Ο Νίκος Μάργαρης γεννήθηκε στην Αμαλιάδα το 1922. Φοίτησε στο Γυμνάσιο Αμαλιάδας. Από το 1941 άρχισε την αντιστασιακή του δράση, όταν με άλλους μαθητές και φοιτητές δημιούργησαν τις πρώτες οργανώσεις αντίστασης στην περιοχή και στη συνέχεια την ΕΠΟΝ Ηλείας.
Το καλοκαίρι του 1947 ως ανεπιθύμητος στρατιώτης οδηγείται στη Μακρόνησο, όπου για τρία χρόνια καταγράφει τη ζωή των εκτοπισμένων, υλικό που θα χρησιμοποιηθεί σαν βάση για τη συγγραφή της «Ιστορίας της Μακρονήσου», που θα εκδοθεί πολύ αργότερα, το 1966. Το 1950 μεταφέρεται στο στρατόπεδο εξόριστων του Άη Στράτη, όπου και έμεινε μέχρι το 1960 με 18 μήνες άδεια ενδιάμεσα.
Ο Νίκος Μάργαρης υπήρξε και αυτοδίδακτος μουσικός. Έγραψε περί τα 40 τραγούδια. Στον Αϊ-Στράτη δημιούργησε τη χορωδία εξόριστων με 80 φωνές, που έπαιξε σημαντικό ρόλο στην πολιτιστική δραστηριότητα του στρατοπέδου σε όλη τη δεκαετία 1950-60. Από το 1960 μέχρι λίγα χρόνια πριν το θάνατό του εργάστηκε μαζεύοντας υλικό για την Αντίσταση και τους τόπους εξορίας, που το περισσότερο είναι ανέκδοτο. Επιμελήθηκε τη «Λευκή Βίβλο» του ΕΑΜ και εξέδωσε την ιστορία της 10ης Μεραρχίας του ΕΛΑΣ Δυτικής Μακεδονίας και τη βιογραφία του Ευριπίδη Μπακιρτζή. Πέθανε τον Ιούλιο του 2004.
Εμφανίστηκε στη δισκογραφία, πριν τη χούντα, με λίγα τραγούδια και μετά χάθηκε. Δύο μόνο κυκλοφορούν στο διαδίκτυο και αυτό χάρη στην ερμηνεία του Μπιθικώτση.
via: Χρήστος Ζουλιάτης
