφιλελευθερισμό, μένοντας διαρκώς στο περιθώριο των εξελίξεων.
Για να μπορέσει η Νέα Δημοκρατία του Μητσοτάκη να κερδίσει τις εκλογές το 2019, φόρεσε τον μανδύα της δήθεν φιλελεύθερης και μετριοπαθούς μεταρρυθμιστικής δύναμης, υφαρπάζοντας τις ψήφους κεντρώων και δημοκρατικών πολιτών, που καλοπροαίρετα θέλησαν να δώσουν μια ευκαιρία λόγω ορισμένων μνημονιακών δεσμεύσεων της χώρας.
Όπως αποδείχθηκε τέσσερα χρόνια αργότερα, η ελληνική Δεξιά δεν αλλάζει, δεν μεταρρυθμίζεται, παρά μόνο γίνεται ακόμα πιο ακραία και πιο νεοφιλελεύθερη.
Η απερχόμενη κυβέρνηση έταξε μεταρρυθμίσεις στο τοπίο των ΜΜΕ και το μόνο που είδαμε ήταν η περίφημη «λίστα Πέτσα» με το μοίρασμα χρημάτων χωρίς κανένα κριτήριο αξιοκρατίας. Στο τοπίο των καναλιών δεν ρυθμίστηκε τίποτα, παρά μόνο τα χρήματα που θα πάρουν οι ιδιοκτήτες τους.
Η απερχόμενη κυβέρνηση έταξε μεταρρυθμίσεις στην Παιδεία, οι οποίες ήταν κατά βάση η κατάργηση πανεπιστημιακών τμημάτων, η κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου και η Πανεπιστημιακή Αστυνομία, η Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής που φέρνει «πλαγίως» λουκέτο στα πανεπιστήμια και η «αβάντα» στα ιδιωτικά κολέγια με σκανδαλώδεις νομοθετικές ρυθμίσεις εξίσωσης με τα δημόσια ΑΕΙ.
Στη Δημόσια Υγεία, οι δήθεν μεταρρυθμίσεις που είδαμε, ήταν οι μαζικές παραιτήσεις γιατρών από τα περιφερειακά νοσοκομεία και η διάλυση του ΕΣΥ με την κατάργηση της πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης των γιατρών στα νοσοκομεία.
Η Νέα Δημοκρατία «βάφτισε» μεταρρύθμιση την αγορά εξοπλισμών, κατήργησε κάθε έννοια καλής νομοθέτησης με τη «βιομηχανία μεταμεσονύχτιων τροπολογιών και με τον αντισυνταγματικό νόμο Θεοδωρικάκου στην Αυτοδιοίκηση, ενώ ο ίδιος ο Μητσοτάκης απαξίωσε το Κοινοβούλιο αρνούμενος να απαντήσει στις ερωτήσεις του Αλέξη Τσίπρα.
Αποκορύφωμα φυσικά της θεσμικής και μεταρρυθμιστικής υποκρισίας ήταν η υπόθεση των υποκλοπών, όπου η Νέα Δημοκρατία επιτέθηκε στον διεθνή Τύπο, μετά επιτέθηκε στον εγχώριο αντιπολιτευόμενο Τύπο, μετά επιτέθηκε στον ίδιο τον Νίκο Ανδρουλάκη και στο τέλος επιτέθηκε χυδαία και στον πρόεδρο της ΑΔΑΕ, Χρήστο Ράμμο, μεθοδεύοντας παράλληλα τη σύσταση εξεταστικών επιτροπών με αποκλεισμό μαρτύρων και προκαθορισμένα πορίσματα.
Πλέον, οι κεντρώοι και δημοκρατικοί πολίτες ξέρουν πως η Νέα Δημοκρατία όχι μόνο δεν είναι μεταρρυθμιστική δύναμη αλλά εξόχως αναχρονιστική και οπισθοδρομική.
Ο ΣΥΡΙΖΑ διδάχθηκε από τα λάθη του παρελθόντος και πλέον, ως ώριμη πολιτική δύναμη, θα πρωταγωνιστήσει στη συγκρότηση μιας προοδευτικής κυβέρνησης, που θα βάλει την Ελλάδα σε τροχιά θεσμικής θωράκισης της Δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Στις 21 Μαΐου απαντάμε καθαρά και δυναμικά στο δίλημμα «Δημοκρατία ή Μητσοτάκης».
