Γράφει ο Διονύσης Βόγλης
Η εποχή θυμίζει έντονα την περίοδο της ανόδου του Χίτλερ στην εξουσία. Μέσα από υπαρκτά και ανύπαρκτα κατασκευασμένα προβλήματα και μέσα από το τερατώδες ψέμα και την αποκρουστική προπαγάνδα, αναδύεται ο σύγχρονος ναζισμός που θα είναι σε κτηνωδία «ανώτερος» από τον παλιό. Αυτός εμφανίζεται με την μορφή του αντιναζισμού επειδή ξέρει πόσο μισητός είναι ο ναζισμός στους λαούς.
Το επαναλαμβανόμενο μοτίβο του νέου ναζισμού είναι να βαφτίζει τις χώρες που θέλει να υποτάξει η να εξαφανίσει από τον χάρτη, πριν ακόμα και κατά την διάρκεια του παγκόσμιου πόλεμου που έρχεται, σαν χώρες ναζιστικές.
Δηλ κάνει προβολή της δικής του φυσιογνωμίας στον αντίπαλό του.
Η εποχή αυτή άρχισε με την εισβολή της μιλιταριστικής αποικιοκρατικής Ρωσίας στην Ουκρανία και συνεχίζεται μέχρι σήμερα με το Ισραήλ. Για να συσπειρώσει τους αντιφασιστικούς λαούς και την παγκόσμια αριστερά ο δολοφόνος του Κρεμλίνου στον επιθετικό του πόλεμο, χρησιμοποίησε το ”επιχείρημα” της κάθαρσης της Ουκρανίας από την ”ναζιστική” φυσιογνωμία της με αναφορές στον Μπαντέρα και κυρίως μέσα από το ψέμα των θηριωδιών της στα ανατολικά σύνορα με την Ρωσία.
Η «επιχειρηματολογία» αυτή όπλισε τους απανταχού αντισημίτες στον πόλεμο που κάνουν αυτή την στιγμή στο κράτος του Ισραήλ εκμεταλλευόμενοι την ακροδεξιά πολιτική της κυβέρνησής του στο παλαιστινιακό πρόβλημα.
Ποτέ άλλοτε στην ιστορία δεν έχει γίνει τέτοιο κίνημα που να ζητάει την εξαφάνιση ενός κράτους από τον χάρτη, ούτε καν της ίδιας της Γερμανίας που ευθυνόταν για τα εκατομμύρια θυμάτων του πόλεμου και για το εβραϊκό ολοκαύτωμα.
Το αντισημιτικό κίνημα των «αντισιωνιστών» πέρα από το τερατώδες αυτό χαρακτηριστικό του, έχει πάρει τη μορφή μόδας όπου ο κάθε πικραμένος μικροαστός μπατίρης καθρεφτίζει την ανυπαρξία του.
Μέσα από αυτό το ομιχλώδες κρανίο του έχει φτάσει στην αποκτήνωση του όπως αυτό εκφράζεται με την θεοποίηση του χιτλερικού τάγματος της Χαμάς και αδυνατεί να κατανοήσει τον πολλαπλά ναζιστικό χαρακτήρα της όπως αυτός εκφράστηκε με την σφαγή στα κιμπούτς.
Το συμπλήρωμα σ’ αυτό είναι η δαιμονοποίηση του Ισραήλ σαν του κράτους που πρέπει να εξαφανιστεί ώστε να ”καθαρίσει” ο πλανήτης.
Εδώ ξεχάστηκαν τα κράτη που διέπραξαν κτηνωδίες είτε στο παρελθόν ή/και στην σημερινή εποχή και προβάλει μόνο ένα αίτημα, ένα παγκόσμιο σύνθημα.
Η πολιτική τύφλα των σοσιαλιστών και η ναζιστογενής φυσιογνωμία τους, εκτός του ότι εκθειάζουν την Χαμάς αδυνατούν να συλλάβουν το προφανές.
Ότι οι ναζιστές της Χαμάς προχώρησαν ουσιαστικά στις 7 του Οκτώβρη σε μια πρόβα Ολοκαυτώματος, και ως προς την ποσότητα και κυρίως ως προς την ποιότητα της.
Κι αυτό όχι μόνο γιατί είχαμε μια μαζική, ψύχραιμη, καλά οργανωμένη σφαγή αμάχων από τους χαμασίτες που δεν δίστασαν -γεμάτοι χαρά- να σκοτώσουν παιδιά μπροστά στις μανάδες τους, να ξεκοιλιάσουν εγκύους, να βιάσουν, να κάψουν ζωντανά ή να ακρωτηριάσουν τα θύματά τους, αλλά και να τα περιφέρουν θριαμβευτικά νεκρά ή σαν ομήρους στους δρόμους της Γάζας με το αποκτηνωμένο πλήθος από κάτω να τους επευφημεί.
Στις εκτελέσεις που έκανε ο Χίτλερ είχαν συχνά αναφερθεί περιστατικά ψυχολογικής κατάρρευσης και άρνησης από στρατιώτες να δολοφονήσουν εν ψυχρώ αιχμαλώτους πολίτες. Ήταν ένας από τους λόγους που εκπονήθηκε το σχέδιο ”final solution” και οι φούρνοι εξαέρωσης των θυμάτων και σχεδόν πάντα εκτός εδάφους Γερμανίας για να κρατηθεί το παρατεταμένο έγκλημα όσο το δυνατό κρυφό από τον γερμανικό λαό και τους λαούς.
Εδώ έχουμε το ακριβώς αντίθετο. Τώρα ο κανίβαλος κραυγάζει ηδονικά βλέποντας σε κοινή θέα τα ακρωτηριασμένα ανθρώπινα μέλη και δεν νιώθει καν καμία ηθική αναστολή. Το δείχνει περήφανα σ’ όλη την ανθρωπότητα και εκμαυλίζει το διεθνές ακροατήριό του που κραυγάζει κι’ αυτό θριαμβευτικά.
Έχουμε μπει στην νέα εποχή που ο παλιός κανίβαλος τρέμει από φόβο.
Είναι το τέλος τού «αντισιωνιστή» σαν ανθρώπινο ον και αυτό δεν το καλύπτει όση οργή, όση αντίθεση κι αν εκφράσει ενάντια στο Ισραήλ….
