Μόνον δύο μήνες έχουν γίνει διά ζώσης μαθήματα φέτος στα γυμνάσια και στα λύκεια. Και το διάστημα αυτό αφορά τα σχολεία στα οποία δεν οργανώθηκαν μαθητικές καταλήψεις ούτε έκλεισαν λόγω κάποιου κρούσματος. Το άγχος και η ανασφάλεια που κυριαρχούν στους εφήβους λόγω της πανδημίας, επιβαρύνονται και από την παρατεταμένη αποχή από το σχολικό περιβάλλον, που είναι ο βασικός χώρος κοινωνικοποίησης των παιδιών. Από την άλλη, υπάρχουν και μαθησιακές επιπτώσεις, καθώς είναι δεδομένο ότι η τηλεκπαίδευση δεν μπορεί να αναπληρώσει καθ’ ολοκληρίαν τη διά ζώσης εκπαίδευση και τη σχέση των μαθητών με τον εκπαιδευτικό και τους συμμαθητές τους μέσα στην τάξη. Ηδη, όπως ανέφερε ο πρόεδρος του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής Γιάννης Αντωνίου, έχει αρχίσει η αποτίμηση του εκπαιδευτικού έργου κατά τη διάρκεια της τηλεκπαίδευσης, με στόχο τη λήψη τυχόν μέτρων υπέρ των μαθητών.
Απόγνωση, ανησυχία
Ειδικότερα, όπως ανέφερε η αναπτυξιολόγος – παιδίατρος, αναπληρώτρια καθηγήτρια στην Ιατρική Σχολή Αθηνών Νένα Περβανίδου, «οι επιπτώσεις της απουσίας από το σχολικό περιβάλλον είναι σημαντικές για τους εφήβους, καθώς εκεί κοινωνικοποιούνται. Εύλογα, επηρεάζονται περισσότερο τα πιο ευάλωτα παιδιά, με αναπτυξιακές και μαθησιακές δυσκολίες. Ωστόσο φαίνεται ότι αρκετοί έφηβοι εκφράζουν συναισθήματα απόγνωσης και ανησυχίας για το τι μέλλει γενέσθαι και εάν έτσι θα είναι η ζωή τους για πάντα. Αλλά αυτά είναι παροδικά, με συζήτηση και κατάλληλη στήριξη από την οικογένειά του ο έφηβος μπορεί να τα ξεπεράσει». Από την άλλη πάντως, σύμφωνα με την κ. Περβανίδου, η σχέση με τους συνομηλίκους του είναι πολύ σημαντική για έναν έφηβο και το σχολείο είναι ο ουσιαστικός χώρος κοινωνικοποίησής τους.
Αντίθετα, οι μαθησιακές επιπτώσεις λόγω της μακράς αποχής από τα θρανία είναι εντονότερες στους μαθητές του δημοτικού και δη στην Α΄ Τάξη. «Η επιστροφή στα σχολεία βιώνεται ως ανάγκη πια απ’ όλους μας, καθηγητές, μαθητές ακόμη και διευθυντές που τους τελευταίους μήνες επωμίστηκαν μόνοι τους την παράλληλη με την τηλεκπαίδευση λειτουργία του διοικητικού έργου των σχολικών μονάδων. Τρεις μήνες μακριά από την τάξη οπωσδήποτε υποβάθμισαν τον παιδαγωγικό ρόλο, στέρησαν την κοινωνική αλληλεπίδραση όλων των μελών της εκπαιδευτικής κοινότητας και σε μεγάλο βαθμό αφαίρεσαν από τη διδασκαλία την αμεσότητα που αυτή απαιτεί για να είναι αποτελεσματική και αποδοτική. Η τηλεκπαίδευση, όσο καλά και αν λειτούργησε, θα ήταν ψέμα να μην επισημάνουμε ότι δυσχεραίνει σημαντικά το έργο μας λόγω τεχνικών προβλημάτων κυρίως, αλλά και λόγω της έλλειψης άμεσης επαφής με τους μαθητές.
Η κατάσταση με την πανδημία λειτουργεί αντιφατικά στην ψυχολογία μας, αφενός αισθανόμαστε ικανοποίηση που θα γυρίσουμε στο σχολείο, αφετέρου κυρίως οι εκπαιδευτικοί θα γυρίσουν με την αγωνία ότι μπορεί να υπάρξουν κρούσματα στα σχολεία μας, ότι θα πρέπει να πείσουν τους μαθητές για την εφαρμογή των κανόνων ή ότι θα χρειαστεί πιθανότατα να ξανακλείσουν, γεγονός που μετά και την περυσινή δύσκολη χρονιά θα αποτελέσει ένα ακόμη επεισόδιο συνεχούς αναστάτωσης της εκπαιδευτικής διαδικασίας και επαναπροσδιορισμού της. Ένα χρόνο τώρα αναπόφευκτα βιώνουμε μια συνεχή διαδικασία αποσχολειοποίησης των μαθητών με συνέπειες που θα φανούν στο μέλλον και λογικά αυτό απασχολεί κάθε υπεύθυνο εκπαιδευτικό».
Πηγή: kathimerini.gr
