«Όποιος δεν ακούει, δεν βλέπει και δεν μιλάει, ζει εκατό χρόνια» λέει μια σικελική παροιμία. Σε ελεύθερη μετάφραση είναι ο ορισμός της ομερτά, του νόμου της σιωπής που χρησιμοποιήθηκε από τα μέλη της ιταλικής Μαφίας.

Πράγματι στην Ιταλία ανάμεσα στις δραστηριότητες της ιταλικής Μαφίας ήταν οι εκβιασμοί, η διακίνηση ναρκωτικών, το λαθρεμπόριο, το ξέπλυμα, η τοκογλυφία, η προστασία και σχεδόν όλο το σύνολο της παρανομίας αλλά με μία ειδοποιό διαφορά: τη σχέση της ή καλύτερα τη συμμετοχή της στο Δημόσιο και τη Διοίκηση. Η Μαφία ήταν σώμα μέσα στο σώμα της Διοίκησης. Η διαφθορά στη γειτονική Ιταλία είχε διαβρώσει το μεγαλύτερο μέρος της πολιτικής οικονομικής ζωής και το Δημόσιο είχε γίνει κτήμα των πολιτικών.

Το 1992, σε μια προσπάθεια των ιταλικών αρχών να ξεσκεπάσουν σκάνδαλα πολιτικής διαφθοράς με εμπλεκόμενους επιχειρηματίες, πολιτικούς, τη Μαφία και το Βατικανό, μια ομάδα δικαστικών υπό τον Αντόνιο ντι Πιέτρο άρχισε να ερευνά υποθέσεις σκανδάλων. Κατά τη διάρκεια της επιχείρησης που ονομάστηκε «Καθαρά Χέρια» και στα επόμενα χρόνια περισσότεροι από 4.000 άνθρωποι, τέσσερις πρωθυπουργοί και διακόσιοι βουλευτές ανακρίθηκαν, ειδικότερα για υποθέσεις που αφορούσαν το Μιλάνο, «την πρωτεύουσα της μίζας»

Τον Φεβρουάριο του ’15 ο Αλέξης Τσίπρας στην ομιλία του στη Βουλή για τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης προανήγγειλε ξεκάθαρα τη μάχη ενάντια στη διαφθορά, ενάντια στο σύστημα διαπλοκής πολιτικής και οικονομικής εξουσίας που καταδυνάστευσε τον τόπο και δηλητηρίασε τη δημόσια ζωή.

Εκτοτε οι αγωνιώδεις προσπάθειες να αποτελέσει η κυβέρνησή  μια «αριστερή παρένθεση» ήταν καθημερινές, ευφάνταστες και πολύ καλά εκτελεσμένες από το παλιό πολιτικό κατεστημένο και τα προσφιλή σε αυτό ΜΜΕ. Λάσπη στον ανεμιστήρα, υπονόμευση στο εξωτερικό, fake news και πολλά άλλα με έναν στόχο:. Εκλογές πάση θυσία και με κάθε διάθεση για συμμαχίες και συνασπισμούς, ακόμα με ακραίες φωνές εκτός δημοκρατικού τόξου.

Μήπως εφαρμόζεται και εδώ ο άγραφος νόμος της ομερτά που συνέδεε τις Φαμίλιες στη Σικελία με έναν αόρατο, αλλά ισχυρό δεσμό; Εναν δεσμό που δεν προερχόταν φυσικά από συμπάθεια, αλλά από το κοινό στόχο για την προάσπιση και συγκάλυψη των κοινών τους δραστηριοτήτων εν όψει ιδιαίτερα του κινδύνου να αντιμετωπίσουν τη δικαιοσύνη.

Σκάνδαλα στον χώρο της Υγείας, σκάνδαλα στις εξοπλιστικές δαπάνες, σκάνδαλα στο Φάρμακο, σκάνδαλα φοροδιαφυγής, σκάνδαλα σε συμβάσεις, εξαφανισμένες λίστες διακίνησης μαύρου χρήματος. Οσο περισσότερο προχωρεί η διερεύνηση των υποθέσεων τόσο περισσότερες διασυνδέσεις μεταξύ των εμπλεκομένων, πολιτικές, κοινωνικές ή ακόμα και εξ αίματος, φαίνεται να έρχονται στο φως.

Μήπως λοιπόν η αγωνία και η επιμονή των πρώην μεγάλων κομμάτων που κυβέρνησαν τόσα χρόνια αυτόν τον τόπο για εκλογές δεν οφείλεται απλά και μόνο σε στερητικό σύνδρομο εξουσίας;